Ter içinde uyandım. Bir saniye! Ben zaten uyanık değil miydim? Elimi koluma uzatıp bir çimdik attım. Uyanıktım, evet.
Gördüklerimin gerçek olduklarından emin olup derin bir nefes aldım ve yattığım koltukta doğruldum. Demek sadece bir kabustu. Gerçekten intihar etmemişti yani. Peki ya değilse? Ya onu o halde görünce bayıldıysam ve Dean beni koltuğa yatırıp gittiyse?
Tekrar panik olmaya başlayıp ayağa kalktım ve Flyner'ın olmasını dilediğim odaya doğru yürümeye başladım. Yürüyordum çünkü neredeyse uyumadan önceki halim kadar bitkin hissediyordum. Sanki gördüğüm kabus, baygınlığım esnasında biriken bütün enerjimi emmişti.
Bu yavaşlığım beni endişelendiriyordu. Karşılaşma ihtimalim yüksek olan manzarayı görmemi geciktirse de, yine bir umut var olan ölmemiş Flyner'ı fark etmemi, onu görüp ona sarılmamı, ağlamamı, mutlu olmamı da erkene çekmediği kesindi.
Adımlarımı zorla ileri doğru atarak kapıya kadar geldikten sonra elimi kulpa uzattım. Korkuyordum... Gördüklerimin gerçek olmasından, bu kadar kısa zamanda değer verip nankörlüğümle sürekli incittiğim birinin benim yüzümden hayatına son vermesinden korkuyordum. Hayır, onu sevmiyordum. En azından şimdilik...
Parmak uçlarımdan başlayarak yavaşça buz keserken kapıyı araladım. Yere bakıyor, açılan kapının arkasındaki gerçekten saklanıyordum. Beni mutlu edebilecek birini kendi ellerimle savuşturmuştum çünkü...
Kafamı yavaşça kaldırıp kapının arkasına bakınca gözlerimle sıkıca yumma isteğiyle karşı karşıya geldim. Çarşafları kırışmış yatak bomboştu. Onu sırt üstü uzanmış, boş bakışlarla görmek değildi istediğim tabii ki. Odasında yalnız başına düşünürken görmekti umduğum. Ama sadece umut... Yoktu işte. Dean götürmüştü onu büyük ihtimalle.
Yatağa yaklaşıp oturdum. Ve ağlamaya başladım. Buraya kadar mıydı? Saçma sapan olaylarla kavga edip saçma sapan olaylarla bir araya geldiğimiz 1 haftalık ilişkimiz böyle mi noktalanacaktı şimdi? İçimi çekip başımı yatağa koydum.
Fakat saniyesinde odada hareketlenme hissedip doğruldum.
"Neden ağlıyorsun?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
§» Nightmare (§» Kabusum)
RomansHer seferinde bir hataya düşüp birine aşık oldum. Ama eninde sonunda o mektup geldi, ardından sevgilim beni terk etti. Aynı sahneleri tekrar tekrar yaşadım. Ağlamam bir şeye fayda etmedi hiçbir zaman. Çünkü yine aynı şekilde bitmişti ve bir sonraki...
