Ang babaeng mataray sa aking panaginip?

Chapter 34 (Bitaw)

Hampas ng alon sa dagat habang ako'y nag iisa

Hinanap ang sarili na noon ay masaya

Pagtapos ng lahat pano ka na sisimulan

Ang masasayang araw sa ilalim ng ulan

Ngayon ko lang natagpuan ang isang katulad mo

Binago ng tadhana ang pagikot ng mundo

Kadamay ko ang alak sa gabi na madilim

Hawak hawak ang salita na sana pwedeng mahalin

Ngunit pero tawa lang ang laging mukang bibig

Sinisigaw na mahal kita bakit hindi mo marinig

Alam mong hindi dahilan ang layo ng ating agwat

Para masabi sa iyo na hindi lito sapagkat

Na ang pagmamahal ay hindi basta laro na pag tapos madapa ay bigla ka na lang tatayo.

Sana sa nangyare satin ay meron kang natutunan

Mahirap man mahal pero kailangan kalimutan.

Haysss...

"Kanta pa more ian" sabi ni julie.

Oo si julie nandito sa bahay at tinutlungan ako maka move on.

Buti nga nandito siya e. Kase kung wala siya? Siguro nag bigti na ako.

Lagi niya akong dinadalaw dito at pinapasaya.

Pero lagi ko siyang tinutulugan.

Nakatulog ako habang umiiyak sa kama ko.

"Hoy lalake bat mo ako iniwan?" Sabi ni arrheng.

"Alam mo ba miss na miss na kita?" sabi ko.

"E bat mo ko iniwanan?"

"Kase gusto mo. At siguro eto ang makakabuti saten" sabi ko.

"Ian tinulugan mo nanaman ako!" sabi ni julie.

Pag dilat ko. Nakatulog nga talaga ako.

Lagi kong napapaniginipan si arrheng at bat ganun mukang hindi din siya masaya?

Napapaniginipan niya den ba ako ngayon? Tulad ng dati?

Totoo paren bang nagkikita pa kami sa panaginip?

Kase pag ka hindi kami magkasama lagi ko siyang napapaniginipan.

Ganun den ba siya saken?

"Ano hindi mo ako kakausapin?" sabi ni julie.

"Ay sorry. Kaen na tayo. sorry kung natulugan ko ang maganda kong ex" sabi ko.

Tapos nakita ko nag blush siya.

Namimisa ko tuloy si arrheng.

Nag ba blush yun kase pag kinikilig e.