The trauma twins (compleet)

💣-11

Pov Melanie

Als ik thuis kom ben ik vol van verdriet. Als me iets dwars zit praat ik altijd met Johnny of mijn moeder en ze zijn nu beide weg. Op een of andere manier praat ik nooit over mijn gevoelens met mijn vader. Ik vind het gewoonweg niet zo fijn. Ik trek mijn tas mee naar mijn kamer en ga dan weer naar beneden om wat drinken in te schenken.
'Waar was je Melanie!' Schreeuwt mijn vader boos waardoor ik schrik en mijn glazen beker op de grond laat vallen. Het glas spat uit elkaar en valt niet meer te redden. 'Pap ik schrok me kapot!' Roep ik. 'Dat doet er niet toe, waar was je!' Roept mijn vader boos en komt dichterbij. 'Ik was gewoon op school' zeg ik niet begrijpend waar hij op duidt. Papa komt nog dichterbij en staat dat stil. 'Heb je gedronken?' Vraag ik want zijn adem stinkt helemaal naar alcohol. 'Waar bemoei je je mee!' En hij geeft mij een klap op mijn gezicht. Ik doe een stapje terug van de schrik. Mijn vader sloeg mij?
'Naar je kamer!' Schreeuwt hij en zo snel mogelijk ren ik de trap op en sluit mezelf op in mijn kamer. Dit heeft hij nog nooit gedaan. Waarom zou hij dronken zijn?

Ik begin mijn huiswerk te maken van Engels. Ik snap helemaal niks van de grammatica. Waarom is er geen taal die iedereen spreekt. Gewoon 1 wereldtaal. Het leven zou dan een stuk gemakkelijker zijn. Ik geef het op en pak mijn telefoon erbij. Ik kijk of ik whatsappjes heb gekregen.

Shaytje: Heyy hoe ist ie? Nog steeds tevreden met je keuze?

Ik: gaat wel en ja ik ben er tevreden mee

Shaytje: nice, als je er tevreden mee bent moet je het niet veranderen :p

Ik: zeker niet, hoe gaat het met jou?

Shaytje: ja goed hoor :))

Ik: nice ik ga verder met mijn huiswerk baye :-)

Shaytje: doei (:

Ik kijk naar de profielfoto van Shay. Het is een foto van Shay en Dilan.
Ik weet niet waarom, maar ik vind de foto wel cute. Mijn profielfoto is een foto van mij en Johnny toen we klein waren en in een schommel zaten. Ik mis hem echt heel erg.

Als ik al mijn huiswerk op heb ga ik toch maar naar beneden voor het avondeten ook al ben ik een beetje bang voor mijn vader. Ik ben er ook achter gekomen dat er nu een blauwe plek op mijn wang zit van de klap in mijn gezicht door mijn vader. Ik loop de woonkamer in en ik zie niemand. Dat is een opluchting. Ik maak pizza klaar voor mezelf en eet het op. Als ik klaar ben zet ik het in de vaatwasser en wil mijn kamer weer ingaan maar mijn vader komt de woonkamer binnen.
'Wat doe je! Je moet huiswerk maken!'
Zegt mijn vader boos en een alcohol lucht verspreid zich in de woonkamer.
'Dat heb ik al.. al af' stamel ik een beetje bang. Pap geeft me nog een klap op mijn andere wang en snel vlucht ik mijn kamer in.

7:28
7:29
7:30
Ik zit stil te kijken naar mijn wekker die elke minuut verder gaat. Ik ben gewoon bang voor mijn vader, mijn vader!
Ik kijk in mijn spiegel aan de muur. Op elke wang een blauwe plek die erg opvalt. Ik start netflix op en na een film gekeken te hebben maak ik me klaar om te gaan slapen. Nouja dat was de bedoeling want slapen lukt me niet echt.

/ de volgende ochtend \

Ik pak mijn tas in en kleed mezelf aan. Met wat make-up probeer ik de blauwe plekken weg te halen maar dat lukt niet volledig. Ik sluip naar beneden en als ik de keuken inloopt zie ik mijn vader er rondlopen. Ik schrik en pak snel mijn jas, tas en fietssleutel en ik fiets naar school. Ik wil niet dat mijn vader me slaat, niet alweer! Ik probeer mijn tranen binnen te houden wat gelukkig lukt.

Op school aangekomen heb ik nog genoeg tijd voordat de 1e les begint dus ga ik naar de aula en zoek een lege tafel op en pak mijn mobiel erbij.
Ik heb een appje dus ik open het en zie dat het van mijn vader is.

DaddyBear: Waar ben je kom onmiddellijk terug!

Ik: pap ik ben op school...

DaddyBear: kom nu naar huis anders zwaait er wat

Ik betwijfel of ik moet gaan maar doe het toch niet. Hij is dronken dus ik kan gewoon beter wegblijven. Ik kijk rond in de aula of ik 1 van mijn vrienden zie.
Ik zie Orlando zitten, maar hij is mijn vriend niet meer. Aan een andere tafel die ik Shay en Dilan klieren. Shay laat mij de laatste tijd ook een beetje erbuiten hangen. Stanley... mijn ex Best Friend. Ik heb het opgegeven. Wat ik ook doe hij accepteert het niet en wilt het mij ook niet vergeven. Ik heb geen vrienden meer. Mijn broertje is weg. Mijn vader mishandelt mij. Mijn moeder is er de komende maand ook niet. Wie heb ik nog? Meer tijd om na te denken heb ik niet meer want de bel gaat.

Ik ga zitten aan een leeg tafeltje en pak mijn boeken erbij. Stanley komt de ruimte inlopen en ik kijk rond maar er is geen plek meer behalve naast mij. Het boeit me ook niet eens meer of Stanley wel of niet meer naast me komt zitten, het maakt me niet meer uit!
Zuchtend kom Stanley naast mij zitten en ook hij pakt zijn boeken uit zijn tas en legt ze neer op tafel. Ik kijk naar mijn handen die op de tafel liggen.
'Mel' zegt Stanley dan. Ik kijk op en kijk in zijn ogen. Zacht wrijft Stanley met zijn hand over mijn wang. 'Wat heb je gedaan?' Vraagt hij. 'Wat boeit jou dat nou, negeerder!' Zeg ik bot en sla zijn hand uit mijn gezicht en kijk naar het bord. 'Gaat het wel goed met je?' Vraagt Stanley dan. 'Leave me alone' zeg ik en draai mijn hoofd van hem weg.

Als school is afgelopen loop ik naar het fietsenhok om mijn fiets te pakken. Als ik eenmaal fiets besluit ik niet naar huis te gaan, bang voor mijn vader.
Ik besluit een beetje rond te fietsen en bedenk wat ik nog eigenlijk heb in mijn leven. Niks meer, letterlijk niks. Zuchtend kijk ik naar het landschap van ons dorp. Er is een hele grote heuvel met daaronder allemaal grove stenen. Er is maar 1 weg die ernaartoe leid. De weg die ik nu op fiets. Ik fiets de steile helling op en als ik eenmaal boven ben geniet ik van het uitzicht.
Ik zet mijn fiets neer en loop voorzichtig naar de rand toe. Als ik nu zou springen ben ik gegarandeerd dood. Ik doe nog een stapje naar de rand, nog een stapje en nog een stapje. Nog één stapje en ik val van de heuvel af. Diep zucht ik en wil ik nog een stapje doen maar dan word ik naar achter getrokken bij mijn schouders.
'Mel what the heck was je van plan!'
Zegt het persoon en langzaam draai ik me om om het persoon te zien.

Tamtamtamm wie heeft Mel gered.
Tot volgend hoofdstuk👋🏻