KRALİÇE

~14~

Sağ eli kelepçelenmiş, duvara yaslanmış şekilde oturup kafasının üzerinden damlayan su damlacıklarının sesi beyninde balyoz etkisi yaratıyordu. Gözlerini sıkıca kapatarak sesi duymamak için bir şarkı mırıldanmaya başladı.

*

Yapmayacağım
I won't, I won't, I won't!
Yara izini örtmeyeceğim
Cover the scar
Akıp gitmesine izin vereceğim
I'll let it be
Bu yüzden sessizliğim
So my silence
Bu yüzden sessizliğim
So my silence won't
Yanılmayacak inanmak için
Be mistaken for believing
Bizim birleşmemizi isteyerek yanlış mı yapıyorum?
Am I wrong for wanting us to make it?

             *

" Güzel şarkı dostum. "

Klaus'un sesini işittiğinde gözlerini hafifçe aralayıp ona baktı.

" Ve şunu belirtmeliyim ki; sizin birleşmenizi isteyerek yanlış yapıyorsun. "

Derek, onun düşüncesine sessiz kalarak bakışlarını kelepçelenmiş eline sabitledi. Klaus, derin bir nefes aldıktan sonra oturduğu tabureye daha çok yayıldı.

" Neden beni öldürmemekte ısrarcısın? "

Bu sefer sessiz kalan taraf Klaus olmuştu. Derek, öğrenmekten korktuğu soruyu cesaretini toplayarak sordu.

" Kendini ele veriyorsun Niklaus, içindeki nefret aşkın yansıması gibi. "

" Neler saçmalıyorsun sen? "

" Ona nasıl baktığını gördüm. Tıpkı yağmurun toprağa karışması gibi. Sen şiddetle yağan bir yağmurken, o sakin bir toprak. "

Klaus, öfke ile ayağa kalkıp karşısına dikildiğinde, kıkırdamıştı.

" Hemen sesini kesiyor musun yoksa yumruğunun tadına mı bakmak istersin? "

Derek, Klaus'u süzdükten sonra bir kez daha kıkırdadı. O kelimeyi duymaktan ölesiye korkuyordu.

" Korkularıdan kaçmakla bir yere varamazsın. Onların üstüne gitmen gerekir- "

" Sana susmanı emrettim! "

Klaus, stresle elini saçına götürüp bir kaç tutamını sıktı. Yavaş yavaş terlediğini hissediyordu. O duygu zamanında çok başını ağrıtmıştı tekrar aynı duruma düşmek kulağa korkunç geliyordu.

" Ona karşı hislerin var- "

Duyduğu kelimelerden sonra adeta deliye dönmüş şekilde Derek'i yumrukladı. Darbeleri aralıksız devam ederken, kapıdan biri girmiş ve onu Derek'den ayırmıştı. Hırlayarak ondan uzaklaştığında kim olduğuna dahi bakmadan dışarı çıktı.

Kol anlamsız bakışlarını yerde acı ile yatan bedene sabitlediğinde sıkıntıyla ofladı. Odaya tekrardan Klaus giriş yaptı ve kardeşine tok sesle emrini söyledi.

" Onu Hayley'in evinin önüne bırak- "

" Ne? "

" Söylediğimi ikiletme ve çabuk ol! "

Kol, başını onay verircesine sallayıp adamlar ile Derek'i kaldırıp arabaya bindirdiler.