Bir Umut Olmalı

18.Bölüm

Günlerdir odamdan çıkmamıştım. Yemeğimi dedem getiriyordu. Çoğunu yemiyordum bile.

'Neyin var?' diye sordu dedem. Ona taciz edildiğimi söyleyemezdim.

'Umut...galiba artık beni sevmiyor.' Beni sevip sevmediğini bilmiyordum. Günlerdir aramadığına, ihtiyacım olduğunda gelmediğine göre sevmiyordu. Dedem saçımı okşayıp dışarı çıktı. Normal de olsa ağzıma sıçar bırakırdı ama bu sefer bir şey yapmamıştı. Normal kızlar babasından korkardı. Ben dedemden korkardım. Babam olmadığı içindir. Her neyse.

Annem olacak kadın bana yine antidepresan  içirmeye çalışıyordu. Kapı açılınca yine odur diye dönmedim. Yatağım da bir ağırlık oldu. Sonra onun sıcak kokusu burnuma doldu. Gelmişti  buradaydı. Kollarını belime sardı. O anlar bir bir akıla gelmeye başladı. Umut yoktu. Yalnızdım. O...o bana dokunuyordu. Ağzımdan bir hıçkırık kaçtı.

'Neden ağlıyorsun güzelim?' kadifemsi sesi kulaklarım da yankılandı. Bir insanın sesini özleyeceğim aklımın ucuna gelmezdi.

'Canım acıyor.' beni iyice kendine çekti. Çenesini omuza dayadı.

'Yapma... Ağlama, ben yanındayım.'

'Değildin...ben acı çekerken...yanımda değildin.' hıçkırıklarım konuşmamı engelliyordu.

'Yanında olmadığım için mi acı çekiyorsun?' ses tonu bir an olsun bile yumuşaklığını kaybetmemişti.

'Hayır... o bana...' daha fazla konuşamadım. Konuşamazdım anlatamazdım. Umut beni hızla kendine çevirdi. Aramız da bir nefeslik mesafe varken gözlerinde ki endişeyi görebiliyordum.

'Kim?' göz yaşlarım durmaksızın akarken cevap veremiyordum.' Mina kim?' 

'Teo-man.' dedim kekeleyerek.

'Orospu çocuğu.' resmen tıslamıştı. Gözlerini kapattı. 

'Sana...' yutukunup gözlerini açtı. 'Dokundu mu?' kafamı hızla iki yana salladım.

'Ka-Kaçtım.' derin bir nefes aldı.'Seni aradım.' bana sıkıca sarıldı.

'Çok üzgünüm...özür dilerim bebeğim özür dilerim.' beni bırakıp alımı öptü.

'Neredeydin?' dedim burnumu çekip.

'Birini arıyordum.' 

'Kimi?' kim için beni yalnız bıraktın.

'Önemi yok. Bunla yorma kafanı.' tekrar alnımı öptü. 'Dedenle konuştum. Beraber tatile çıkacağız.'  Şefkatle yanağımı okşadı. Yanımda olduğu zaman kendimi hiç olmadığım kadar güvende hissediyordum. Yenilmez. 

Yataktan indi.

'Ben valizini hazırlarım. Sen giyin.'

'Şimdi mi?' dedim şaşırarak.

'Şimdi.' dedi bana kocaman bir gülümseme gönderdikten sonra. Dolabın üstünden küçük valizimi aldı. Dolapta ne var ne yoksa valize doldurmaya başladı. Sütyenimi havada salladı.

'Bu bile siyah ya.'

'Umut.' diye cırladım. Utanmıştım. Başımı önüme eğdim. Elindekini valize atıp fermuarını çekti.

'Böyle mi gelmeyi planlıyorsun.'  yataktan indim. Sandalye nin üstüne attığım siyah elbisemi elime aldım. Umut gülümseyerek bana bakıyordu. 

'Dışarı çık.'

'Çıkmayacağımı biliyorsun.' Tek kaşımı kaldırdım. Oda aynısını yapıp kahkaha attı.

'Arkanı dönsen.' dedim şirin kız ses tonumu kullanarak. Kafasını iki yana salladı. Derin bir nefes aldım. Önce askılı badimi çıkardım. Beni daha önce gördü utanmama gerek yok. Şortumu çıkardığım zaman Umut un gülümsemesi yok olmuştu. Ne olduğunu anlamamıştım. Kaşlarımı çattım.

'Ne?' hızla yanım geldi.

'Bunu o piç mi yaptı?' sesinden öfke akıyordu. Bacağıma baktığım da Teoman ın el izi vardı. Kodumun malı o kadar çok sıkmıştı ki 

morarmıştı. Kafamı yavaşça salladım. 

'Ağzına sıçıcam o orospu çocuğunun.' Elbiseyi alıp bana giydirdi. Diz kapağım da olduğu için morluk gözükmüyordu. Elimi tuttu. Valizi alıp odadan çıktık. Dedem salon da oturuyordu.

'Mehmet bey.' dedi Umut. Dedem ağır hareketlerle yanımıza geldi. Bana sıkıca sarıldı.

'Hiçbir şey için üzme kendini.' Umutla dedem sertçe tokalaştılar.

'Kızıma iyi bak Öztürk.' Öztürk? Sikitr Umut un soyadı Öztürk müydü?

'Şüpheniz olmasın efendim.' dedeme sıcak bir gülümseme gönderip evden çıktık.

'Senin için harika bir tatil hazırladım.'

'Hmm.' dedim cilveli bir şekilde. Ne oluyor lan bana?