AYLA (Töre)

29.Bölüm (d)

Sabır ... Tükenme

                           * * *

                       ...3 ay sonra..

Aradan geçen zaman su misali akarken avlu da Miran'ın koşuşturmasını izliyordu Ömer ağa. Onu ilk gördüğün de ne kadar şaşırsa da torununu bağrına basmış göz bebeği gibi sahip çıkmıştı. Öyle çok sevmişti ki Miran'ı yüreğine basmıştı. o küçük gülümsemesin de oda çocuk gibi mutlu olmuştu . Hani derler ya torun evlattan daha tatlıdır diye o misal Ömer ağa da ona bakınca huzur dolmuştu .

Miran, Uçar konağına neşe getirmiş bütün aileyi büyüsü altına almıştı. Hatta Ayla bile İstanbul'a gitmelerinin uzadığını öğrenince üzülmüş ama Miran'ı görmesiyle unutmuştu herşeyi. Bir çocuk nelere sebep oluyordu böyle . Hüznü unutturup huzuru seriyordu sanki..

Hayat o kadar hızlı ilerliyordu ki, sanki ipin ucunu tutmuş da başını kaçırmış gibi yuvarnıp gidiyordu. Bu üç ay içinde Zilan Fırat ile anlaşmalı boşanmış bir hafta önce de parmağına söz yüzüğünü takmıştı.

Yare elinde ki çorbayla çıktı mutfaktan Miran'ın yemek yeme vakti gelmişti. Oğlunu avlu da koşuştururken görünce yüzüne bir gülümseme yayıldı.

"Miran oğlum hadi gel karnın açıkmıştır" dedi
Koşuşturmayı bırakıp  kucağına koşan oğluna.

Annesi oğlunu öpüp mutfağa bir adım atmıştı ki Ömer ağanın sesiyle ona doğru döndü. Biliyordu Yare Miran sürekli gözünün önünde olsun biran ayrılmasın istiyordu Ömer aga 

"buke getir paşamı burda yesin"

Yare gülümseyerek kucağında ki miniyle Ömer ağanın karşısında ki sedire oturdu. Kötü günleri geride bırakmış artık onları bulacakları endişesi yok olmuştu. En çokta Miran için endiselenmişti  ama çok şükür o günleri de atlatmış hayalini kurduğu günlere kavuşmuştu .

Ömer ağa , bir kaşık yemek alıp yerinde zıplayan torununu sevgiyle izledi. Bu çocuk ona ,konağa çok iyi gelmişti. Şer olanın arkasından gelen hayır da ne güzel bir mutluluk vaad etmişti onlara...

  ~

Ayla mutfakta yemeklere yardım etmiş hazır olan yemekleri bir kenara koyduktan sonra

"Havva abla yemekler hazır geri kalanını sen halledersin"

Havva kadın gülümseyen yüzüyle Ayla'yı onaylamış

"Tamam kızım hadi sen git zaten yemekler de beni de geçtin"

Genç kız Havva kadına kısa bir gülümseme yollayıp ellerini havluyla silip çıkmıştı mutfaktan. Elinden geldiğince yardım ediyordu Havva ablasına . Hamileliğini hala kimseye söylememiş Fırat abisini giderkende  tembihlemişti.

Ayla biraz nefes almak için yolunu arka bahçeye çevirdi . Yavaş adımlarla ilerlerken Zilan'i sedirde düşünceli oturur halde gördü. Yanına yaklaşıp oturdu sessizce . Zilan göz ucuyla bakıp yengesinin geldiğini anladığın da ses etmeden yıldızları izlemeye devam etti. Ayla'da Zilan  gibi dikti gözlerini gök yüzüne. Derin bir nefes alıp

"Hayat ne zor dimi" diye sormuştu içinde bastırdığı acıyla

Zilan bu söze kısa bir tebessüm edip gözlerini oynayan parmaklarına indirdi.

"Zor.. Çok zor ama sürprizlerle dolu.. Çok karışık sürprizlerle hemde"

Ayla gözlerini ağlamaya yüz tutmuş Zilan'a çevirdi.

"Canın acısını dindiriyor mu peki o sürprizler "

Gözlerini tekrar gök yüzüne çeviren Ayla

"Bilmiyorum ki yenge... Şuan bile ne hissedeceğimi bilmiyorum... Üzülmemem için onca sebep var ki"demişti Zilan zor çıkan sesiyle..