The King's Curse

49

Luna pov

Para akong lumulutang habang naglalakad sa kadiliman ng kagubatan at hindi ko alam kung anong gagawin di ko alam kung anong dapat isipin, halos hindi ko maintindihan ang mga bagay bagay, lahat ng mga nalaman ko ngayon ay nagpapagulo lamang ng isip ko, ano ba talaga ang dapat kong gawin? I am trap in this situation. Akala ko pa naman ay matapang na ako, na magagawa ko pang mabuhay pero nakakagaga lang kasi sinasampal ako ng katotohanan na ako'y isa lang ding mahina. Ni hindi ko malabanan ang panghihina at lungkot ns nararamdaman ko..

'Mama anong ginawa mo? All along i thought na matapang at mas maalam ka pero malalaman ko na lang na pumatay ka para lamang sa pag-ibig, ganon ba talaga ang nang-yayari kapag nagmamahal? Nakakagawa ng mga bagay na hindi dapat gawin? Pero mama, alam kong sobra sobrang paghihirap ang naranasan mo, lahat ng mga pasakit.. Lalo na ang konsensya at mga desisyon na hinarap mo, ni hindi ko man lang napansin at ni hindi man lang kita natulungan, those smile ni hindi ko man lang nagawang makita ang bakas ng sakit at lungkot kung bakit kasi ganito ako? Kung bakit kasi ang hina at tanga ako, she suffer so much at eto ako ngayon ni hindi man lang malaman ang gagawin.. Gusto kong magalit gusto kong maghiganti pero wala akong lakas naiisip kong hindi ko magagawa, naiisip ko na mauuwi lang ang lahat sa wala'

Napapikit ako at ninamnam ang lamig ng hangin na dumampi sa aking balat, pero kasabay non ay ang luhang pumatak mula sa aking mga mata

Nabuhay ako sa kasinungalingan at pagkasuklam at eto ang maging resulta naging bulag ako at naging bingi, kaya masakit kasi akala ko nagagawa ko ang tama pero simula pa lang pala ay mali na. Simula pa lang pala ako na itong pinapaikot.

Pati etong katawan at mukha ko hindi pala akin. Ni hindi ko nakita ang ganitong anyo ng mama ko. At baka nga she again cast a spell para di ko makita Ang tunay niyang anyo, pero di ako magtatanim ng galit because i know she have reasons. At wala akong karapatang manghusga, kasi hindi ako ang may hawak sa buhay niya at desisyon niya,... Ngunit awang-awa ako sa nangyari dito, pamilya ko ito pero binawi siya sakin without me knowing she's my auntie.

Napamulat ako at napatingin sa aking mga palad..

'Auntie, tama ka nagtanim ako ng galit, sa isang taong sobra sobra ang paghihirap din ang naranasan, ni hindi nito alam na ang mga magulang niya ay namatay ng hindi aksidente, at kaya pala malugod mong tinanggap ang kaparusahan na binibigay niya sayo noon, kasi binabayaran mo ang kasalanan na ginawa mo.. '

"Anak pls.. Alam ko may galit kang nararamdaman sa kaibigan mo, pero binigyan kita ng panibagong buhay hindi para maghiganti kundi para magpatuloy kang mabuhay... At makuha mo ang kasiyahan na naudlot mong makuha" hindi ako makatingin sa mama ko at kumuyom lamang ang aking palad habang pinagmamasdan ang tanawin sa labas, masakit pa din knowing na wala na akog babalikan

"Oo mama bumalik ako para makuha ang kasiyahan pero bakit ganito? Namatay ang taong mahal ko! He died looking for justice! Paano ako matatahimik? Kung ang taong may sala ay nagagawang maging masaya, nagagawang mabuhay na parang wala lang samantalang ako? Andito na tila pinapatay sa sakit? Ang sakit dahil pinagkatiwalaan ko siya pero eto ang resulta ng pagtitiwalang ko, puro lang pighati"

Tumahimik ang mama ko at hindi nagtagal ay nakaramdam ako ng mainit na bisig na pumulupot sakin, hugging me, making me feel the comfort

"Anak tandaan mo na lahat ng bagay ay may rason, minsan di natin mapipigilan na minsan makasakit tayo ng dahil sa pagmamahal, o dahil sa takot at galit pero, di naman pwede na sinaktan ka niya ng walang rason minsan kasi ang akala niyang di ka niya nasaktan ay nagawa na pala niya, minsan naman nagagawa natin saktan ang mahal natin kasi akala natin yun ang tama, at minsan nasasaktan natin ang mahal natin kasi napilitan tayong gawin yun. At kahit anong rason pa yun still always remember na minsan mo naramdaman ang pagmamahal mula sa taong yun, at sa minsang pagkakamali ay di mabubura non ang mga alaalang patunay na minahal niyo ang isa't isa.. Because We sometimes betrayed our love ones but one day you will realize they are more important than those pain and hatred you felt or the revenge you wanted to make. And the best thing to have the happiness is forgiveness.. Make yourself free from those chains. " napaharap ako sa taong kinikilala kong ina, sumisikip ang dibdib ko sa di malamang dahilan, pero isa lang ang tumatakbo sa isip ko.