Zoete wraak

Hoofdstuk 16

Het moment dat Fleur me vertelde dat ze niet zeker wist of mijn knuffelbeertje nog in leven was stortte mijn wereld in. Sinds dat moment leefde ik in een roes en ging alles langs me heen. Dat Wolfs naar Mechels was gelopen om een AT te regelen had ik niet meegekregen. Dat hij mijn hand pakte en me mee naar onze Jeep had genomen had ik ook niet gemerkt. Mijn gedachten zaten alleen maar bij Lily. Bij hoe ik Lily aan zou treffen. Of ze nog in leven was of niet. Hoe ze er aan toe zou zijn als ze nog wel in leven was. Naast Lily zaten mijn gedachten ook bij Dave. Hoe zou hij reageren als hij Wolfs en mij zou zien? Zou hij mijn dochter voor mijn ogen dood schieten? Zou hij mij voor mijn dochters ogen dood schieten? Ik had geen idee wat hij van plan was. Wolfs en ik moesten voorzichtig te werk gaan. Nu deden we dat altijd maar dit keer was alles anders. Dit keer ging het om het leven van onze eigen dochter. Ik zou het mezelf nooit vergeven als hij mijn knuffelbeertje voor mijn ogen dood zou schieten. "We zijn er, lieverd." Voelde ik zijn hand op mijn been. "Ben je er klaar voor?" Ik knikte stilletjes en sprong de Jeep uit. Wolfs gaf mij mijn kogelvrije vest. Toen we hem beide aan hadden wisselden we nog een alles zeggende blik met elkaar. Ik wierp een blik achterom en zag het AT ook paraat staan. Ik sloop voor Wolfs uit naar de aardedonkere loods toe. Normaal zou hij het nooit accepteren dat ik voorop liep maar hij wist dat ik nu niet akkoord zou gaan met achteraan lopen. Ik wou, voor mijn dochter, de eerste zijn die ze zag. Mijn moederskindje had me nodig. En ik haar. Zo stil mogelijk schoof ik de deur van de oude loods open. Met Wolfs in mijn kielzog sloop ik voorzichtig door de loods heen. Als een roofdier hield ik mijn oren gespitst op het kleinste geluid die zou kunnen verraden waar in de loods mijn meisje zich bevond. Mijn hart leek nog sneller te racen dan de snelste Ferrari. Nog nooit was ik zo bang geweest. Het was alles of niets. Een kwestie van leven of dood. Dit kon 2 kanten op en in het ergste geval was niet alleen het leven van mijn dochter voorbij maar ook dat van mij. Een leven zonder mijn dierbaarste bezit was voor mij geen leven. Ik wou geen leven zonder mijn meisje. Ik kón niet leven zonder mijn meisje. Hoe vreselijk veel ik ook van mijn lieve Wolfs hield als dit slecht afliep voor Lily zou hij het ook zonder mij moeten doen. Het pistool in mijn handen trilde van de zenuwen. Dit was me nog nooit overkomen. Toen ik een geluidje meende te horen stond ik abrupt stil. Ik voelde Wolfs, door mijn onverwachte actie, tegen me aan knallen. Ik draaide me om en legde mijn vinger op mijn lippen als teken dat hij stil moest zijn. Zijn vragende ogen drongen diep mijn ziel binnen. Ik wou net iets zeggen toen ik hetzelfde geluid voor de tweede keer hoorde. Mijn meisje! Het was zwak en iel maar het was duidelijk het gegil van mijn meisje! "Lily." Hoopte ik dat hij lip kon lezen. Hij knikte dat hij het ook gehoord had. Met knikkende knieën liep ik de richting van het gegil op. Met mijn pistool strak voor me uit liep ik de ruimte in waar Lily zich bevond. "Politie!!" Het kwam uit mijn tenen. Zo fel als ik het nu zei had ik het nog nooit gezegd. Ik zag Dave schrikken van mijn toon. Ik slikte toen ik mijn kleine meisje op de grond zag liggen. Vastgeketend aan het bureau wat er stond. "Mama." Piepte ze zachtjes. Ik slikte mijn tranen weg. Fleur had gelijk gehad. Lily zag er slecht uit. "Mama is hier knuffelbeertje. Mama is bij je. Alles komt altijd goed." Ik hield mijn ogen strak op Dave gericht terwijl ik sussend tegen mijn dochtertje sprak. Dave trok zijn pistool tevoorschijn en richtte die op Lily. "Staan blijven of ik schiet haar dood!" Ik probeerde niet te laten zien dat ik bang was. Voor Lily. "Laat je wapen vallen, Dave. Je spel is uit." Hij schudde zijn hoofd. "Jouw spel is uit, Evaatje. Is er nog iets wat je tegen je schattige dochtertje wil zeggen voor ik haar een kogel door haar kop schiet?" "Neem mij in haar plaats." Begon Wolfs te praten. "Schiet mij dood. Spaar mijn dochtertje alsjeblieft. Zij kan er niets aandoen dat je in de gevangenis hebt gezeten. Ik wel. Ik heb Eva aangemoedigd aangifte tegen je te doen. Neem mij alsjeblieft in plaats van mijn prinsesje. Mijn meisje heeft haar hele leven nog voor zich." Dave leek Wolfs zijn zin te geven. Hij richtte zijn pistool van Lily naar Wolfs en keek mij aan. "Je hebt je man gehoord, Eva. Hij offert zichzelf op voor jullie dochtertje. Dat is nou echte liefde. Zo schattig hoeveel hij van jou houdt. Zo jammer dat jullie sprookje hier eindigt. Lily dood, want die gaat dit nooit overleven zo slecht is ze er aan toe, Wolfs dood want die jaag ik een kogel door zijn kop. En arme, zielige Eva helemaal alleen." Hij grijnsde gemeen. "Heb je nog laatste woorden voor je vrouw, Wolfs?" Richtte hij zich tot Wolfs. De raderen in mijn hoofd draaiden op volle toeren. Ik moest iets verzinnen om zowel mijn man als mijn dochter te redden. "Ik hou van jou mijn allerliefste Eva." Klonk Wolfs zijn gebroken stem. "Met alles wat ik in me heb hou ik van jou. Wordt weer gelukkig. Niet alleen voor mij maar ook voor ons meisje. Vergeet alsjeblieft nooit dat jij het was die mijn leven de moeite waard hebt gemaakt. Dat jij me hebt laten zien en voelen wat liefde is. Dat je de hele wereld en zo ontzettend veel meer voor me betekend. Ik hou zielsveel van jou mijn mooie, lieve, stoere, sterke en bovenal schattige meisje. Mijn geweldige, fantastische Eva Wolfs waar ik ongelofelijk trots op ben." Voor ik de kans kreeg iets te zeggen klonk er een oorverdovend schot.  

Oei een cliff! Dank jullie wel voor al jullie stemmen. Voor al jullie lieve reacties. Ze maken me blij!