The Boy who Stoled my Heart (COMPLETED)

Chapter 40

When I look into your eyes,

It's like watching the night sky.

Oh, a beautiful sunrise,

There's so much they hold.

And just like them old stars,

I see that you've come so far.

To be right were you are,

How old is your soul?

Well, I won't give up on us,

Even if the skies get rough.

I'm giving you all my love,

I'm still looking up.

I'm playing my guitar right now at nasa kwarto lang ako habang nakahilata kaninang mga 3----Ang kulit ni Kenjie halos buong subdivision na nga ata inikot namin.

-flashback-

Two years after kami umalis sa unang subdivision na tinirahan namin at bumalik ako, 16 na ako ngayon nang bumalik ako para bumisita para makita si Shin.

I told him to wait for me.

Tanda ko pa yung mga sinabi niya sakin nung araw na aalis ako at proud akong sabihin sa kanya na sinunod ko talaga ang mga sinabi niya.

Kaya I'm hoping na madadatnan ko siyang nag aantay sa'kin.

Pagdating ko sa una naming bahay agad akong tumakbo papunta sa bahay nila Shin at nagdoorbell.

"Sino po sila?"

"Im Ashley, Where's Shin?" tanong ko.

Tinignan ako ng maigi nung babae.

"Nako iha wlang Shin na nakatira dito."

"Are you sure? Kasi po ang alam ko dito po siya nakatira." sabi ko ulit.

"Pasensya na talaga iha pero wala." sabi nung babae pero nagtataka lang ako kung bakit 'di siya makatingin sa'kin ng diretso.

Tapos biglang may lumabas na babaeng halos kasingtanda ko lang at naka pigtails at pulang-pula ang labi, parang binabad na nga yung nguso ny sa pintura---nakataas ang isa niyang kilay habang nakapamewang at nakatingin sa'kin.

"Ano ba yaya, bakit ang tagal mo bumalik?" pagtataray nung babae.

"ma'am, may hinahanap ho kasi siya, Shin daw po."

Nakita ko kung paano namutla yung babae pero bumalik lang din sa natural ang expression.l nya.

"W-wala akong Shin na kilala, yaya close the gate no at bumalik kana dito."

Walang imik na tumalikod yung sinasabi niyang yaya kaya naiwan akong nakatayo sa harap ng nakasaradong gate.

----

Nakatayo ako ngayon sa gilid ng daan. Doon sa parehong lugar kung saan kami unang nagkita ni Shin----napayuko na lang ako at hinayaang tumulo yung mga luha ko.

"A-akala ko ba hihintayin mo'ko shin?" bulong ko sabay hikbi.

"S-sabi mo hihintayin mo ako."

"Pero nasan ka?"

Unti unting pumatak ang maliliit na butil ng ulan, parang nakikiramay ang langit sa lungkot ko ngayon.