Samurai's Kryptonite ft JiaMich (Julia Morado-Michelle Morente)

Chapter 14: The Newbie

Aly POV

One week na ang nakalipas nung nagkasakit si Mich.

Ewan ko ba sa batang yun kung bakit ayaw pang sabihin kay Jia yung totoo niyang nararamdaman.

Natatakot masaktan?

Di naman maiiwasan yun eh.

In every love and happiness, there is pain. Sa bawat ngiti at tawa mo, may nakabuntot na iyak at sakit.

Natatakot iwasan?

You cannot hide from the truth.

Malalaman at malalaman din ito ni Jia. Mas mabuti pag sa kanya ito malaman ni Jia kaysa sa ibang tao.

Bestfriend niya si Jia, maiintindihan siya nito if totoo yung pagkakaibigan nila.

Natatakot maiwan?

She have to take the risk.

You cannot know or feel the real meaning of happiness if you don't take such risk.

Yes, you won't feel the loss and pain but you'll never be a hundred percent happy.

"Haaaay, mga bata nga naman.."

"So, inaamin mo na ring matanda ka na nga? Hahahahahaha."

"DENNISE MICHELLE LAZARO!!"

Aba't tinakbuhan ako.

"Halika ditoooooo. Lagot ka sakin! *insert evil laugh*"

-----------------

Jia POV

One week has passed.

One week na rin ang nakalipas nung maramdaman ko yung kuryente na yun. I still have no idea on what's the meaning of it. Don't i?

Oh, i don't know.

Pero one week ko na ring napapansin na parang naiilang si Mich sa akin. Parang di na siya yung Michifu na bestfriend ko. 

Wala nang kumukulit sa akin every time na gagawa ako ng assignment or paperworks. Wala nang tumutulong sa akin pag nagmememorize ako. Wala na akong kasabay kumain, pumunta at pabalik ng dorm. Wala na ring makulit na nagpapalibre every time na mag merienda kami. Wala na yung better half ko. Every time i try to talk to her alone, she'll immediately say something has come up, or she have to do this or that.

Minsan nga naiisip ko, umiiwas ba siya? Pero bakit naman, diba?

So, wala akong choice kundi si Marck nalang ang kinakasama ko parati. Halos pareho kasi sched namin. Mas nararamdaman ko kasi yung lungkot pag wala akong kasama.

I miss her so much.

Pagpasok ko sa kwarto.

"Michifuuuu.."

"Pssst."

"Snob ahh. Mich!"

Nilapitan ko ito. Kaya pala di ako marinig eh, naka earphones, tas umiidlip ata.

One..two..three..

"MICHIFU!!"

"Ay Jia ko!"

"Ano? Pakiulit nga? Hahaha."

Ano daw? Jia KO?

"A-ano? Sabi ko, Jia ang kulit mo naman. Kitang natutulog ako eh."

"Dinner na daw. Tara na."

"Ah, sige."

---------------

Mich POV

One week na ang nakalipas nung sinabi ko sa sarili ko na hanngang bestfriend LANG dapat ako.

Hindi ko na rin siya masyado kinakausap o pinapansin para mabigyan sila ng sapat na oras ni Marck. Looks like she doesn't need me anyway.

Parang wala lang naman sa kanya eh.

So, hinayaan ko nalang. Mabuti na nga yun, mas makakaiwas ako sa sakit.

Pero mas masakit yung nakikita na parang wala lang sa kanya.

Tapos na yung class ko for the day. Im free! Im on my way sa cafeteria when i accidentally bumped into someone.

"EL?"

"KATH? You're studying here?"

"Yeaaaah, whoa, when did you get back? I mean, dito ka nag-aaral?"

"Ah yes, im a late enrollee. Haha. So yeah, ang hirap nga eh, last minute decision nalang yung pag transfer ko. I didn't expect to see you here."

"Well, here i am. You need help regarding about that transferee thingy?"

"You're not busy? You're a varsity here right? Don't you have practice?"

"No. Yes, i am. Later. Im free the whole afternoon. So, need a hand?"

"Okay and we have a lot of catching up to do. Lunch?"

"Grabe ka, wala ka pa ring pinagbago. Your treat!"

"And you didn't change a thing as well! Haha."