The King's Curse

44

Adam pov

Nanghihinang pinunasan ko ang aking mga luha, na patuloy na dumadaloy dahil sa matinding sakit na aking nararamdaman sa kadahilanang sa bawat luhang dumaloy sa mga mata ni moon at mga salitang nababanggit nito ay ganoon din kalubha ang sakit na nadadala non sa puso ko,

"HOW?! Tinatanong mo ko kung bakit? At paano? adam naman you saw everything! You ruined me! And Adam you rape me!"
Napahawak ako sa aking nananakit na ulo all her memories are running around inside my mind kasabay ng mga salitang sinabi nito sakin na tila sirang plakang paulit ulit kong naririnig binubuhay nito ang galit ko para sa aking sarili..

Parang bumalik muli ako sa oras na yon sa oras kung saan halos magdusa ako dahil sa aking mga nagawang kasalanan

"N-no! Ayoko na. Maawa ka.. Parang awa mo na.. Di ko na kaya.. P-please pakawalan niyo na ako... M-maawa kayo.. " everything lahat ng mga paghihirap nito ay malinaw kong nakikita at masasabi kong nararapat nga akong mamatay dahil sa aking mga nagawa those pain i created ay walang madaling parusang dapat na maipataw because i made mistakes na kay hirap pagbayarin at ngayon naiisip ko nang wala na nga akong pag-asa.. Wala ng pag-asa na magawa niya pa akong patawarin at mahalin.

"T-tama na ayoko na... T-tigilan n-niyo na ako!.. ". If i can just go back to the time when she was still the same moon? ay gagawin ko ang lahat upang di na aabot sa ganitong sitwasyon hahayaan ko na lang siyang maging masaya sa piling ng iba.. At sasanayin ko na Lang ang sarili ko sa kaisipang may iba na siyang makakasama na hindi na niya ako kailangan pero ang hirap din. Dahil noong araw na nagawa ko iyong kasalanan ko ay desperado na ako i want her to stay at my side ayokong mawala siya sa buhay ko. Natatakot akong mawala si moon ang babaeng sinubukan ko parating iligtas, alagaan, pasayahin at ang babaeng minahal ko..

Mahal ko siya simula pa noong bata kami pero di niya ako pinapansin ni hindi niya ako makita bilang isang lalakeng mahal niya... At nung dumating ang araw na pinakilala niya sakin ang lalakeng mahal niya ay saka ko naramdaman ang matinding sakit... At halos mabaliw ako sa Parating pagtatanong sa sarili ko kung bakit siya pa? at Bakit hindi ako ang pinili niya? Bakit ang lalake pa na yon? Why not me ginawa ko naman ang lahat I always save her, i always care for her para lang maramdaman niya na mahal ko siya pero hindi iyon ang nangyari bagkus iba pa ang minahal niya...

Para akong mababaliw habang iniisip ang mga oras noon na wala siya sa piling ko. At baka nga kasama niya ang lalakeng mahal niya. Tapos Ang daming posibilidad na pumasok sa utak ko at hindi ko gusto ang mga iyon. I can't think of her kissing him, hugging him o kung ano pa.. Kaya halos lunorin ko ang sarili ko sa mga babae o sa iba pang bagay para lang makalimot at para lang hindi ko siya maisip pero ang hirap eh. Dahil hindi ko matikis ang nararamdaman ko sakaniya.. I want her, and i need her

Kaya nangyari nga ang nangyari

"t-tama na.. M-maawa ka.. "
She cried, she ask for mercy pero di ako nakinig naging bingi ako dahil isa lang ang nasa isip ko i need her to be mine.. I need to own her.. Ni Hindi ko na nga naisip ang katotohanan that
she's my best friend dahil mas natuon ang atensyon ko sa pagpilit dito sa bagay na hindi nito gusto.

And after that i am satisfied sa wakas naging akin siya pero nang magising ako at nakita kong wala na siya sa tabi ko ay doon ko lang napagtanto ang nagawa ko... I can't face her hindi ko kayang humarap sa taong sinaktan ko ng lubos.. I loved her and it pains me.. Knowing how she suffered. Kaya ako na mismo ang lumayo.. At Hindi ko na siya ginulo... Dahil ayokong madagdagan ang sakit na nararamdaman nito