The King's Curse

17

Adam pov

Pagkatapos ng dalawang araw na hinaba habang paglalakay ay sa wakas narating din namin ang kaharian ko ngunit hindi muna kami nagpakita sa mga taong naghihinatay sa may bungad ng tarangkahan ng palasyo .

Dahil nanatili kami sa bungad ng kagubatan dahil pawang nasa anyong lobo parin kami at hindi naman pwedeng ganito kami haharap sa mga mamamayan at kapag sa harap naman ako nila mag-aanyong tao ay makikita nila akong hubad at baka kung ano pa ang masasabi nila tungkol sakin.

Naramdaman kong nagsisimula nang pumaloob sakin ang sensasyon inisip ko ang magiging anyo ko bilang tao at hindi nagtagal ay nakita ko na ang sarili ko na hubad

"Nic paabot ng isang short na maisusuot ko." I smirk waiting for her reaction ngunit muntik pa akong matawa ng maramdaman ko ang mga mata nito sa aking puwet at tila nakatulala sa aking hubad na katawan. Pangiti ngiti ako cause I know that my vixen lust me at kontong panahon na lang hihintayin ko at siya na mismo ang susuko sa aking mga kamay .. I bit my lips and i taste some blood when i do it shit i can feel my raging hormones .

.kaya Huminga ako ng malalim but who can believe that i will be succumb by lust by just her stare in me.. Hindi ako makapaniwala na mapapabilib na naman ako ng babaeng to ..
.
hindi ko akalain na ang dali niya lang ako maapektuhan ngunit kailangan kong pigilan ang aking sarili kaya tumikhim ako.. Para pakalmahin ang aking sarili ko o matuon ang aking atensiyon sa ibang bagay at mukhang nagising din mula sa pagkatulala si nic kaya narinig ko ang nagmamadaling yapak at naramdaman ko ang tela ng short sa aking nakalahad na kamay mula sa likod.

Sinuot ko ang binigay nito at napatingin ako sa aking likod ng panandalian at nakita ko na tulad ko ay nakapang-ibaba at anyong tao na rin ang aking mga tauhan

"Alam kong mahirap na humarap sa mga taong umasang magagawa nating dalhin ang reyna na siyang magiging pag-asa ng lahat pero wala tayong magagawa dahil kailangan natin tong gawin .. Again all i need is trust from you .. " nakita kong tumango ang lahat ngunit alam kong may pagkadismaya parin silang nararamdaman . kaya napabuntong hininga ako . at bumaling ang aking tingin sa mga naghihintay na mga mamamayan ..

They are patiently waiting may nakita pa nga akong mga mag-asawa na may ngiti sa labi sa pag-aakalang dala ko na ang magiging daan upang magkaanak sila at tuluyan na maging masaya. Meron ding mga magulang na puno ng kasiyahan dahil hindi na muli nila mararamdaman ang pagkawala ng isa sa kanilang pamilya. At Mawawalan na sila ng takot kung saan pumapakaloob sa kanila sa bawat taon na lumilipas. The pain of losing their wife, daughter or friends.

Kaya kahit gusto ko man na wag silang biguin at sabihin na andito ang tinakda ay hindi ko magawa.

"Let's go. Harapin na natin ang mga naghihintay " sabi ko at nauna ng maglakad

Rinig na rinig ang mga hiyawan ng mga mamamayan ng makita nila ako na naglalakad papunta sa kinalalagyan nila. Lahat sila ay sinisigaw ang aking pangalan. Ng puno ng kasiyahan

"King adam!!! king adam!!!" Patuloy sila sa pagsigaw hanggang sa tuluyan na kami napunta sa harap ng mga ito at ang kaninang naghihiyawang tao ay agad na nanahimik at kung saan saan lumibot ang mga mata nila na tila may hinahanap ngunit ng hindi ata makita ay nagresulta iyon upang magbulungan sila.. Ang iba naman ay tumingin sakin ng puno ng pagtatanong.. Kaya napagdesisyunan kong hindi ko na patatagalin ang paghihintay nila.

" makinig kayo dahil nagpagdesisyunan konang hihinto kami ng panandalian sa aming paglalakbay dahil hindi namin nahanap ang inyung magiging reyna .. " lahat ay napasinghap at tinignan ako na parang ako'y isang hari na nasisiraan na ng bait.. Sapagkat ipagpapaliban ko ang tanging paraan para hindi masaktan ang aking mga nasasakupan.