Read the following contents at your own risk!
"Arr...အရက္နံ႕ေတြ ...သြား ေရမိုးခ်ိဳးေခ်...ၿပီးမွ ခုတင္ေပၚတက္လာခဲ့...ညစ္ပတ္အိုး ကိုကို..."
Guan Lin ကို အတင္းႏွင္လႊတ္ေနသည္မွာ တျခားေတာ့မဟုတ္...
ဒီ bathrobe အျဖဴႀကီးနဲ႔ ဘယ္လိုအိပ္မွာလဲ..pajama လဲမလို႔ကို...ဝါးစားမတတ္ ၾကည့္ေနတဲ့ တေယာက္ေသာသူကို ေၾကာက္လို႔...ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ ကိုကိုေတာ့မသိ က်ေတာ္ပင္ အာေတြေျခာက္လာသလို ခံစားရသည္...
"သြားဆို..." စိတ္မရွည္သည့္ဟန္ျဖင့္ အနည္းငယ္လႈပ္ရွားႏိုင္ေသာ ဘယ္ေျခေထာက္နဲ႔ လွမ္းကန္လိုက္ေတာ့ bathrobe ေအာက္က ေပါင္သားျဖဴျဖဴေလးက ထင္းခနဲ..Ji Hoon မွာ သူ႔ဘာသာ မလံုမလဲ မေပၚေအာင္ လိုက္ဖံုးဖိရင္း ေအာက္နႈတ္ခမ္းကို အမွတ္တမဲ့ ကိုက္မိတာေၾကာင့္ သူ႔ေအာက္နႈတ္ခမ္းေလးကို ေသြးမ်ားစို႔သြားလားဟု သိခ်င္ေဇာႏွင့္ လွ်ာႏွင့္ သပ္မိသြားသည္...ဤအျဖစ္သနစ္အား အစအဆံုး ထိုင္ၾကည့္ေနသူ Guan Lin မွာေတာ့ တကယ္ကို မ႐ိုးမရြ...Park Ji Hoon ကား မအူမလည္ အစစ္လား...ဆရာအက်လြန္ေနတာလား...
"ညစ္ပတ္ေနရင္ ခုတင္ေပၚတက္မလာနဲ႔ ကန္ခ်မွာ..." ေျပာၿပီး ေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးထဲကို စူးစူးစိုက္စိုက္ ၾကည့္ေနေသာ Guan Lin မွာ စကားမေျပာပဲ သူ႔ေရွ႕ကို ခါးကိုင္းၿပီး ေရွ႕တိုးတိုးလာ၍ တံေတြးပင္ မ်ိဳခ်မိ၏...
"ဘာ...ဘာလုပ္မလို႔လဲ..." Ji Hoon က ေခါင္းအံုးကို ရင္ခြင္ထဲ ပိုက္ထားၿပီး လက္ေနာက္ျပန္ေထာက္လွ်က္ ေခါင္းရင္းဖက္သို႔ တေရြ႕ေရြ႕တိုးသြားသည္...ေရွ႕ဆက္ေရာက္လာမဲ့ အႏၲရယ္ကို တေျဖးေျဖး သူသိလာသလိုလို...
"သူ...သူမ်ား အက်ႌလဲမလို႔ကို...အဲ့လိုႀကီးၾကည့္ေနေတာ့ ဘယ္လိုလဲ...လဲမလဲ..." ပါးစပ္ကသာ လဲမယ္ေျပာေနတာ ခါးစည္းႀကိဳးကိုေတာ့ လက္ထဲတင္းေနေအာင္ ဆုပ္ထားရင္း စကားေတြပင္ ထစ္ေငါ့လွ်က္...
"ခု ျမဴဆြယ္ေနတာလား...ေဘဘီ...အက်ႌလား မဝတ္ရမဲ့တူူတူ လဲမေနနဲ႔ေတာ့..." ၿပီတီတီ အျပံဳးနဲ႔ Lai Guan Lin...
"ဟင္...က်ေတာ္ အဆင္သင့္မျဖစ္ေသးဘူး...ေနာက္မွ..." ေခါင္းကို တြင္တြင္ငံု႔လွ်က္ ခုတင္ေပၚ၌ ထြက္မေျပးႏိုင္ေသာ ယုန္ငယ္ေလးပမာ အလိမၼာသံုး ႐ုန္းထြက္လို႔ ရမလားလို႔ ႀကိဳးစားၾကည့္သည္...
