Buz |Tamamlandı|

Episode 4.

Bahar
Şu an Yavuz'un şaşkınlığını yüzünden okuya biliyorum.Ama artık burada kalamam.Çünki ona yük olmak istemiyorum.Kendisini de pek tanımıyorum.Aslında Eylem'in arkadaşıysa,iyi biridir.Ancak emin olmadan hiç kimseye güvenemem.Sonuçta insanların hayatlarında en çok güvendiği kişilerden en büyük darbe alan biriyim.

"Nereye gideceksin ki"

"Bir arkadaşım var.İsmi Su.Onunla kala bilirim.Ha,eğer söyleceksen ki annemler beni bulur, bulamaz merak etme.Çünki Su'yu tanımıyorlar"

"Tamam.Kahvaltı edelim,bırakırım seni.Ne dersin?"

"Olur"

Kahvaltı ederken hiç konuşmuyorduk.Konuşulacak hangi konu da ola bilir ki zaten?Daha bir birimizi doğru dürüst tanımıyorduk bile.

"Bahar,şu kız arkadaşım diyorsun.Ama nasıl ola bilir ki ailen tanımıyor?"

"Bir keresinde kütüphanede tanıştık.Öyle böyle arkadaş olduk.Telefon numaramızı aldık, o günden konuşuyoruz işte"

"Peki tamam.Kaç yaşı var ki?"

"Kardeşimle aynı yaşta-19"

"Kardeşin mi?"

"Niye şaşırdınki?"

"Kardeşin mi var? İsmi ne?"

"Evet var.İsmi Feyzullah"

"Tamam.Çıkalım mı?"

Kalmam için ısrar da etmedi zaten.Demek o da benden kutulmak istiyor.Sonuçta bekar bir adam.

"Çıkalım"

Yol boyu yine konuşmadık.Birden aklıma gelen şeyle telefonumu çantamdan çıkardım ve Su'yu aradım.

"Alo,Su.Nasılsın?"

"İyi.Sen nasılsın?"

"İyi.Su sana gele bilirmiyim?Bir kaç gün sende kalmama müsade eder misin?"

"Ah,tabi gel.Merakla yolunu bekliyorum.Ne zamandır görüşmüyorduk da.İyi olur"

"Tamam canım"

Telefon konuşmamız bitti.Su'yun evine varmamıza az kalmıştı.

"Bahar ailenden bahs eder misin?"

"Hayır"

"Niye?"

"Seni ilgilendirmez."

"Bana bak,sakın bir daha benimle böyle konuşma.Anlıyor musun?"

"Yapma ya.Çok korktum"

"Baharr!Benim sinirlerimi attırma.Sonra pişman olan taraf sen olursun!"

"Hadi ya.Korktum şimdi bak.Sen bana hiç bir şey yapamazsın mal"

Bunu dememle arabayı sert bi şekilde durdurdu.Az daha pencere kırılacaktı.Yüzü git gide daha da sertleşiyordu.Muhtemelen erkek olsaydım,yüzüme çoktan yumruk yemiştim.

"İn arabadan!"

"N-ne?"

"İn dedim sana in!"

Sesi son derece yüksek çıkmıştı.Ama arabadan inemezdim.Çünki yağmur yağıyordu.Hasta ola bilirdim.Fakat bana böyle bağıran bir adamın yanında durmaktansa,sanırım hasta olmam daha mantıklı.

Arabadan iner inmez yüzüme su damlaları düşmeye başlamıştı.Ben ise buna aldırış etmemeye çalışarak yürüyordum.Kesin bu odunda arabanın içinde beni izliyordur.Ona yenilmeyeceğimi bilmesi gerek!
Yanımda gelip duran arabayla başımı sola çevirdim.Bu Yavuz'un arabası idi.Pencereni açıp bana seslendi:

"Bahar bin arabaya"

Ben ise yine yoluma devam ediyordum.O yine arabayı yavaş kullanarak gelip yanımda durdu:

"Bahar binsene.Bak hasta olacaksın!"

Ben yine yolumda yürüyordum.Birden yine bir ses geldi.Ama bu araba sesi değil,kapı sesiydi.Anlaşılan odun bana taraf geliyordu.

Kolumdan tutup çekmesiyle aramızdaki mesafelerin azlığı beni rahatsız ediyordu.Ama o,yüzünü yüzüme yaklaştırıyordu sanki.Ben kolundan kurtulup ona söylenmeye başladım:

"Ben senin kuklan değilim.Gel deyince gelmem!"

"Anlaşıldı" deyip kolumdan tutarak arabanın ön koltuğuna beni yerleştirip kendisi de sürücü koltuğuna geçti:

"Ben gide bilirdim Yavuz"

"Bu yağmurda?"

"Ay evet bu yağmurda"

"Bahar ailen sorulunca neden bu kadar agresif oluyorsun?"

"Yavuz lütfen bana onlar hakkında hiç bir şey sorma"

"Nasıl istersen"

Bir az daha yol gittikten sonra vardık.Yavuz kapıyı sakin bir şekilde açıp inerken bende indim.Kapıyı tıklattım.Su bizi gayet hoş bir şekilde karşıladı.

"Ben gideyim artık" diyen Yavuz'a bakarken başımı olumlu anlamda salladım.O da hiç bir şey demeden giderken ben arkasından:

"Her şey için çok sağ ol Yavuz" -dedim.O da sanki bunu bekliyormuşcasına arkasını dönerken bana el sallayıp gitti.

Su ile içeri geçtikten sonra kahve içerken ona başımdan geçen her şeyi anlattım.O da çok üzüldü.

"Su senin telefonunla kardeşimi araya bilirmiyim?" dedim.

"Tabiki" dedikten sonra gülerek elime telefonunu verdi.Ben anında Feyzullah'ın numarasını girip ararken onun vereceği tepkiyi merak ediyordum.

"Alo kimsiniz?" sesi moralsiz çıkan Feyzullah için üzülürken konuşmaya başladım:

"Ablacım benim"

"Abla?Abla nerdesin ya?Kaç kere aradık açmadık"

"Anneme bir şey çaktırma.Ben gayet iyiyim.Arkadaşımla kalıyorum.Hem zaten Nazlıya söyledim sana iyi olduğumu söylesin diye"

"Söyledi.Ama ben yine de senin sesini duymak istiyordum"

"İyiyim canım,merak etme"

"Geleyim mi yanına?"

"Gerek yok.Her şey düzelsin kendime bir hayat kurup seni de yanıma alacağım"

"Benim için endişelenmene gerek yok.Abla kapatmam lazım annem geliyor"

"Tamam sonra konuşuruz"

Telefon da konuştuktan sonra uzun uzun sohbete daldık Su ile.Ama deli gibi çalan ve sanki kırılacakmış gibi olan kapı bizim sohbetimizi yarıda kesti....

Arkadaşlar, söylediğim gibi 5.bölümde her şey bir anda değişecek.Eminim ne olduğuna şaşıracaksınız.O zaman 5.bölüm için yüksek oy ve yorum istiyorum.
Eğer yorum hiç yapılmazsa ya da az olursa yb gelmez.