Satırarası yorum yapın canlar...Bölümün sonundaki soruya cevap verin lütfen.
Bahar
Deli gibi çalan hatta neredeyse kırılacak olan kapıya Su ile birlikte bakmaya giderken içimi korku sarmıştı.Umarım bu annem ve babam değildir.Umarım bu gelen kişi başkasıdır.Su kapıyı açar açmaz içeri geçen Yavuz'a şaşkın bir şekilde bakarken:"Yavuz ne oluyor?" Diye bildim sadece.
"Bahar benimle gele bilirmisin? Hemen arabaya bin"
"İyi de ne oluyor?"
"Soru sorma!"
Ben hemen Su'ya hoşcakal deyip arabaya geçtim.5 dakika olmadan Yavuz da arabaya bindi valizim ile birlikte.
"Artık konuşacak mısın?"
"Eve varınca öğrenirsin ne olduğunu"
Ben hiç bir şey demeden yine yolu izlemeye koyuldum.Eve vardığımızda hemen arabadan inip,benim kapımı açtı.Sonra bileğimi sert bir şekilde kavrayarak beni evin kapısına sürüklemeye başladı.
"Yavuz ne yapıyorsun? Canım acıyor"
"Ya canım acıyor diyorum bırak bırak"Hiç bir şey demeden beni bir odaya getirip fırlattı.Ve kapıyı kapatıp üzerime odayı kitledi.Ben kapıyı defalarca çarptım açması için ama o hiç duymuyordu bile.Ya da duymamazlıktan geliyordu.
Tam olarak 1 saattir ki,odada oturup duvarı izliyordum.Hayat bana o kadar kötü sürprizler yaptı ki artık bunu sorgulamak istemiyordum.Hiç hesapladığım gibi gitmiyordu işler.Bende bu yüzden kafamı yormak yerine kendi sonumu bekliyordum öylece.Belki de Yavuz'un yaptığına bu yüzden bu kadar tepkisizdim.
Kapının açılmasıyla düşüncelerimden ayrıldım.Yavuz gelmişti."Seni neden burda tuttuğumu merak etmiyor musun?" Dedi.
"İyi hatırlattın.Neden burda tutuyorsun beni?"
"Söylemiycem.Ama sana kötü sürprizler hazırladım."
"Ola bilir." -deyip koltuğa oturdum.Yavuz benim bu rahat tavırlarımdan rahatsız olacakki,yanıma gelip benim kolumdan tutarak sert bir şekilde ayağa kaldırdı.
"Kızım neden böyle rahatsın?Sana hayatı zindan edeceğim diyorum."
"Benim hayatım zaten o zindanın içinde.Sen bana hiç bir şey yapamazsın."
"O kadar emin olma."
"Sen bana napa bilirsinki en fazla?"
Bunu dememle Yavuz üzerime gelmeye başladı.Sonra beni kendisine çekti.Ardından dudağını kulağıma yaklaşdırarak soğuk nefesini yüzüme üfledi.Sonra beni bir anda yatağa itti.
"Gelecek sefer daha beterini yaparım!"
"Senden korkmuyorum!"
Bir anda beni yine kolumdan tutup bir yere götürdü.Geldiğimizde buranın mutfak olduğunu gördüm.Ancak,beni niye buraya getirmişti?
"Beni buraya niye getirdin?"
"Bundan sonra benim hizmetçim olacaksın! Yemeğimi yapıp,evimi temizleyeceksin!"
"Tabiki de bunları yapmayacağım!"
"Ben sana ne dersem o!Sabrımı zorlama."
"Bari bana bir sebep söyle burada çalışmam için"
Bunu söylediğimde çoktan gitmişti bile.Aslında buraya gelmeden önce gayet iyi anlaşmıştık.Peki kısa bir zaman içerisinde ne değişti?
Flashback YAZAR-dan
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Buz |Tamamlandı|
ActionHayattan kopan bir kadın ve bir erkeğin en zor anlarında tanışması Tesadüf müdür gerçekten? "Bilmiyorum,bana yaptıklarını nasıl unuturum bilmiyorum.Elimden aldığın canımı o kadar yaktı ki...." "Elimden alınanlar canımı öyle bir aldı ki...." /düzenle...