Bir Umut Olmalı

13,Bölüm

O sürtükle tanışmamı mı istiyorsun? Tamam tanışır ve onu beceririm!

Kapıyı tekmeleyerek  içeri girdim. Doktor hemen bana döndü. İlk başlarda bu hareketimden korkardı artık pek bir tepki vermiyor.

Hoş geldin Umut.'

'Selam.'dedim hızlıca.Oturmam için koltuğu gösterdiğin de kızı fark ettim.Siyahların için de kızıl saçları parlıyordu. Hayranlığını gözlerinden görebiliyordum. Oda diğerleri gibiydi bunu hemen belli etmişti. Yatağıma girecek ve onu bir daha göremeyecektim.

Koltuğa atladım.Omuzlarımız birbirine sürtünce ona baktım.Sakızını patlattı.Aptal fahişe.Gülüp önüme döndüm. 

'Umut, Mina ile tanışmanı istiyorum'ona tekrar baktım.'Şu an da tokalaşmanız gerekiyor.'Telaşla  elini uzatınca güldüm. Heyecanlanmıştı.Elini tuttum. Teni soğuktu. Benim ki ile buluşunca ısınır nasıl olsa. Onu incelemeye başladım. Dikkatimi çeken şey paramparça kotunun altında ki dövme idi.Tam olarak ne olduğunu anlayamamıştım.

Doktor öksürünce elini çekti. Saftı, masum ama bir sürtük gibi davranıyordu. Tamam yeni geldim bir sürtüklüğünü görmedim. Ama belli idi.

  Bu yapacağımız toplu bir terapi olacak .Sorunlarımızı an...' Toplu? Bu kelimeyi duyduğum anda gülmeye başladım. Doktor ilk başta beni siklemese de kahkahalarım   yükselince susmak zorunda kalmıştı. 

 'Komik olan ne?' gülmeyi kesmiştim ama hala sırıtışım yüzümdeydi..

'Sadece toplu kelimesi bende farklı çağrışımlar yapıyor.' 

'Ne gibi?'

'Toplu sex gibi.' kız da gülmeye başlayınca, biraz önce ki 'ne sürtüklüğünü gördüm'  lafımı geri aldım. Doktor ne tepki vereceğini şaşırmıştı.

'Bu kadar yeter...'sesini yükseltmişti. Ahbap sen sinirlenmezsin ki birazdan normale döneceğine adım gibi eminim.   Şimdi sorunlarımıza odaklanalım.Umut bize neden ölmek istediğini anlat.'

'Mecbur muyum?'

'Evet.'

'Peki...yaşamayı sevmiyorum.'

'Neden?'Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Bunu yapmaktan nefret ediyorum. Aptal bir sürtüğün yanında acizliğimi anlatmak istemiyorum. Eğer susarsam doktor zorlar konuşmak zorundayım.  

'Yetimhane de büyüdüm .Annemin yüzünü kolyem deki fotoğraftan biliyorum...'kolyeme dokundum..'15 yaşıma geldiğimde bir koruyucu aile beni evlat edindi.'başımı önüme eğdim anılar zihinim de canlanırken canım acıyordu.

'Sorunlarının burada bitmiş olması gerekiyordu. Çünkü artık sana sevgi göstersen insanlar vardı.'

''Bende öyle düşündüm'

***

'Beş yaşımdayken annemi kaybetmiştim daha doğrusu ben öyle sanıyordum.2 yıl önce bir kadın karşıma çıktı ve annem olduğunu iddaa etti. Boktan olan hayatım ın içine iyice sıçtı.' güldüm. Bakın biri küfürde biliyormuş. 

"Babamı hiç tanımadım. Beni teyzem büyütüyordu tabi şu kadın ortaya çıkana kadar şimdi onunla yaşamak zorundayım.' yumruğunu sıkıp bekledi sonra devam etti.."Bu zamana kadar hiç arkadaşım olmadı.Şu sınıfta hiç konuşmayan,köşedeki tuhaf tiplerdenim. İnsanlar bana satanist diyor.Hayatım dan nefret ediyorum. Yolda hep cadde yürürüm bir araba bana çarpsın diye.'Kafasını yana eyip kocaman bir gülümseme gönderdi.'Vee buradayım.' dedi taklitimi  yaparak. Acı çekmiş fazlasıyla aynı benim gibi. Sırf kötü bir yaşamı var diye ona kucak açamam. Kendi sorunlarım bana yetiyor. Onu tatmin ettikten sonra yol vereceğim.

Genç Kız Edebiyatı nda #205 inci Romntik de #522   'nci sıradayız bence gayet iyi. Çok teşekkür ederim :)

Yeni hikayem VAVEYLA yıda okursanız çok sevinirim