Hayattan kopan bir kadın ve bir erkeğin en zor anlarında tanışması Tesadüf müdür gerçekten?
"Bilmiyorum,bana yaptıklarını nasıl unuturum bilmiyorum.Elimden aldığın canımı o kadar yaktı ki...."
"Elimden alınanlar canımı öyle bir aldı ki...."
/düzenle...
Yazar Bahar hiç bir şey anlamadan Feyzullah'a bakıyordu.Kardeşinin onun mutluluğunu istemediğini düşünüyordu.Ancak gerçek olan şu ki:Feyzullah onun mutlu olmasını istediği için onu Yavuz'dan uzak tutmaya çalışıyordu.
Feyzullah hiç bir şey söylemeden kapıyı sertçe çarparak,dışarı çıktı.Sinirliydi,ablasının bu kadar saf olmasına fazlası ile sinirliydi.Yine üzülecek diye çok endişeliydi.Son söylediği cümleyi de bu yüzden demişti zaten.Belki Feyzullahı seçer ve o Yavuz denilen herifi bırakır diye umut vardı içinde.Şirketin bahçesine inip,oradaki banka oturdu.Bir az hava almak ona iyi gelecekti.
Bahar ise odasında oturmuş,ağlamamak için direniyordu.Gözleri öyle bir dolmuştu ki,dokunsan,ağlayacak gibiydi.
"Kuzum,yapma böyle.Feyzullah bir az sinirliydi.Siniri geçince,gelip senden özür dileyecek." Nazlı,Baharı sakinleştirmek adına her şeyi yapıyordu.
"Bu sinir değil Nazlı...Mutlu olmamı istemiyor.Görmüyor musunuz?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kızlar Bahardan gelen bu cevap ile donup kalmışlardı.Bahar'ın Feyzullah'ın yaptığındaki asıl maksadı anlayamaması onların canını sıkmıştı.
Nihayet,Eylem kendine gele bilmiş, konuşmaya başlamıştı.
"Bahar sen ne diyorsun?! Çocuk sen üzülme diye dedi tüm bunları.Kim bilir?Belki de o bu hayatta senin iyiliğini isteyen ilk insan.O senin kardeşin, seni canından çok seviyor.Bunları bile bile nasıl böyle konuşursun?"
Bahar gözünden akmaya başlayan yaşı elinin tersi ile silerek,Eylem'e umut dolu gözlerle baktı.
"Haklısın,ben nasıl böyle düşüne bilirim ki? İyiliğimi istiyor sadece."
Kızlar,Baharın bu dediği ile gülümserken,Su hemen odadan çıktı.Hemen şirketin bahçesine doğru ilerledi.Feyzullah'ın burada olduğuna adı kadar emindi.Ne zaman daralsa,hava almak için bahçeye çıkardı.
"Feyzullah?"
"Boncuğum..."
Feyzullah gözündeki yaşı Su'yu görür görmez sildi.Su da hemen banka geçip,Feyzullah'ın yanına oturdu.
"Bak Feyzullah,ablan için endişelenmeni anlaya biliyorum.Ancak,Yavuz çok pişmanmış....Ablan da onu çok seviyor.Hatta baksana aff etmiş.Sence,yine oyun oynasaydı,Bahar onu aff eder miydi?Tabiki hayır.Şimdi iyice düşün.Onların mutlu olmasına izin verecek misin?"
Yaklaşık 5 dakika sessizlik oldu.Feyzullah iyice düşünüp,taşınmış,doğru kararı vermeye çalışmıştı.
"Haklısın boncuğum."
Feyzullah bir hışımla yerinden kalkıp,Baharın odasının yolunu tuttu.Odaya gelince,Baharın masasında oturduğunu ve üzgün olduğunu gördü.Hemen masanın karşısındaki sandalyeye oturdu.
