Zoete wraak

Hoofdstuk 38

Alles was weer zoals het hoorde te zijn. Lily ging sinds een aantal weken weer naar school en de liefde tussen Wolfs en mij was sterker dan hij ooit geweest was. Geen seconde kunnen we van elkaar afblijven. De stiekeme kusjes en stiekeme aanrakingen vliegen over de werkvloer. Mechels heeft ons net een preek gegeven omdat we wel een stel verliefde pubers lijken. Ik heb haar op mijn beurt gezegd dat ze blij moet zijn dat haar ze haar koningskoppel nog heeft. Dat het niet veel had gescheeld of we waren gescheiden. En tot mijn grote vreugde kwam ze tot de, voor haar minder leuke, ontdekking dat ze mij gelijk moest geven. Dat ze inderdaad heel erg blij is dat Wolfs en ik nog bij elkaar zijn. Dat we ons werk beter doen dan ooit tevoren en dat ze die kusjes en aanrakingen dan maar voor lief neemt. Bam. 1-0 voor mij. "Wat zit jij te stralen, mevrouw Wolfs?" Haalt de stem van Wolfs me uit mijn gedachten terwijl hij een kusje in mijn haren drukt. Genietend sluit ik mijn ogen. "Mevrouw Wolfs geniet van de overwinning op haar baas." Grinnik ik zachtjes. Ik draai mijn stoel een slag zodat ik Wolfs aan kan kijken. "Ik meende wel wat ik zei, Wolfs. Ik ben zo ontzettend blij dat alles goed af is gelopen. Dat Lily weer gelukkig is. Dat wij weer gelukkig zijn. En dat Dave en Angelique achter de tralies zitten. Als wij uit elkaar waren gegaan was het mijn schuld geweest, lief. Ik ben met Dave in zee gegaan en Angelique vond dat ik jou van haar af had gepakt." Wolfs trekt me aan mijn hand uit de stoel, gaat zelf zitten en trekt mij op zijn schoot. Beschermend slaat hij zijn armen om me heen. "Het was jouw schuld niet geweest, liefje." Glimlachend leg ik mijn hoofd tegen zijn borst. Ik had mijn koosnaampje vreselijk gemist. Nou heeft Wolfs er veel die hij mij geeft maar met 'liefje' voel ik me het meest geliefd. Het was, naast 'Eef'', het eerste koosnaampje geweest wat hij me ooit had gegeven en was me dus het meest dierbaar. Een nieuw kusje wordt in mijn haren gedrukt. "Dave heeft misbruik van je gemaakt toen jij op je kwetsbaarst was. Toen je in de war was. En alsof dat nog niet erg genoeg is heeft hij je op gruwelijke wijze verkracht. En niets daarvan was jouw schuld, liefje. Echt niet. En wat Angelique betreft, dat is gewoon een vreselijk jaloers kreng. Zij en ik waren al lang en breed uit elkaar toen jij in mijn leven kwam. En het is ook niet zodat wij de eerste de beste dag dat we elkaar zagen een relatie kregen. Ze is gewoon een gestoorde gek." Ik til mijn hoofd op en druk een korte, alles zeggende, kus op zijn lippen. "Heb jij enig idee hoe vreselijk veel ik van jou hou, Floris Wolfs?" Achter ons hoor ik Mechels haar keel schrapen maar dat maakt me niets uit. Op dit moment tellen alleen Wolfs en ik. Hij doet net alsof hij dat niet weet en schud vragend zijn hoofd. Ik leg mijn hoofd tegen zijn voorhoofd en druk een nieuwe kus op zijn lippen. "Zielsveel." Fluister ik zachtjes tegen zijn lippen zodat alleen hij me kan horen. Opnieuw schraapt Mechels haar keel. 'Als de tortelduifjes klaar zijn met hun kleffe gedoe verwacht ik ze in mijn kantoor." Met een grote glimlach op zijn gezicht kust hij mij terug. "Ik hou ook zielsveel van jou, liefje van me." Ik sta op van zijn schoot en trek hem aan zijn hand overeind. "Dit wordt 2-0 voor Eva Wolfs! Let jij maar eens op!" Triomfantelijk loop ik voor Wolfs het kantoortje van Mechels in. 'Mevrouw Mechels. Uw koningskoppel staat paraat voor u! Zegt u het eens, waar kunnen wij u op deze zonnige dag mee van dienst zijn?" Ik moet mijn best doen niet niet in lachen uit te barsten en zie Wolfs naast me denken; That's my girl!  Ik zie dat Mechels met stomheid is geslagen, dit had ze niet van mij verwacht. "Heeft u een lijkje voor ons?! Of wou u ons weer een preek geven?!" Ben ik behoorlijk op dreef. Ik weet niet waar ik de lef vandaan durf te halen maar door de liefde van Wolfs voel ik me sterker dan ooit tevoren. "Mevrouw Mechels, we staan hier nu al 10 minuten. Als u niets meer te zeggen heeft zouden Wolfs en ik graag ons mooie meisje op willen halen en van ons zonnige weekend gaan genieten. Niet dat ik u en mijn werk niet belangrijk vind, maar ik heb de afgelopen periode geleerd wat écht belangrijk is in het leven! En dat zijn mijn prachtige dochter en mijn geweldige man! Want mijn man is de allerliefste van de hele wereld! U zou ook zo'n man moeten zoeken! Kan uw koningskoppel dan nu gaan?" Mechels kan alleen maar knikken. "Prettig weekend." Met een grote grijns op mijn gezicht loop ik hand in hand met Wolfs het kantoortje uit. "Ik zei toch dat het 2-0 voor Eva Wolfs zou worden!" Wolfs tilt me lachend op en zwiert me in het rond. "Dat heeft Eva Wolfs inderdaad gezegd. En Eva Wolfs heeft helemaal gelijk gehad! Ze kreeg er geen woord tussen!" Hij drukt zijn lippen op de mijne voor een intense zoen. "Ik ben zó vreselijk trots op jou. Trots op wie je bent. Trots op wat je doet. En vooral trots omdat je de mijne bent. En voor altijd de mijne." Voor ik er erg in heb zit Wolfs, voor het oog van nog een aantal collega's, op 1 knie voor me. "Onze liefde is sterker dan wat dan ook. Onze liefde is groter dan wat dan ook. Onze liefde is mooier dan wat dan ook. Jij  bent mooier dan wat dan ook! Allerliefste, allermooiste, allerleukste en allerschattigste Eva, wil je alsjeblieft nog een keer met me trouwen?" Ik zie in zijn ogen dat hij dit van te voren niet voor had bereid. Dat dit recht uit zijn hart komt. Dat dit zijn gevoel voor mij is. Zijn gevoel voor mij wat de afgelopen weken zo sterk gegroeid is. Met de tranen in mijn ogen knik ik zonder ook maar een seconde te twijfelen. "Ik wil niets liever dan opnieuw met je trouwen, llef." En terwijl onze lippen elkaar opnieuw vinden hoor ik de stem van Mechels achter ons. "En ik ben trots op mijn geweldige koningskoppel! Ik ben trots op jullie op alle mogelijke manieren! En nu het bureau uit, weekend vieren! Gefeliciteerd!" En voor ik er erg in heb tilt Wolfs me op en loopt hij met mij in zijn armen het bureau uit. Onze nieuwe toekomst tegemoet. Een toekomst met meer liefde dan ooit tevoren. Want we weten nu dat echte liefde alles overwint.  

Einde

Lieve volgers, lieve stemmers, lieve iedereen. Ik zat al een tijdje met dit verhaal in de knoop vandaar dat ik er een einde aan heb gemaakt. Ik kom vast ooit weer terug met een nieuw verhaal maar dan wil ik eerst alle ideeën uitgewerkt hebben, al een aardig stuk, misschien zelfs wel helemaal, geschreven hebben. Want ik kwam mezelf nu tegen als jullie iets nieuw wilden, en terecht, en ik jullie dat niet kon geven. Tot die tijd zal ik vooral korte verhaaltjes blijven schrijven. En in stilte aan een ander verhaal. Maar daar moet ik eerst inspiratie voor opdoen! Ik kom in ieder geval terug!