RL@WT 16

65 1 0
                                    

CHAPTER 16


[Ashley's POV]

"aray!" sigaw ko.


bigla akong napamulat sa naramdaman kong sakit sa paa ko. bumangon ako at nakitang nakabenda ito. (>o<) waaaaaahh! what happened to my foot?! (TT^TT)


bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang adonis. natataranta ngunit napaka gwapo parin sa suot niyang brown khaki shorts at fit v-neck white shirt!


tutulo na sana ang laway ko kung hindi lang siya nagsalita na nagpabalik sakin sa realidad.


"gising ka na pala. anong problema? may masakit ba sayo?" tanong ni Bryle


"problema?! *fake laugh* wala akong problema! nakikita mo 'to?!" itinaas ko ang paa ko. "hindi 'to masakit! hindi naman siguro 'to problema diba?! anong nangyari sakin bryle? yung paa ko!" naghy-hysterical na ako. natataranta na kasi ako sa nangyari sa paa ko. (TToTT)


"napilayan ka nung nahulog ka sa hagdan kanina. kinakausap ka namin pero hindi mo kami pinapansin. iyak ka pa nga ng iyak dahil jan sa paa mo. tapos yun, nawalan ka na ng malay." paliwanag niya


"we were so worried! ang lakas kaya ng pagkalaglag mo. kaya pinacheck din namin ang ulo mo kanina. thanks God wala namang masamang nangyari bukod sa natamo mong pilay."


huminga ako ng malalim para kumalma ako kahit papano. lagi nalang akong nadidisgrasya o napapahiya sa harap ng taong gusto ko.

napansin kong iba na ang damit ko. I removed the blanket at nakitang naka blue akong maxi dress. sino nagbihis sakin?!


"n-nasan si best?" tanong ko.


"hindi pa dumadating eh. maaga silang umalis ni Ken -- don't worry! si Denise at lola ang nagbihis sayo kanina. then si lola umalis din at may inasikaso sa hotel. tsaka sabi nga pala ng doctor hindi ka pwedeng maglakad ng dalawang araw kaya hanggang bukas kang--" sabi niya


"ha?! eh pano yan? hindi ako makakasama sa inyo? iiwan niyo ko dito?" nalungkot ako. pesteng hagdanan yan! napahamak pa ang pag-eenjoy ko. nalagasan tuloy ng dalawang araw ang 1 week ko!


bakit kasi ngayon pa? pwede naman sa hagdan sa bahay nalang ako mahulog at mapilay.


"sasamahan naman kita dito eh kaya hindi ka mag-iisa." ngiti niya. nag-init naman ang mukha ko. isa pa yan! parang mas gusto ko nalang yatang maiwan mag-isa dito!


"uyyy kinikilig siya..." pak wasak! panira ng moment. binato ko siya ng unan pero nakailag ang mokong.


"hahaha ... tara na nga! merienda tayo." meryenda? hapon na?!


"akala ko ba hindi ako pwedeng maglakad? iakyat mo nalang dito yung pagkain ko." sabi ko sa kanya. aba! ayaw niya yatang gumaling ako eh.


Right LOVE at the Wrong TIME [COMPLETE] (EDITING)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon