AYLA (Töre)

7.Bölüm (d)

Karanlık aydınlığa ulaşamadığı için mi yalnızdı...

~~~~~

Ayla karşısında ki adama baktı. Bu adam ne demişti biraz önce. Tekrar Mardin e mi gidecekti. O nefes alamadığı soluklanamadıgı Mardin'e. Neler oluyordu böyle yada ne olmaya çalışıyordu. Karşısında ki adam gözlerinde ki nefreti böyle mi kusuyordu. Neden kimse Ayla'yı düşünmüyor Neden kimse ona sormuyordu. İnsanlar bu kadar bencil olmamalıydı.

Ayla'nın dudaklarından acı bi gülümseme döküldü. Şimdi herkesin dikkati onun üzerindeydi.
Baran'a bir adım yaklaşıp gözlerini dikti güzeller güzeli Ayla.Umut ölümsüzdü..

"Sen..beni boşadın Baran ağa"

Baran elinde ki silahı indirmiş başını sağa eğerek gözlerini kısmıştı yüzünde anlamsız bir gülümseme vardı.

"Evet boşadım ama" dedi bir adım daha atıp genç kıza daha çok yaklaşarak

"Bir talakla boşadım ve seni bir talakla boşamamı kabul edende sendin unuttun mu" demişti.

Ayla'nın çenesi titremeye başlarken gözleri kızarmış karşısında ki adam son zehrini dökmüştü.

"Şimdi kararını versen iyi edersin"

Ayla şaşkınca baktı adama, sağ gözünden bir yaş çoktan firar etmişti. Elleri titrerken boğazına biriken yumru nefesini kesti. Küçük bir hata, küçük bir cümle nelere mecbur ediyordu şimdi onu. Belki bunu kabul etmeseydi diye düşünüp başını sağa sola salladı. Bunlar töre ye kurban olanlardı. Baran olmasa başka bir adamla zorla yine evlendirilirdi.

Ayla'nın adımları abisine doğru giderken önünde durdu . Acısı keskin, umudu ise tükenmişti.

"Abi" dedi soluksuzca, nefesi yetmiyordu sanki

"Neden beni buna mecbur ettin "

Fırat'ın bunu duymasıyla içinden tam kalbinin köşesinden birşey koptu. Kardeşine sarıldı sımsıkı hangi can kendi kanından olana kıyabilirdiki. Abiydi o yaptığı tek bir hata nerelere sürüklemiş ne acılar sermisti önüne. Baran gerçekleri öğrendikten sonra kendinden utanacakmıydı.

"Gitme Ayla " dedi abisi

"Suç benim gitme"

Baran da gitme demişti ona dimi. Gitme Ayla demişti ama o ardına bakmadan gitmeyi seçmişti. Şimdi de gidecekti. Mecburdu. ......

Merdivenlerde babası olup biteni sadece izleyebiliyordu. Ne yapabilirdi ki hangisine kıyabilirdi. Kızının göz yaşında erirken oğlunun toprağını koklaya bilirmiydi. Hele Ayla'nın annesi ne çok dert görmüştü bir kaç ay içinde ,kaç kere yüreği ağzına gelmişti.

Bir anne evladının yaşadığını bilse yetmezmiydi. Toprak koklamak bir annenin ciğerini lime lime etmektan başka anlamı olmamazdı. Anne olmak daha zordu. Ne kızının göz yaşına dayana bilirdi nede oğlunun toprak kokan bedenine...

Annesi göz yaşları içinde sadece olacakları izliyordu. Bilirdi kızını kendi ölür yine de abisine kıyamazdı. Çok düşkündü abisine,küçükken biri canını yaksa oturur ağlardı abisinin haline ..

Ayla abisinin kucağından uzaklaşıp gözlerini dikti. Acısını anlayabiliyormuydu acaba Ayla'nın içinde kopan kıyametten haberi varmıydı abisinin. Yutkundu

"Gerçekten gitmemelimiyim abi,eğer gitmezsem bencillik mi yapmış olurum. Senin mezarını ben mi kazmış olurum abi "

Fırat kardeşinin sözleri karşısında lal kesilmişti. Güzel yüzlü bacısını nefessiz bırakacaktı.