Hayattan kopan bir kadın ve bir erkeğin en zor anlarında tanışması Tesadüf müdür gerçekten?
"Bilmiyorum,bana yaptıklarını nasıl unuturum bilmiyorum.Elimden aldığın canımı o kadar yaktı ki...."
"Elimden alınanlar canımı öyle bir aldı ki...."
/düzenle...
İki düşman gibi ölümüne kızgın Bir birimize karşı Nasıl bir mücadele verdiğimi bir sor Yokluğunun telaşı.....
Yavuz Kendime deliler gibi kızgınım.Baharı nasıl suçlaya bilirdim böyle bir şeyle?Onun ne hatası vardı?Bu onun anne ve babasının suçu idi.O zaman aklım başımda değildi kesinlikle.Kim bilir ne kadar üzmüştüm onu? Kendimi suçlayan düşüncelerim Ateş sayesinde bölünmüştü.
"Dayıoğlu,buldum.Ancak,Bahar yanlız yaşamıyor."
Olamaz değil mi? O Mert denilen herifle aynı evde kalamaz.
"Su,Eylem,Nazlı ve Demet hanımla birlikte yaşıyorlar."
İçime su serpilmişti resmen.
"Tamam.Sorun yok."
Evden ayrılırken,Ateş ve Fethi'nin arkamdan sırıttığına emindim.
Yazar Kızlar,yine her zamanki gibi evi neşeye boğmuşlardı.Özellikle,Eylem ve Su,bu gece pek keyifliydi.Her zaman onlara eşlik eden Nazlı ise,sadece,koltukta oturmakla yetiniyordu.Hiçte iyi gözükmüyordu.Çünkü,Ateş'i boş yere suçlamıştı.Onunla barışmak istiyordu.Ama belki de onu unutmuşdur diye de bayağı endişeliydi.Onunla konuşmak tek dileği idi,fakat,onun yüzüne bakmaz diye de oldukça tedirgindi.
Bahar ise,her zaman yaptığı gibi dans eden Eylem ve Su'yu alkışlıyordu.Demet,bir arkadaşı ile buluşacağını söylemiş,evden ayrılmıştı.Mert ise eve gelip kalmayı planlasa bile,bu gece bar'a gidemeyeceğini düşünerekten,evden çıkmıştı.
Su aniden televizyonun sesini kısarak,bakışı ile Nazlı'yı gösterdi.Tüm bakışlar Nazlı'ya dönünce,onun ne kadar üzgün olduğunu anladılar.Eylem,ani bir hız ile Nazlı'nın yanına geçti.
"Meleğim,iyi misin?"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bilmiyorum.Ateş'i çok özledim.Ona ihtiyacım var."
Gözyaşlarını tutamamıştı Nazlı.Çok üzgündü.Barışmadıkları sürece,pekte iyi olacağa benzemiyordu.
Bahar,Nazlı'nın yanına gelip,ona sarıldı.Nazlı da başını Bahar'ın göğsüne yaslayıp,ağlamaya başladı.Bahar Nazlıyı bu halde görünce,içi parçalanmıştı.
"Ben bir az hava alıp geleceğim."
"Bizde gelelim mi canım?" Su Nazlıyı yanlız bırakmak istemiyordu.
"Hayır,gerek yok."
Nazlı evden ayrılıp,sahile geldi.Canı ne zaman sıkılsa,buraya gelirdi hep.Tesadüfe bak ki,Ateş de buraya gelmişti.Onun da canı sıkkındı çünkü.Nazlı'nın burada olduğunu görünce,kısa bir şok geçirse bile,artık Nazlı ile barışmalarının sırası diye düşündü.Nazlı'nın yanına oturdu.Nazlı ise,yanındakinin bir sapık olduğunu düşünerek,yana döndü.
