Zoete wraak

Hoofdstuk 29

De Efteling was het geworden waar we vandaag de dag door zouden gaan brengen. Lily stond te stuiteren toen ze hoorde dat we daadwerkelijk een dagje uit zouden gaan. Iets wat ik me na gisteren heel goed voor kon stellen. De spanningen die er tussen Eva en mij waren geweest had ze haarscherp aan gevoeld. Die spanningen waren, als het aan mij lag, voorbij. Het was tijd om vooruit te kijken. Ja, ik was die vreselijke verliefde gevoelens die ik ooit voor Eva gevoeld had kwijt, maar een leven zonder haar kon ik me niet voorstellen. Wou ik me ook niet voorstellen. Eva betekende alles voor me. We moesten gewoon onze gevoelens terug zien te vinden en daar ging ik nu mee beginnen. Toen mijn meisjes samen onder de douche stonden had ik stiekem geregeld dat we vannacht in het Efteling hotel zouden slapen. Ik hoopte zo Lily even te laten vergeten wat er gebeurd was. Stiekem hoopte ik hiermee ook Eva's hart, al was het maar een klein beetje, opnieuw te veroveren. Ik had ze de situatie uitgelegd en ze hadden de duurste kamer voor me geregeld. Het mocht mijn meisjes aan niets ontbreken. Ik had voor ons alle 3 de hoognodige spullen in een tas gepropt en die in de kofferbak gestopt. Hoewel Eva het normaal altijd in de smiezen had als ik een verrassing had, had ze deze keer helemaal niets in de gaten gehad. Ik wijdde het aan de afstand die er op dit moment tussen ons was. Ik hoopte dat het in de 2 dagen dat we in de Efteling waren beter zou gaan. Als het me beviel boekte ik er zo nog een paar dagen bij. Eerst maar eens kijken hoe Lily en Eva er op zouden reageren. Misschien vond Eva het wel niets. Misschien vond Lily het wel niets. Ze was nog nooit in een pretpark geweest. Eva en ik hadden haar daar altijd te klein voor gevonden. De rit er naar toe waren mijn meiden druk aan de klets geweest terwijl ik genietend zat te luisteren. Mijn 2 prachtige meiden. Mijn 2 godsgeschenken. Wat waren ze gek op elkaar. Wat was ik gek op hen.

We liepen nu ruim een uur door de Efteling en Lily keek haar ogen uit. Ze was gek op Elfjes en dus hadden we de droomvlucht al 3 keer gedaan. En als het aan haar lag gingen we er nog 3 keer in. Ik had haar verzekerd dat we het later vandaag nog een keer zouden doen. Er was nog zoveel meer leuks om te zien. Met lichte tegenzin had ze ingestemd. Maar die tegenzin verdween al snel toen ze het sprookjesbos in de smiezen kreeg. Vrolijk huppelend liep ze voor Eva en mij uit. Tussen Eva en mij liep het een beetje ongemakkelijk. We liepen zwijgend naast elkaar. Ik voelde de mannen naar Eva kijken en voelde een steek in mijn hart. Eva was van mij. En ik ging er alles aan doen om te zorgen dat ze dat ook zou blijven. Ik liet mijn vingers zachtjes langs die van haar glijden. Het fysieke contact wat we vanmorgen in de slaapkamer hadden gehad had me goed gedaan. Haar duidelijk ook. Voorzichtig pakte ze mijn hand vast en ik liet onze vingers met elkaar verstrengelen. Vanuit mijn ooghoeken keek ik stiekem naar haar maar zij deed hetzelfde en verlegen keken we allebei de andere kant op. Het had nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld om hand in hand met haar te lopen. Maar naast dat het ongemakkelijk was, voelde het ook fijn. Vertrouwd. Alsof het nooit anders was geweest. Een van de mannen die ik naar haar had zien staren zag ik zijn blik meteen afwenden. Met een grijns van oor tot oor liep ik door. Ik voelde Eva's ogen branden. "Is mijn Wolfs een beetje jaloers?" "Heb je niet gezien hoe die mannen met z'n allen naar je loeren, Eef?" Gaf ik zo voor mijn gevoel toe dat ik jaloers was. Zachtjes kneep ze in mijn hand. "Je hoeft niet jaloers te zijn, Wolfs." "Papa! Mama!" Riep onze dochter vrolijk. "Moet je kijken! Dansende schoentjes!" Eva en ik gingen, nog steeds hand in hand, achter Lily staan. Het zonnetje scheen heerlijk. En de hand die Eva stevig vast had begon langzaam te tintelen.