7.Bölüm: " ÖLÜRKEN YAŞAMAK "

1.9K 102 46
                                    

Selam...
Ben geldim kuzucuklarım. Uzun bir ara olduğunun bende farkındayım, ve bunun için gerçekten kusuruma bakmayın. Çünkü bu aralar pek müsait değildim ve bir de bu aralar hiç yazamıyorum. Bunun dışında yayınladığım bir, onun dışında da üç tane hikayem var ve ben neredeyse hepsiyle de ilgilenmeye çalışıyorum. Onun dışında da YGS başladım ve okullar açılmadan önemli olan konuları bitirmek istiyorum. Yani anlıyacağınız bir sürü iş.

Neyse fazla laf etmeden sizi bölümle baş başa bırakıyorum. Tam tamına size 5.000 kelimelik bölüm yazdım. Ve, ben bile yazarken heyecandan öldüm diyebilirim. Unutmadan, bu bölüme sizin için Egemen'li yazdım. Aslında onu pek sevmiyorsunuz ama neyse. Okuyun bol bol yorum bırakın! Lütfen desteklerinizi esirgemeyin. Şimdiden teşekkür ediyorum. Sevgiyle kalın...

Mutimedia: 'Onur ÖZÜLKAN'

°•°》Cem ADRİAN : Yakamoz

🌺

Veda mıydı bu kadar acıtan? Yoksa gittiğin yollar mıydı beni bu kadar zor duruma düşüren? Boğazıma dizilen yumrumuydu bu kadar nefesini tıkan, yoksa içini burkan kalp sancısı mı?

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Veda mıydı bu kadar acıtan? Yoksa gittiğin yollar mıydı beni bu kadar zor duruma düşüren? Boğazıma dizilen yumrumuydu bu kadar nefesini tıkan, yoksa içini burkan kalp sancısı mı?

Neydi bu kadar zoruma giden!?

Ya da gitmekmiydi bana bu kadar acı veren?

Bir insan bu kadar süre içinde nasıl alışabilirdi birinin varlığına, desteğine, sevgisine, ilgisine, en çokta kendine?

Çünkü ben bu son üç gün içinde kendisine epey bir alışmıştım.
O gün üzerine üç gün olmuştu. Dolu dolu geçen, beni bir anlığına da olsa mutlu eden üç gün. Ne güzeldi ama! Bir piknikte bu kadar eğleneceğim aklıma hiç gelmezdi, ya da su savaşı yaptığımız da sonunda hasta olacağımı bildiğim hâlde tepeden tırnağa kadar ıslanmam, yüzme bilmediğim hâlde kendimden kat ve kat küçük bir çocuğa yüzme öğretmem... Kesinlikle beni oldukça eğlendirip güldüren bu günlere oldukça ihtiyacım vardı. Bitmesini istemiyordum ama artık bir şeylerle yüzleşmem gerekiyordu!

Bazı kişilere haddini bildirip, eski Lara Bella WATSON'a dönmem gerekiyordu!

Çok yıkılmıştım, ezilmiş, belki de insanlar tarafından hor görülmüştüm. Ama yine de hiçbir zaman çizgimi bozmamış, bir süreliğine içimde ki çığlık çığlığa 'Kendini Göster' diyen kızı susturmuştum. Ama artık o kız bile öyle raddeye gelmişti ki, birçok şeyi hazmedemiyor, susmaktan bıkmış bir şekilde serbest bırakılması günü bekliyordu.

Artık bende o kızı serbest bırakmak istiyordum.

" Hadi Lara, işin bittiyse çıkalım? "

Valizimi son kez kontrol ettikten sonra fermuarını çekmiş sıkıca kapatmıştım.

" Bitti. "

ŞEBEFRUZHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin