Buz |Tamamlandı|

Episode 3.

Arkadaşlar,satırarası yorum yaparsanız sevinirim.

Bahar
Karşımdaki kişi ile afallamaya başladım.Bu oydu!Karşımda duran kişi Eylemdi.O da beni görünce şoka uğramıştı.Anlaşılan o da benim gibi geçmişe gidip,o günleri hatırlamıştı.

Flashback

Çok zengin bir ailenin çocuğunu yani Eylemi denizde boğulmaktan kurtarmıştım.O zengin aile bana ve aileme nasıl teşekkür edeceğini bilemiyordu.Son anda o aile benim daha iyi hocaları olan ve lüks bir okulda okumam için ailemi ikna etmişti.Ben o okula gitmek için sabırsızlanıyor,adeta sevinçten uçuyordum.Çünki gerçekten benim için okul/okumak her zaman değerli olmuştu,her ne kadar onları annem ve babam yüzünden ön plana sokamasamda.

Evet bugün o çok güzel okula gelmiştim.Gerçekten harikaydı!Birden okulun girişine doğru giderken biri ile çarpıştım.Ben kıza dönüp:

"Pardon.Özür dilerim." dedim.O ise ukala gibi takınarak:

"Ay körmüsün ya? Az daha yere düşecektim ve bu yeni elbisem senin yüzünden mahvolacaktı"

"Özür diledim ya" dedim onun aksine daha sakin bir sesle.

"Tabi özür dileyeceksin! Hem senin gibi bir fakirin bizim okulda işi ne?"

"Doğru konuş"

"Ayy doğru mu konuşucam?Kızım ben istersem param ile senin hayatını mahv ederim"

Ben konuşmaya başlarken arkadan 3-4 kişi geldi ve içerlerinden biri konuşmaya başladı:

"Noluyor Ece sorun ne?"

İsminin Ece olduğunu öğrendiğim kız ukala bir tavırla söylenmeye başladı:

"Serkan,şu fakir kız bana çarptı ve bu da az değilmiş gibi bana hakaret ediyor!"

Bunu demesiyle arkadaşları üzerime gelmeye başladı.Serkan denilen çocuk beni kendine çekerek diğer arkadaşlarına atmaya başladı.Topmuşum gibi beni bir birlerine atıp,kahkaha atıyorlardı.Ben ise hareket edemiyordum.

"Demek benim arkadaşıma hakaret edersin" dedi diğer kız.

Bunu dedikten sonra beni bir az daha atmaya başladılar ta ki Eylem gelene kadar...

"Napıyorsunuz siz?Bırakın kızı"

"Ama Eylem..." diye lafa girmeye çalışan Eceyi susturan Eylem sert hal alarak:

"Ece bırak kızı.Yoksa arkadaşlığımız biter"

"Al tamam.Ama şu yoksul yüzünden beni niye azarlıyorsun?"

"Bir daha ona dokunma"dedi Eylem.Ardından beni kolumdan tutarak bahçedeki  banka oturttu.

"Çok sağ ol Eylem.Sana nasıl teşekkür etsem bilmiyorum"

"Sen benim canımı kurtardın.Benim yaptığım ne ki?"  diyerek gülümsemeye başladı.Bende gülümseyerek ona karşılık verdim.O gün okulda bir az daha sohbet ettik.Ama bu bizim ilk ve son sohbetimiz oldu.Çünki,anne ve babam beni okuldan  aldırmıştı.Eylemin ailesine ise "Bizim kızımız bu okulda yadırgıyor,siz merak etmeyin biz o parayla onu çok iyi şekilde okutucaz yine de"demişlerdi.Onlar da bu yalana inanmıştılar.Ama ailem o parayı okuldan almış,kendileri için gereksiz şeyler yapmışlardı.......