The trauma twins (compleet)

💣-19

Mel pov

Ik lig al een uur in mijn bed. Ik kan niet slapen want elke keer komt het beeld in mijn hoofd dat mijn vader mij slaat. Ik woel driehondachtenegentig keer rond in mijn bed. Ik moet een keer naar mijn vader toe. Misschien heeft hij wel spijt van wat hij heeft gedaan. Ik probeer daadwerkelijk te slapen maar het lukt mij echt niet. Ik sta op uit mijn bed zodat ik niemand wakker maak. Op mijn voeten trippel ik naar de kamer van Stanley. Ik klop twee keer op de deur en treedt naar binnen. Ik hoop dat als ik bij Stanley lig dat ik dan sneller of gewoon in slaap kan komen. Gelukkig heeft Stanley een tweepersoonsbed dus gaat dat gemakkelijk. Ik stop naast het bed en duw Stanley naar de ene kant zodat ik op de andere kan liggen. Als ik net goed lig draait Stanley zich om en mormelt wat.

'Mel? Wat doe je' zegt hij met een bromstem. 'Ik kan n-niet slapen, n-nachtmerries' stotter ik. 'Oke maar blijf aan je eigen kant liggen oke?' Ik knik en draai mijn rug naar Stanley en lig op mijn zijkant.

- volgende ochtend -

Ik word langzaan wakker. Ik open mijn ogen en kijk voor me uit en zie een blote borstkas. Ik voel armen om mij heen gewikkeld. Ik kijk omhoog en zie dat Stanley's hoofd op de mijne leunt.
Ik nestel mij wat dieper tegen Stanley aan en doe mijn ogen dicht. Niet dat ik weer ga slapen maar gewoon ik voel me veilig en hoef me nergens druk om te maken. Ik kijk op de wekker en zie dat over 5 minuten de wekker afgaat.
Langzaam beweeg ik mij iets meer van Stanley af om hem alvast een beetje wakker te maken. Zachtjes wrijf ik over zijn wang heen. Nog steeds strak liggend in de armen van Stanley. Langzaam opent Stanley zijn ogen.
Ik glimlach automatisch ook al ben ik niet zo'n ochtend persoon. Stanley's wangen worden een beetje rood als hij zijn armen van mij afhaalt. 'Het lag wel lekker hoor' grinnik ik. Er komt een dom lachje uit de mond van Stanley.
'Uhm je h-hand' stamelt Stanley.
Ik merk dat mijn hand nog steeds op zijn wang ligt. Langzaamaan laat ik mijn hand over zijn wang naar zijn nek glijden vervolgens naar zijn borstkas.
'Je bent best wel gespierd hoor' grap ik.
'U-um t-thanks d-denk i-ik' stamelt hij verder. Ik grinnik en stap uit bed.

Ik zet de wekker uit voordat ik het rotgeluid hoor. Ik word vastgepakt bij mijn middel van achteren. 'Wie had toestemming gegeven om die wekker uit te zetten' hoor ik Stanley praten bij mijn nek. 'Ik' zeg ik trots. 'Aha assertief' grinnikt hij en ik lach mee.
'We moeten omkleden' grinnik ik. Ik draai me om en zie Stanley staan, mij nog steeds vasthoudend maar dan ik sta dan nu naar zijn lichaam toe. Stanley staat alleen in zijn boxer wat mij doet blozen. Ik weet niet waarom. Ik en Stanley zijn gewoon vrienden, toch?

'Ik ga alvast naar de badkamer' zeg ik en loop naar de badkamer toe. Ik kam mijn haar doe mijn make-up op en poets mijn tanden. Daarna ga ik naar mijn logeerkamer om mij om te kleden.
'Stan ben je al klaar?' Vraag ik als ik op de deur klop. 'Kom maar binnen' hoor ik een gedempte stem. Ik loop naar binnen en kijk verbaasd naar Stanley.
'Je hebt je kleren nog niet eens aan!' Roep ik verbaasd. Hij gniffelt en zegt dan 'raad is bij welke klas het 1e uur uitvalt' hij wiebelt met zijn wenkbrauwen waardoor ik moet lachen. 'Kom liggen' Stanley trekt mij op het bed waardoor ik per ongeluk op hem val. 'Je bent kapot hard' is het eerste wat er uit mijn mond komt. Dit keer komt er een echt goed gemeende lach uit zijn mond waardoor zijn borstkas op en neer schud en ik ook.
'Wow calm down boyy' gniffel ik.
Stanley duwt me van zich af en vraagt of ik het beter vind zo. 'Nehh lag wel lekker' ik geef hem een kleine glimlach en rust mijn hoofd tegen de schouder van Stanley aan. Genietend van de rust val ik toch nog even in slaap.

(Ik twijfelde of ik dit nog zou doen maar eh ik doe het toch want anders is het hoofdstuk zo kort )

🖤 Shay pov 🖤

Ik fiets snel naar Dilan toe. Hij woont wel aan de andere kant van de stad maar gisteren in de avond had Meneer Koet het script, de tekst die je moet zeggen in het toneelstuk, naar ons toegestuurd. Ik had hem twee keer uitgeprint. 1 voor mij en 1 voor Dilan.
Als ik bij hem aankom druk ik op de bel. De moeder van Dilan doet open.
'Waarom ben je hier zo vroeg? Vraagt ze me. 'Vroeg?' Vraag ik niet begrijpend want volgens mij ben ik een beetje laat.
'Ja. Het eerste valt uit zei Dilan net dus hij is weer naar bed' vertelt ze mij. 'Ow' zeg ik en wil weer weglopen. 'Maar ga gerust naar zijn kamer hoor' ze schenkt mij een glimlach en ik schenk haar er 1 terug. Ik hang mijn jas aan de kapstok en trek mijn schoenen uit.

Ik klop op de deur van Dilan en duw hem open en als ik binnen ben duw ik hem langzaan weer dicht. 'Wat doe je hier zo vroeg' zegt Dilan met zijn ochtendstem en stapt uit bed. 'Ja ik wist niet dat het eerste uitviel' leg ik uit. 'Dat is nog steeds niet de reden waarom je hier bent' zegt Dilan. 'Ik heb het script' zeg ik vrolijk en gooi Dilan zijn script naar zijn hoofd. Ik ga naast hem op bed zitten en blader er door heen. 'Wacht laten we samen kijken' zegt Dilan en legt zijn boekje naast zich. Bladzijde 1 gaat veel over het leven van Kevin, ik dus. Alles gaat over Kevin tot bladzijde 14 en dan gaat alles over het leven van Cole, die rol speelt Dilan. Daarna wordt het voor Kevin en Cole duidelijk dat ze elkaar leuk vinden. 'Romantische shit' mompelt Dilan terwijl hij de bladzijde omslaat. 'Dilan het is acteerwerk het is niet in je echte leven zo, gelukkig' zeg ik. Dilan knikt opgelucht en bladert en dan komt hij op de laatste bladzijde. Zijn gezicht wordt helemaal wit. 'Ik ga deze shit niet doen, flikker op' roept Dilan boos. Ik lees wat er staat.

Cole: Cole komt dichterbij Kevin laat zijn ene hand over zijn hoofd en de andere slaat hij om de middel van Kevin. Ze kijken elkaar een tijdje aan en Cole zoent Kevin teder.

'Oh uhm' zeg ik. Ik weet niet waarom maar de temperatuur lijkt enorm gestegen te zijn. 'We kunnen het altijd vragen aan meneer Koet of het geschrapt kan worden' zeg ik. 'En wat als hij dat niet wilt, zijn mening is wet je zag het gisteren zelf' zegt Dilan terwijl hij zijn ogen neerslaat. 'En anders het is maar voor 5 seconden ofzo' zeg ik schouderophalend.
'Je zoent niet voor 5 seconden, Shay'
'Kan toch?' Vraag ik maar zelf weet ik ook wel dat het script het niet zo bedoeld. 'Nee shay, nee' Dilan schud hevig zijn hoofd.

Ik zie dat hij een beetje gefrustreerd is dat heeft Dilan soms ook wel eens. Ik sla een arm om hem heen en trek hem in een knuffel. Ik ga verder op het bed zitten zodat ik tegen de hoofdrand van het bed zit ik trek Dilan op mijn schoot en trek hem dicht tegen mij aan. Hij leunt met zijn rug tegen mijn buik en borstkast. Ik wrijf door zijn haar heen en over zijn buik. Het klinkt misschien gay-ish maar dat zijn we niet. Dit is gewoon een manier waarop Dilan rustiger wordt en dat telt. Na een tijdje vraag ik of hij al wat rustiger is en hij knikt langzaam. Hij draait zich om zodat hij nog steeds op mijn schoot zit met zijn gezicht naar de mijne gericht.
Hij plaatst zijn beide handen op mijn schouders en zegt 'thanks Shay dat je er altijd voor mij bent'

////////////////////////////////

Nahh true love, i think :)

Woorden: 1376