"လူႀကီးမင္း ဘယ္နားထိသြားေသးလဲ..." Ji Hoon ပ်ာယာခတ္စြာ ေမးၾကည့္သည္..
"တျခားလူဆို မင္းေသၿပီ..Boss မို႔လို႔.." မန္ေနဂ်ာက ဖိေဟာက္ေတာ့ မ်က္လံုးေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ေမးမိတာ .."က်ေတာ္ အလုပ္ျပဳတ္မွာလား.."..
"ဝန္ထမ္းအသစ္ထင္တယ္...Boss က ကိုယ္ပါ..ၿပီးေတာ့ ကိုယ္က accident တခုကို အဲ့ေလာက္ ယိုးမယ္ဖြဲ႕ရေအာင္ သေဘာထား မေသးသိမ္ပါဘူး..." ေျပာရင္းနဲ႔ သူအေပၚကုတ္ကို ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္
Guan Lin...Ji Hoon ရင္ဘတ္က နာမည္ျပားေလးကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး ေျပာလိုက္သည္..."Park Ji Hoon တဲ့လား..အက်ႌလဲေပးေတာ့...လဲေပးရင္ အလုပ္မျပဳတ္ေတာ့ဘူး.."
"ဟုတ္..ဟုတ္.." Boss ရဲ႕အမိန္႔ကို က်ေတာ္မျငင္းသာ...
ဒါ Boss ရဲ႕ ရံုးခန္းေပါ့..ခမ္းနားလိုက္တာ..
"Ji Hoonie ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဟိုဗီ႐ိုထဲမွာ ငါ့အက်ႌေတြရွိတယ္...လိုက္ဖက္တဲ့ဟာေလးေတြ ထုတ္လာခဲ့...ဒါမတိုင္ခင္ ငါ့ကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးဦး..."
"ဘာကို ဘယ္လို..??"
"ငါေျပာတာ နားမလည္လို႔လား.."
"ေျဖးေျဖးေျပာပါ...အရမ္းျမန္ရင္ နား..နားမလည္..လို႔ပါ.."
ဒါေလးေတာင္ နားမလည္ရန္ေကာ...ေလပူတခ်က္မႈတ္ထုတ္ရင္း Guan Lin က သူ႔စားပြဲအဖ်ားမွာကပ္ထိုင္ရင္း Ji Hoon ကို ေခါင္းစေျခဆံုး တခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္..
ေျပာရင္လည္း မထံုတေထး႐ုပ္နဲ႔ နားလည္သလိုလို နားမလည္သလိုလို လုပ္ေနမွာမို႔ sign language သာ သံုးဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္...ေကာင္ေလးက က်ေတာ့္အနားမကပ္ရဲတာလား ေၾကာက္တာလားေတာ့မသိ... ခပ္ခြာခြာ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ေနေနတာမို႔ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဆြဲကပ္ခ်င္လာလို႔ ခါးကေန က်ေတာ့္ဖက္ကို ဆြဲကပ္လိုက္သည္...ဒီအေကာင္ေသးေသးေလးကို ဂုတ္ကေနသာ ဆြဲလိုက္လိုက္ရင္ ဝက္ေပါက္ေလးလို ကားယားကားယားနဲ႔ ပါလာေလမလား သိခ်င္စိတ္ကထိန္းမရ...
Guan Lin က Ji Hoon လက္ဖ်ားကို ဆြဲကိုင္ၿပီး သူ႔ အက်ႌၾကယ္သီးေပၚ တင္ေပးရင္း ေနာက္တဖက္က ၾကယ္သီးကိုလက္နဲ႔ထိုးျပသည္..ျဖဳတ္ေပးဆိုသည့္သေဘာ...
