AYLA (Töre)

11.Bölüm (d)

Acıya alışmayın...
.

....

~~~~~

Ayla Baran'ın banyoya girmesiyle göz yaşlarını sildi. Bumuydu yani o bu konağa alışmaya çalışırken Baran başka kadınlarla gününü gün etmiş belki de arkasından gülmüştü.

Kim olsa gülerdi dimi sonuçta burda istediği gibi kullanacağı bir karısı vardı. İstediği zaman eziyet edip istediği zaman seviyor gibi yapacağı karısı.

Dudaklarından bi kahkaha kaçtı. Sinir ve öfke bedenini sarmıştı sanki. Herşeye razı gelen yüreği, gururunun kırılmasını kaldıramamış değildi. Aksine ,içinde biriken öfke şimdi kaldığı yerde ellerini titretmeye başlamıştı . Sakin olmaya çalışmadı bu sefer aksine gözünü kör eden öfkeyle aynalığın önünde ne varsa yere fırlatmaya başladı.

"Nefret ediyorum hepinizden! "

Eline geçen parfüm şişesini aynaya fırlatıp tuzla buz etmişti.

"Mecbur olduğum hayattan umutlarımı yarınlarımı çalan herkesten nefret ediyorum!!"

Sinir krizi geçiyordu. Masum sessiz sakin kızı bile zıvanadan çıkarmışlardı. O sabretmeye çalıştıkça hem duygularını hemde gururunu yerlere sermişlerdi. Erkek olmak buysa peki Kadın. ..kadın kocasını aldatsa nolurdu orospumu? Ama erkek yapardı dimi çünkü o erkekti. Bunları düşündükçe eline ne geçerse firlatmaya başladı. Aklı başında değildi sanki kontrolden çıkmıştı.

"Nefret ediyorum! Nefret!"

Baran dışardan gelen sesleri duyunca önce kaşlarını çatmış. Akan suyu kapatarak kuvetten hızla çıkmıştı .
'Bu kim ' diye düşündü öyle ki aklına Ayla dahi gelmemişti. Çünkü Ayla sakin bi yapıya sahipti. Hatta havlusnu beline sararken Annesinin yine Ayla'yı dövdüğünü dahi düşündü.

Hızla banyodan çıkıp gördüğü görüntü kanının çekilmesine sebep olmuştı. Delirmis gibiydi. Hem göz yaşları akıyor hemde eline ne geçerse firlatıyordu.

Baran'ın gözleri Ayla'ın ayaklarına takıldı. Kanıyordu. Etrafa saçılan aynanın camları batmış kesmişti. Baran bu görüntüyle hızla kendine gelmişç Eline geleni fırlatan kadının belinden tutup sakinleştirmeye çalıştı.

"Ayla! sakin ol"

Genç kız adamın kucağında tepinirken "Bırak beni bırak!hepiniz .. hepiniz suçlusunuz! Bırak beni!"

Adam belinden tutup kaldırdığı kadını zaptetmekte zorlanıyordu. Yanında ki yatağa yatırıp ellerini başının üzerine sapitledi. Üzerine doğru eğilip

"Ayla! kendine gel!"

Hala çırpınıyordu. Ayaklarıyla ayaklarını sapitleyip kaçmasını engelledi Baran.

"Bırak beni Baran ağa bırak! nefret ediyorum! İğreniyorum senden"

Sanki Ayla level atlamış başka biri olmuştu. Baran gözlerini sabırla kapatıp açtı.

"Ayla sakin ol, ben iğrenilecek birşey yapmadım!"

bu sefer Baran bağırmıştı. Çünkü karşısında ki kadın onu aldattığını düşünüyordu.

Genç kız bunları duyunca çırpınmaktan yorulan bedenini gevşetti gözlerini kapayıp göz yaşlarının daha çok akmasına izin verdi.

"Yalan söylüyorsun! " dedi titrek sesiyle.

Kaşları çatılan adam.

"Yalan söylemiyorum Ayla, benim hayatımda sadece bi kadın oldu. Oda sensin"