The trauma twins (compleet)

🖤-29

🖤pov Dilan 🖤

Ik zit op dit moment in mijn 6e uur. Na dit uur moet ik naar toneel. Nadat Sam, Mel en Stanley er zo op hebben aangedrongen dat vandaag de kus is met Shay heb ik besloten om het nog niet te doen. Waarom zou ik dat doen. Het is niet alsof ik echt word gedwongen om zoiets te doen. Ik zit een beetje met mijn pen te dollen en totaal niet naar de uitleg te luisteren van Mevrouw van Houten. Het gaat volgens mij over landen ofzo. Boeit mij vrij weinig. 'Dilan let op' zegt de vrouw. Ik kijk op van mijn pen en zet een hand onder mijn kin en leun erop. Ze kijkt mij nog even aan en gaat dan verder met haar uitleg. Ik snap niet waarom ik mij zo heb laten commanderen door die Meneer Koet. Zo dreigend is hij helemaal niet. Ik ga gewoon nog een keer zeggen dat ik het niet wil. De eerste reden waarom ik het niet wilde doen was omdat ik niet met mijn beste vriend wilde zoenen, want dat is gewoon raar. Maar de reden van nu is meer dat ik bang ben om juist meer gevoelens te krijgen. Ik vind Shay niet leuk-leuk. Maar ik voel wel meer dan dat ik zou moeten voelen voor een beste vriend. Dat maakt mij bang en ik ben dus bang dat als ik met Shay zou moeten zoenen dat het erger wordt. Ik ben niet gay, nu nog niet. En ik wil dat ook zo houden. 'Dilan als je nu niet gaat opletten mag je weg!' Zegt Mevrouw van Houten streng. Ik ben van plan om op te gaan letten maar de bel gaat.

Ik word steeds zenuwachtiger als ik naar de toneelzaal loop. Verman je Dilan en laat Meneer Koet niet over je heen lopen. Ik zet een stap in de toneelzaal en loop direct naar Meneer Koet. 'Uhum' begin ik zodat ik zijn aandacht krijg. 'Meneer Koet ik wil best Cole spelen en al die shit maar ik ben duidelijk en ik ga niet met Shay zoenen. Ik wil dat gewoon niet!' Zeg ik. 'Als het alleen je beste vriend was had je het niet erg gevonden, maar heb je niet andere gevoelens voor Shay dan beste vrienden gevoelens?' Vraagt Meneer Koet. 'Nee, natuurlijk niet!' Roep ik snel. Meneer Koet kijkt mij aan en knikt. 'Nou dan moet het geen probleem zijn toch?' Meneer Koet grijnst en loop dan naar het toneel. Ik heb een officiële haat aan die man. Maar goed ik ga het dus doen om te laten zien dat ik geen andere gevoelens heb voor Shay.

Ik draai me om en zie Melanie staan met een grijns op haar gezicht. 'Dilan praat mij niet tegen oke ik zie en merk gewoon dat je Shay iets leuker vindt dan beste vrienden. Dat is toch de reden dat je hem niet wilt zoenen?' Zegt Melanie zacht zodat niemand het hoort. 'Nee!' Zeg roep ik zacht. 'Ik zie het Dilan' zegt Melanie hoofdschuddend. 'Wees maar niet bang ik vertel het niemand' zeg Mel en geeft mij een schouderklopje. Melanie loopt maar Stanley en lopen samen naar Meneer Koet om met hem te praten. Is het zo te zien dat ik Shay misschien meer leuk vind dan beste vrienden? Ik weet het zelf nog niet eens hoe zien andere mensen dat dan?
Ik zucht diep en ga op de stoeltjes zitten.

'Attentie' roept Stanley. Ik kijk op naar het podium en zie Stanley daar staan hand in hand met Melanie. Iedereen van ons vriendengroepje en van toneel is er. 'Ik wil graag even iets kwijt. Ik en Melanie zijn nu vriend en vriendin' zegt Stanley met een lach en hij begint lichtelijk te blozen. Iedereen staat op en begint te klappen dus doe ik dat ook maar. Even later zit iedereen weer en beginnen de mensen met spelen. Shay komt naast me zitten en kijkt naar het spel. 'Straks de zoen he?' Vraagt Shay en kijkt niet op van de spelende mensen. 'Yea..' mompel ik een beetje afwezig. 'Mel en Stan passen echt goed bij elkaar. Ik ben blij dat ze samen zijn' vervolgt Shay. 'Yup' is mijn reactie. 'En dat allemaal door Sam omdat hij zo aandrong met die date' zegt Shay. 'Wat wil je ermee zeggen' vraag ik verbaasd en kijk Shay aan. Hij kijkt mij terug aan en kijkt een tijdje in mijn ogen. 'Niks' zegt hij dan uiteindelijk. 'Mkay' antwoord ik daarop. Het is vervolgens weer stil.

Later is de scene afgelopen en moet Shay op en ik nog niet. Sam komt van het podium af en zit in de stoel naast mij zitten. 'Ik moet nog steeds wennen dat ik de pestkop ben' grinnikt Sam. 'In het echte leven moedig ik jullie aan qua liefde en met toneel pest ik jullie daarmee'. Ik grinnik zacht. 'Dan heb ik nog liever dat je mij best want dan kan ik je aan' mompel ik. 'Omdat je weet dat ik win omdat je Shay waarschijnlijk iets leuker vind dan beste vrienden'. Ik weet dat ik niet tegen Sam opkan. Hij is gewoon echt dokter love. 'Ja..' zeg ik zachtjes. 'Maar als je hem gaat zoenen kan je dus kijken of je hem echt leuk vind of het maar een verwarring is' zegt Sam en hij kijkt mij aan. 'Ik ben gewoon bang. Bang dat ik meer ga voelen'. 'Snap ik maar wees er niet bang voor'. Ik knik en kijk weer voor mij uit. 'Ik moet op' zeg ik en ik ontvang een knipoog van Sam.

Ik loop het podium op en speel het stukje dat we de liefde aan elkaar bekennen. Het klinkt heel raar als ik mijn gestudeerde tekst opspreek. Is het nou dat ik het echt meen of juist niet? Ben ik Gay of niet. Ik weet het niet. Ik wil het nog niet weten ik wil het helemaal niet weten. Ik wil Shay behouden als beste vriend en niet meer. Het kan niet meer worden. Ik heb onbewust al mijn ene arm om zijn nek gelegd en de andere om zijn middel zoals in het script stond. Dit is het moment van de kus. Ik kan het niet. Straks worden de gevoelens erger dan nu en nu kan ik het nog wegdrukken. Straks niet meer. Zou Shay het willen. Hij zei wel altijd dat het niks was en hij overtuigde mij ervan dat ik het moest doen. Wat bazel ik nou. Natuurlijk maakt het Shay niks uit. Hij voelt toch niks voor mij. Ik heb mij onbewust dichter bij Shay geplaatst.
Ik kan het niet
Ik wil het niet
Net voordat onze lippen raken geef ik hem een knuffel. Aan Shay zijn houding merk ik dat hij schrikt maar geeft mij een knuffel terug. Ik laat los en kijk naar de crowd. Ik zie Sam zijn hoofdschudden met teleurstelling. Ik kon het gewoon niet okey!?

'Dit stond niet in het script, Dilan' zegt meneer Koet.
'Wel in mijn script' zeg ik en wijs met mijn vinger naar mijn hoofd. 'Het gaat hier om het script die iedereen heeft niet jouw eigengemaakte script' sist meneer Koet. 'Als je een echte acteur was deed je het!' Zegt meneer Koet. 'Ik ben verdomme geen acteur dus rot op!' Roep ik naar die man toe terwijl iedereen toekijkt. 'Je moet het toch doen nu kan ik niemand anders meer vinden die de rol kan spelen want daar is het te laat voor' roept meneer Koet. 'Dan moet je dat toch eens gaan doen want ik stop' schreeuw ik boos en ren de zaal uit. Ik neem de moeite niet om mijn fiets te pakken. Op dit moment mag iedereen opdonderen van mij. Ik ren regelrecht het bos in en ren totdat mijn benen het gaan begeven. Ik ga op een omgevallen boomstronk zitten om op adem te komen. Ik probeer mezelf rustig te krijgen maar dat lukt mij niet. Alleen Shay kan dat. Shay.
Woest stompt ik mer mijn vuist op de boomstronk. Mijn ene vuist naar de andere ramt op de boomstronk. Na een tijdje ben ik uitgeput en ga op de boomstronk liggen.

Ik staar naar boven en zie de volle maan schijnen met miljoenen sterretjes eromheen. Langzaam maar zeker sluit ik mijn ogen. Ik hoor nog wat vogels fluiten en een woeste wind plaats mij van de boomstronk. Ik beland met mijn gezicht in het nattige mos. 'KUTWIND' roep ik boos. Ik trek mijn hoodie op mijn hoofd en trek mijn handen in mijn mouwen zodat ik het minder koud heb. Het is rond de 0 graden. Ik ga weer op de boomstronk liggen en val in slaap.

————————————————————

Hoe gaat dit
Aflopen?