The Nerd and The Badboy are Mates {voltooid}

22

POV Bryan

Ik loop door het packhuis en blijf nieuwsgierig bij mijn vaders kantoor staan als ik ze hoor praten.
'Er is geen teken van iemand en de geur was spoorloos verdwenen, dit kan geen normale wolf, vampier, mens, elf, druïden of wat dan ook gedaan hebben.' Meld een van onze wijze mannen.

'En er stond dat ze altijd over winnen, Alpha dit zijn geen menselijke wezens, dit is werk van de duivel hem zelf.' Zegt een andere wijze man.

Ik loop weer verder richting mijn kant en zie Alexis op de bank zitten, in een soort trance voor zich uit starend.
Ik ga naast haar zitten en leg mijn arm om haar heen.
'Ze verdiende niet dood te gaan, dat doet niemand.' Zegt ze zacht.
'Tenminste niet IEDEREEN.' Zegt ze en ik knik.
'Ze hebben onderzocht en kunnen geen spoor van een menselijk wezen vinden.' Zeg ik aangezien iets in me zegt dat ze dit moet weten.
Ze kijkt me aan.
'J-je bedoelt dat het een demoon kan zijn?' Vraagt ze een beetje stotterend.
'Ze denken dat het de duivel zelf was.' Zucht ik.
Ze zucht ook en legt haar hoofd tegen mijn borst.

'Hoezo was je daar nou vannacht?' Vraag ik.
'Ik werd wakker van een stem die me riep. Ik volgde die aangezien ik iets te nieuwsgierig ben en kwam aan bij de kerkers, ik liep er in en vond het. Ik was bang maar het leek alsof mijn lichaam de stem moest volgen.' Zegt ze en kijkt me aan.
Ik knik en sla mijn armen beschermend om haar heen.

'Ik moet even rennen.' Zucht ze.
'Is goed maar ga niet te ver met die duivel...' zeg ik waarschuwend en ze knikt.

'Jongens jullie moeten komen...' mindlink ik de jongens en ze zeggen beide dat ze komen.

-

Ze zijn er en ik heb alles verteld.
'Wtf... waarom zou die stem Alexis roepen? Zou ze er iets mee te maken hebben?' Vraagt Marten de meest wat slimme van ons.
Ik haal mijn schouders op.
'Misschien word ze erbij betrokken maar sowieso niet met door haar wil...' zeg ik en ze knikken.

'Bryan. Euhmmm klein probleempje.' Mindlinkt Alexis en ik spring gelijk op.
'Kom Alexis heeft hulp nodig...' zeg ik en we rennen het huis uit.
Ik volg de geur van Alexis en kom al gauw bij een open plek waar Alexis aan de zijkant zit.
Ze wenkt ons en ik zie nu ook dat ze jagers heeft gevonden.

'Wat gaan we doen?' Vraagt Wesley zacht.
We halen onze schouders op.
Ineens zie ik een meisje die me bekend voor komt.
Wacht is dat Nila?

Ik voel de woede van Alexis groeien en ze staat op.
We willen haar tegen houden maar ze loopt gewoon alsof er niks aan de hand is er naar toe.

'Oh daar ben je Nila.' Zegt ze lachend en kijkt de mannen aan.
'Is er een probleem?' Vraagt ze en de mannen schudden langzaam hun hoofden.
'Kom je nog? Mam maakt eten en morgen moet je naar school en je astma laten testen...' zegt ze en ik snap waar ze heen wilt.
Wolven kunnen geen astma krijgen dus die mannen denken dat ze mensen zijn...

Nila snapt het en loopt mee maar als ze iets weg zijn stopt de mannen hun.
'Euhm ik wil je spreken.' Zegt hij en Alexis knikt.
'Ga jij maar vast naar huis.' Zeg ik en Nila rent weg.

Alexis loopt terug en vraagt wat er is.
'Laat je zusje niet meer alleen in het bos, het is hier gevaarlijk en.' Hij stopt en doet ineens zilveren handboeien om bij Alexis.
Ik wil in actie komen maar er gebeurt niks.

'Wat doet u?' Vraagt Alexis in de war.
'Sorry dat was een test die we moeten uitvoeren.' Verontschuldigt de man zich en ze laat haar weer los.

Alexis komt terug naar ons en geeft Nila een dikke knuffel.
'Dankje dat je me hebt gered.' Zegt ze en Alexis knikt.
'Hoezo brandde dat niet?' Vraagt Wesley stomverbaasd net zoals ons.
'Ik ben immuun voor ijzer.' Zegt ze en we knikken.
'Nice.' Zeg ik en ze knikt glimlachend.
We brengen Nila weg en vertellen de wachters en mijn ouders dat we Jagers hebben gezien in het bos waardoor de roedel het snel heeft gehoord en dus weet dat ze moeten uitkijken als ze het bos in willen gaan.