§» Nightmare (§» Kabusum)

§» "Benden hoşlanıyorsun ufaklık."

Yeşil gözlerine bakıp onu itmeye çalıştım. "Benden uzaklaşır mısın lütfen?" Dedim.

"Pek sanmıyorum sevgilim. Buna alışman gerekecek." Diye yanıtladı beni. Sevgilim mi? Bu sefer nasıl savunacaktı kendini?

"Bana sevgilim deme. Sözde sahibimizin bizi eşleştirmesiyle gerçekten sevgili olacak değiliz. O yüzden şimdi uzaklaş benden." Kaşlarını çatarak beni dinledi. Yüzünü bana yaklaştırınca duvara biraz daha sindim. "Yazdıklarınla söylediklerin çelişiyor." Dedi.

"Yazdıklarım mı? Neyden bahsediyorsun? Ben sana bir şey yazmadım."

"Şimdi de bilmiyor rolü mü yapacaksın?" Dedi alayla.

"Sana bir şey yazmadım." Tekrar ittirdim. Bana aldırmayıp alnını alnıma yasladı. "Bak sadece seni korumak için uğraşıyorum. Aramızın bozulması seni de beni de zor duruma sokar. Yazdıklarında ciddi miydin bilmiyorum ama sana yardım etmek istiyorum." Dedi.

"Anlamıyor musun? Sana bir şey yazmadım. Neden bahsettiğini de bilmiyorum." Diye tekrar uyardım onu. Hışımla önümden çekilip içeri doğru yürüdü. Peşinden gidince elinde bir zarfla bana doğru geldiğini fark ettim. "Ne o?" Dedim.

"Numara yapmayı bırak artık. Utanacaksan yazmasaydın." Dedi bir yandan zarfı uzatırken.

' Lanet olasıca mektuplar yüzünden terk edilmekten bıktım artık. Sevdiğim hiç kimse beni umursamıyor. Benden nefret ediyorlar. Onların gözünde aldatmaktan başka bir şey bilmeyen biriyim. Beni gerçekten tanıdıklarını söylüyorlar ama asla böyle bir şey yapmayacağıma inanmıyorlar. Lütfen bana ön yargıyla yaklaşma; tek isteğim bana güvenmen.

                                                                                         Sevgiler Eryxn Nod'

Yazıyı okuduktan sonra kaşlarımı kaldırarak "Bunu ben yazmadım." Dedim. "Böyle bir şeyi itiraf etmem için söyleyeceğim kişiye güvenmem gerek."

"Güven... Bana güvenmiyor musun?" Dedi kısık sesle başını eğerek. Cidden sadece buna mı takılmıştı?

"Bak, öyle demek istememiştim. Sadece... Biz yeni tanıştık. Sana güvenip güvenmemem gerektiğine karar vermedim." Diye çevirmeye çalıştım kırdığım potu fark ederek. "Özür dilerim tamam mı? Üzgünüm. Dışarıda öyle demek istememiştim. Ben sadece... Bilmiyorum. Kafam çok karışık." Dedim. Bir sessizlik oluştu.

"Ya bana güvenmeni istersem?" Diye sordu sessizliği bozarak. "O zaman güvenir misin?" Suratına ne dediğini anlamaya çalışarak baktım.

"Güvenirim." Dedim onun gibi kısık bir sesle. Bakışlarını bana çevirdi. Dudaklarını dudaklarıma bastırdığını hissettiğimde ondan uzaklaşmaya çalışmam gerektiğini düşündüm. Ama bu anın büyüsünü de bozmak istemiyordum. Belki de Lyan doğru söylüyordu. Onunla iyi anlaşacaktık.

"Benden hoşlanıyorsun ufaklık."

Bir önceki partı yayınlarken söylemeyi unuttum. Okulun son haftası olduğundan artık hikayeme daha faza zaman ayırabiliyorum. Ve bundan sonre özel bir sebep olmadığı sürece her gün ya da iki günde bir bölüm yayınlamaya özen göstereceğim. Okuduysanız vote'lamayı unutmayın. :D