Zoete wraak

Hoofdstuk 37

Ik vroeg me af of ik niet te snel ging maar Wolfs zoende me liefdevol terug. Het leek of we al onze opgespaarde gevoelens in deze zoen wilde stoppen. Ik zag aan de blik in zijn ogen dat hij ,net als ik, niet van plan was de zoen af te breken. Ik genoot hier intens van en de vlinders die wild tekeer gingen in mijn buik vermenigvuldigen zich snel. Ze lieten me naar verlangen en ik vroeg hem om toestemming. Hij verlangde blijkbaar ook naar meer want hapte meteen toe. Hij opende zijn mond zodat onze tongen elkaar, na veel te lange tijd, weer konden vinden. Zachtjes begonnen ze om elkaar heen te draaien maar dat zachte veranderde al snel in wild. Heel wild. Mijn handen vlochten zich in zijn haren en trokken er speels aan. Ik wist hoe gek ik hem daar mee kreeg en hoewel ik wist dat het, misschien, nkg te vroeg was hoopte ik dat het hem op zou winden. Dat hij naar mij verlangde zoals ik naar hem verlangde. Alsof hij wist wat ik van plan was brak hij de zoen meteen af. "Eef, liefje, stop. We moeten dit niet doen. Niet nu. " "Ssstt." Drukte ik mijn lippen Meteen weer op de zijne om hem de mond te snoeren. Opnieuw brak hij de zoen af. "Liefje, stop." Als laatste troef liet ik mijn hand tussen zijn benen glijden en streelde over zijn boxer heen. Verlangdend begon hij te kreunen. "Goed zo, lief." Fluisterde ik opwindend. "Geef je maar over. Jij wil dit net zo graag als ik." Ik zag het verlangen in zijn ogen groeien maar toch wist hij mijn hand weg te duwen. "Eva! Stoppen! Hoe graag ik dit ook wil. Hoe ontzettend ik ook naar je verlang. Dit voelt nog niet als het juiste moment. Ik wil niet dat we er later spijt van krijgen." "Je wil me gewoon niet meer. Je vind me niet meer aantrekkelijk." Voelde ik me behoorlijk afgewezen. "Wat? Ooh nee, Eef, nee. Dat is het echt niet." Hij plaatste zachtjes zijn hand op mijn wang. "Je hebt net zelf gevoeld hoe graag ik je wil. Maar we kunnen beter nog even wachten, liefje. Tot we er beide weer zeker van zijn."

De dagen in de Efteling vlogen voorbij en Wolfs en ik werden weer steeds closer. De vlinders in mijn buik waren de hele dag aanwezig en ook bij Wolfs leek dat het geval hoewel hij dat nog niet naar me uit had gesproken. De laatste avond was aangebroken. Morgen zouden we weer terug naar Maastricht gaan. Lily lag al lekker te slapen en ik voelde dat dit het moment was waar ik al dagen op wachtte. De spanning tussen ons was, op een positieve manier, om te snijden. Ik stond in de badkamer en had een jurkje aangetrokken. 1 bandje liet ik uitdagend losjes over mijn schouder hangen en ik ging  nog even speels met mijn handen door mijn haar. Ik ging de badkamer uit en leunde tegen de deurpost aan. Wolfs zat op bed met zijn telefoon in zijn handen. Uotdagend schraapte ik mijn keel. Hij draaide zijn hoofd en liet uot verbazing de telefoon
Op bed glijden. "Jezus, Eef.." Fluisterde hij hees. Als verdoofd bleef hij zitten. Heupwiegend liep ik naar hem toe en ging op zijn schoot zitten. Ik voelde meteen dat hij op me reageerde. Om hem nog gekker te maken drukte ik zacht mijn lippen in zijn hals. Ik hoorde hem zachtjes kreunen vlocht mijn handen in zijn haren om er zachtjes aan te trekken. "Eef, stop!" Zijn stem klonk zp dringend dat ik negerend stopte. Ik wou van zijn schoot springen en wegrennen maar hij sloeg zachtjes zijn armen om me heen en zocht mijn ogen. "Je bent zó mooi Eef. Zo lief. En ik ben er zo vreselijk trots op dat je mijn vrouw bent. Dat we dit samen overwonnen hebben." Ik was verbaaad maar voor ik kon reageren voelde ik zijn lippen op de mijne. Na een korte kus brak hij af en fluisterde hij opwindend de 4 woordjes in mijn oor die ik zó ontzettend gemist had. "Ik hou van je." Hij begon me opnieuw te zoenen en ik gaf me volledig aan hem over. Ik wist dat we een lange, intieme nacht tegemoet zouden gaan.