BIRAKMA BENİ

1. Bölüm

Multimedya : Bölümde adı geçen müzik. 

3 SENE SONRA

" Buse topladın mı eşyalarını ? " Alt kattan seslenen Ceren'e bağırmamak için kendimi zor tuttum. Son bir saattir sürekli aynı şeyi soruyordu ve bende aynı cevabı veriyordum. 

" Az kaldı. " Bavula başucumda duran çerçeveyide koydum ve fermuarı kapadım. Artık geri dönmek için hazırdım. Şey, eski sevgilimin nişanına. Bunu hazmetmem kolay olmamıştı, hatta hala bunu atlatabilmiş sayılmazdım ama geri dönecektim. Ne kadar zor olsada bunu yapacaktım. Ege beni unutmuştu, bunun en çok ben farkındaydım. 1 sene boyunca bana telefonla ulaşmaya çalışmıştı. Muhtemelen taşındığımı bilmediğinden evimede gitmişti ama oradan tamamıyla uzaklaşmıştım ben. 

" Yine mi daldın sen ! " Korkarak kendime gelirken elime valizimi aldım. Sonrada korkumun yerini sinir aldı ve Ceren'e döndüm. 

" Ne bağırıyorsun ? Geldim işte. " Valizimle birlikte kapıdan dışarı çıkıp arabama geçtim. Hala vazgeçme şansım vardı. Oraya gitmeyi gerçekten istiyor muydum ? Emin değildim, her an arabadan dışarı çıkıp evime koşabilirdim. 

" Onlara günlerini gösterelim. " Derin bir nefes alıp gaza bastım. Beklediğim onayı almıştım. 

                                                                             ***********

" Hadi girelim. " Arabadan çıkmaya cesaret edebilsem elbette oraya girecektim. Ama başımı direksiyona dayamıştım ve dışarı çıkamıyordum. Buraya gelirken en yüksek seviyede olan cesaretim, eşyalarını toplayıp benden uzağa kaçmıştı. 

" Buse kafanı kaldır hemen, yoksa rezil olacaksın. " Hızla kafamı kaldırdım ve o sırada içeri giren Ege ve nişanlısını gördüm. İçimde birşeylerin parçalara ayrıldığını hissettim. Kızın sarı saçları ve mavi gözleri vardı, benim aksime Ege'nin yanında mükemmel durmuştu. Yutkundum ama boğazımdaki yumru orada kalmaya devam etti. Ben neden o kadar kusursuz değildim. Benim kızıl saçlarım ve yeşil gözlerim Ege gibi bir esmerin yanında çok sırıtıyordu, ya da ben öyle hissediyordum. Ayrıca neden bir elbise değilde bir tulumu tercih etmiştim ? Buraya uygun değildim. Ama ben olduğum ortaya uymayışımla tanınırdım. Arka koltuktan çantamı aldım ve arabadan dışarı çıktım. Davetsiz misafir olarak gireceğimiz ilk nişan olması işleri kolaylaştırmasa da cesaretim tekrar geri gelmişti. Masalardan birine geçip otururken Ceren karşıma geçti. Endişeli bir şekilde bana bakıyordu. Ege'nin arkadaşları beni görünce şaşkınlıkla baksalarda hemen ardından öfke bakışlarını esir alıyordu. Güçlü ol kızım ! Sen bu değilsin. Hem artık onu sevmiyordum. Değil mi ? Başkasıyla nişanlanıyorsa nişanlanıyor. Deniz bana doğru gelmeye başlayınca derin bir nefes aldım. Buna ihtiyacım olacaktı. 

" Neden geldin Buse ? " 

" Adresimi bulduğunda ilk işi bana nişanlandığını haber vermekti. Bende davet etmedi ama gelip göreyim dedim. " 

" Onu bırakıp gittin, ne yapmasını bekliyordun ? " 

" Geçerli nedeni vardı ? " Ceren'e döndüm, burada susması gerekiyordu. Bu konudan kimseye bahsetmek istemiyordum. Başımı iki yana salladım, bu devam etmemesi için yeterliydi. 

" Neymiş o neden ? " 

" Boşver Deniz. Öyle bir neden yok. Arkadaşlarının yanına dön. " 

" En azından kimseye haber vermedin değil mi ? Gazeteciler başımıza toplanmasın. " Bakışlarımı içeri el ele giren çifte çevirdim. Doğru ya, bir sene önce Ege ünlü olmuştu. Şarkı söylüyordu. Sesinin her zaman güzel olduğunu düşünürdüm zaten. Başımı onaylar biçimde salladım. Gözlerimi kapatma isteğimi zorlukla aklımdan çıkardım. Ege ile bir an göz göze geldik ve bakışlarındaki şaşkınlığı yakaladım. Ama hemen ardından bakışları birer buz kütlesine dönüş yaptılar. Burada olmamdan hoşlanmamıştı, açıkçası bende burada olmaktan hoşlanmıyordum. Bir deli cesareti ile buraya gelmiştim ama şu anda halimden hiçte memnun değildim. Deniz tekrar arkadaşlarının yanına dönerken halimi anlamış gibi bir bakış attı. Eğer bana acımasa şu anda hala beni sorguluyor olurdu.