Buz |Tamamlandı|

Episode 29.

Bazen senli düşler kurdum, öyle bağlandım
Bazen zincir oldun ayaklarıma dolandın
Bazen yara açar bazen solar geçer
Olan olur biten biter hayat devam eder.

Yazar
Fethi ve Ateş,Yavuz'un söyledikleri ile yüzünü ona çevirdiler.Her ikisi de onun Baharı gerçekten nasıl ikna edeceğini düşünüyorlardı.

"Nasıl?" Sonunda,Ateş dayanamayarak,merakını diline dökmüştü.

"Mert...Mertden yardım alacağım."

"Ne Merti ya?Hani şu Mertden haz etmiyordun?"

"Hayır,Mert sadece Baharın arkadaşıymış.Bahar kendisi söyledi çapkın falanmış.Herhalde sevgilisi olsa,bunu dile getiremezdi değil mi?"

"Hmmm,tamam.Ondan yardım alalım diyorsun yani?"

"Evet."

Her kes susmuştu.Gerçekten de bu işin başka bir yolu varmış gibi gözükmüyordu.O yüzden,her kes Yavuz'u haklı bulmuştu.

"Tamam o zaman.Ben Mert'in telefon numarasını bulacağım.Sen konuşursun onunla."

"Teşekkürler Ateş."

Ateş Mert'in numarasını bula bilmişti nihayet.Numaranı Yavuz'a vermiş,Yavuz da konuşmuştu.Bugün saat 14:00-da Yavuz'un odasında buluşacaklardı.

Kızlar da bu sırada şirkete gelmiş,işlerinin başına geçmişlerdi.Eylem,Nazlı ve Su Yavuz ve Baharın birleşmesine sıcak gözle baksalar bile,Feyzullah istemiyordu.Aslında ona da hakk vermek lazım idi.Sonuçta,bu hayatta her zorluğa göğüs gerdiği,her canı yandığında koştuğu isim-canından çok sevdiği ablası,biri tarafından kandırılmıştı.Her ne kadar acı çektiğini göstermese bile,aylarca acı çekmişti.Bunu Feyzullah anlaya biliyordu.Bu yüzden,onun canının bir daha yanmaması için elinden geleni yapacaktı.Ki,bunun ilk çözümünü Yavuz'u ablasının yanından uzak tutmak olacaktı.Çünkü, biliyordu.Ablasının ne kadar yufka yürekli olduğundan haberdardı.Bu özelliğini kullanarak ona zarar veren insanın ona bir daha yakınlaşmasına izin vermeyecekti.

 
Saat-14:00

Mert,Yavuz'un odasına gelmiş,koltukta yerini almıştı.Yavuz da karşısına geçerek,tokalaştıktan sonra,oturmuşdu.

"Eh,Yavuz bey.Beni buraya önemli bir konu için çağırdığınızı söylemiştiniz."

"Evet.Konu:Bahar."

"Aşk meşk işleri diyorsun yani?"

"Aynen.Onu çok seviyorum.Biliyorum zamanında her kesin canını yakacak bir hamle yaptım.Fakat,deli gibi pişmanım."

"Ben sana nasıl yardım ede bilirim ki?"

"Yardım edeceksin yani?"

"Tabii.Sevenleri kavuşturmak en çok zevk aldığım iştir."

"Ama ben senin arkadaşının canını yaktım.Bana nasıl güvene biliyorsun?"

"Bir az klişe olacak ama,ben insanın gözünün içine baktığımda ne olduğunu anlarım.Sende pişmansın.Ve Bahara değer veriyorsun.O da seni seviyor bence.Sadece bu kadar şeyi gururuna yediremiyor."

"Öyle mi dersin?Tüm bunları nerden biliyorsun?"

"Zamanında bende bir çok kızın canını yaktım diyelim."