Merhaba canımlar,ilk olarak size üzüldüğüm noktaları söylemek istiyorum.Açıkçası okuma sayısından memnunum ama maalesef hiç vote ve yorum gelmiyor ve benim motivasyonum git gide düşürüyor.Son 1 haftadır final yapmayı düşündüm ama sonradan ileri bir zamana erteleme kararı aldım.Belki bir değişiklik olur ve vote,yorumlar artar diye :) Rica ediyorum okuyan herkes 2 saniyesini ayırıp vote atsın böylece ilham kaynağımında daha da artacağını düşünüyorum.
İkinci olarak artık bölüm yazamadığım bölümler için önceden fragman yayınlamayı düşünüyorum.
Yanımda olduğunuzu bilirsem çok daha iyi bölümlerin geleceğine eminim.Sizleri seviyorum ve kocaman öpüyorum :*
_________________♥_________________♥__________________
15.Bölüm Fragman
İnsanlar her şeyin suçunu atmak için her zaman bir yol buluyorlardı.Tamam belki benimde suçum vardı ama annesi ve babasıda temiz sayılmazlardı.Kızları, hemde daha 18 bile olmamış olan kızlarını 1 hafta boyunca yalnız bırakacak kadar sorumsuzlardı.
"Senin yüzünden.Her şey senin suçun.Eğer kızımızın başına en ufak bir şey gelmiş olursa bunu sana ödetirim.İki elimde yakanda olur.Anladın mı beni?"
"Pardon ama sizin bunları bana söylemeye hakkınız yok.Kızınıza hepinizden çok güven verdim."
Söylediklerim babasını şaşırtmıştı bunu yüzündeki ifadeden anlayabiliyordum.
"Sen güven hissini nereden bileceksin.Kızımı ne kadardır tanıyorsun ki?" Bunu öyle bir tonda söylemişti ki benden iğrenir gibi bir hali vardı.
"Evet tabiki sizden daha kısa süredir tanıyorum ama inanın bana anlattıklarının yarısını bile anlatmamışt..."Sesim sonlara doğru öfkeli çıkmıştı ama ikimizin tartışmasını bölen annesinin "Yeter." sözü oldu.Herkes aynı anda ona dönünce tekrar "yeter" diye bağırdı ve zorlukla devam etti."Kızım belki şu an yaşamıyor ama siz ikiniz onun için tartışacak zamanı buluyorsunuz."Bırakın şunlarıda bir an önce kızımı bulalım."dedi.İşte o an Melis'in annesine ne kadar benzediğini farkettim.Ortamı dağıtma huyunu annesinden almıştı ama fiziksel olarakta benziyorlardı.Annesi sanki Melis'in orta yaş hali gibiydi.Gözlerinin rengi tıpa tıp aynıydı ama Melis'inki gibi ışıldamıyorlardı ve annesinin saçları boyaydı.Bunların dışında birbirlerinin benzerliklerini görememek körlük olurdu.Polisler yanımıza gelip olay yerine gitmemiz gerektiğini söyledi.Bizde onları takip etmek için gruptakilerle ayrı bir arabaya geçtik.Merve,Batuhan,Ozan hatta Seren ve Yağız bile gelmişlerdi.Arabayı Batuhan sürüyordu çünkü araba süremeyecek kadar kaygılıydım.Sahil güvenlik yardımıyla adaya geçtik.Olay yerine yaklaştıkça kaygım artıyordu.Gidipte Melis'i sağ bulamamak korkunç olurdu.Büyükada Yetimhanesine doğru gitmeye başladık.Daha yetimhaneyi görür görmez içimi panik kapladı.Eğer Melis'i buraya getirmişlerse gece karanlık olduğunda eminim çok korkmuştur.Koşarak ani bir şekilde arabadan indim.Eğer ona bir şey olmuşsa bunu görmek istemiyordum ama içimden bir ses oradaki kızın o olmadığını fısıldıyordu.Karşıma ceset torbası gelince o ince fermuarın altında yatan bedeni görmekten korkuyordum.Ya o benim hayatımı değiştirmeyi azda olsa başaran Melis'se diye ölesiye korktum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GERI DÖNÜŞ
Novela JuvenilAşk bazen bir sevişmeyle bazense bir bakışla başlardı benim ki ikisiylede başlamadı bir gülüşle...Onun o gülüşünü görmeden ne demek istediğimi anlayamazsınız o gülünce etraf duruyor,başım dönüyor hasta gibi hissediyorum kendimi ama mutluluktan gözle...
