Bir Umut Olmalı

11,Bölüm

Bok gibi bir gece yaşamış.Bok gibi bir güne başlamış.Bok gibi bir gün geçirmiştim.Şimdi de okuldan çıkmış lanet evime gidiyordum.

   İki erkek önümü kesiti. Sarışınlardı.İki aptal sarışın. 

'Nereye bebeğim?'

'Sana ne!' dedim ,bu ara çok kullandığım bir kelime olmuştu.

'Bir ucubeye göre çok seksisin.' dedi sırıtarak yanındaki çocuk ta.

'Seninle daha önce neden oynamadık?' dedi ona iğrenerek baktım.

'Ben uçkuruna düşkün aptallarla oynamam.'

'Ah bebeğim seve seve oynayacaksın?' dedi ilk konuşan mal. Kaşlarımı kaldırıp yüzüne tükürmeye hazırlanırken kulağımı tırmalayan sesiyle tekrar konuştu.

'O dolgun dudaklarını bende öpmek isterdim? Ah bekle öpeceğim.'Bir el çocuğun omuzunu tuttu.Sonra onun sert sesi duyuldu.

'Sen bunu öp!' Umut çocuğun yüzüne bir yumruk indirmişti.Çocuk yediği darbeyle yere düşerken diğeri Umut un üstene atlamıştı. Bende donmuş bir şekilde onları izliyordum.Umut üstüne atlayan çocuğu yere savurup kasıklarına bir tekme atmıştı.Diğer çocuğun üstüne çıkıp yüzünü yumruklamaya başladı.Gözlerimi kırpıştırdım ,insanlar etrafımıza toplanmıştı. Bir kız iç çekerek Umut a baktı. Sürtük.Kızı itip bahçeden çıktım.

Geri zekalı ne halt yediğini sanıyordu.Aptal! Aptal çocuk! Üff başıma neler açtın.APTAL!

Yolu yarılamışken  kolumdan tutup beni durdurdu.Yüzü kan içindeydi.Kaşı patlamış, dudağı aşağıya doğru sarkıyordu. Galiba koşmuştu nefes nefeseydi.

'Ne halt yediğini sanıyorsun sen!' diye bağırdığım da afallamıştı.Bir kaç adım geri gitti kaşlarını çatı. Sonra acıyla inleyip yüzünü buruşturdu.İfadesini düzeltti. 

'Aptal, geri zekalı...' diye saydırmaya başladığım da

'Ne oluyor lan!' dedi.Sesini yükseltmişti.Sinirden belirginleşmiş damarlarına baktım.Lan sen niye sinirleniyorsun olan benim hayatıma oldu.

'Ne yaptığının farkında mısın!'

'Evet kıçını kurtardım!' sinirim iyice artmıştı.

'Dün bahçenin ortasında beni öptün.Bugün kavga çıkardın...Bırak bana laf atmayı gözlerimin içine bile bakamayan piç kurularına malzeme verdin...Dikkatleri iyice üstüme çektin.Bütün imajım yerle bir oldu.Şimdi senin arkana saklandığımı düşünecekler...' kesik kesik nefes alarak konuşuyordum.

'Onların ne düşündüğün ne önemi var!'

'Anlamıyorsun' sesimi alçaltmıştım.'O okuldaki bütün salakları kendimden uzaklaştırmak için 2 yıldır çabalıyorum.Onlarla aram bir duvar örmüşken...sen onu yerle bir ettin.'Bir şey söylemedi sadece şaşkın bir ifadeyle beni izliyordu.

'Sen hiç...ucube diye çağırlıp iğrenç şakalara maruz kaldın mı?' kafasını yavaşça iki yana salladı.'Ben kaldım ve...bunu önlemek için yaptığım her şey...yerle bir oldu.' bana doğru yaklaştı.

'Üzgünüm ben-ben...bilmiyordum.' onu itip kendimden uzaklaştırdım.

'Üzgün olmam mahvettiğin hayatımı düzeltmiyor.' hemen arkamı dönüp oradan uzaklaştım.

...

Bu çocuk beni değiştiriyor.Onun yanında bütün sert kız numaralarını unutuyorum.Çocuklaşıyorum, olmak istediğim ama asla olamayacağım kız oluyorum.Sadece kokusunu içime çekmek(o tatlı acı badem) ve onun sıcak göğüsün de uyumak istiyorum...Ama öyle olmamalı. O gidecek ve ben yine yalnız o ucube olacağım.Buna müsade etmeyeceğim, edemem.Saat gece yarısını geçerken düşüncelerimden beni ayrıan kısa bir melodiydi .Çantamdan gelmişti.Mesaj sesi miydi o?Yerde ki çantamın içinden Umut un bana verdiği telefonu çıkardım.Bir yeni mesaj yazıyordu.

Kimden: Sevgilim

Sevgilim? Bu çocuk ciddi miydi? İkinci bir mesajla telefonun kilidini açtım.

'Özür dilerim :('

'Sevgilim yazısına takıldığının farkındayım.'

Kime:Sevgilim

'Ne istiyorsun?' yazıp gönderdim.Saniyeler içinde cevap geri gelmişti.

'Konuşmak.' hemen arkasından bir mesaj daha geldi.

'Müsait misin?'

'Arama açmam' yazdım lanet dokunmatikte yazmak cidden zordu.

'Öyle değil kıyafer olarak' ne şaçmalıyordu bu.

'Ne?'

'Çıplak mısın değil misin?'

'Kafan mı güzel tabi ki değilim.'

 

'İyi o zaman kapıyı aç' Ne diyor lan bu kapıda mı bu saate yok daha neler.İkinci mesaj da geldi.

'HADİ.' Hızlıca yataktan inip odamın kapısını açtığımda Umut la karşılaştım.

'İçeri nasıl girdin?' dedim telaşla beni yok sayarak odama daldı.Boyasız beyaz duvarlarım ve çökmüş çift  kişilik yatağımı barındıran lanet odama.Kapıyı kapatıp ona döndüm.Yatağa uzandı.

'Ne yapıyorsun?' dedim.

'Kapa çeneni ve buraya gel!' kafan mı güzel lan?

'Sorunumuz çözülmedi.

'Ben özürümü diledim sende çeneni kapatıp buraya geliyorsun.' dedi sertçe.Onu dinleyecek değildim lütfen.'Geliyor musun ben mi geleyim?' kıpırdamadım, iç çekip yataktan indi.Yanıma gelip beni kucağın aldı.Bağırdım lanet olsun bu saate neden bağırdım

'İndir beni!'

'Biraz daha bağır annede bize katılsın.' dedi çenemi kapadım.Beni yatağa bıraktı. Gömleğini çıkartıp yanıma uzandı.Kollarını bedenime doladı,kendine çekti.

'Sesini çıkarma ya da tepinme, sadece uyumak istiyorum.' diye fısıldadı kulağıma.Sonra o lanet karının cılız sesi duyuldu.

'Mina!' siktir Umut un kollarından kurtulmaya çalıştım ama beni bırakmadı.

'Ne var?' dedim.

'Bir şey mi oldu bağırdın?'

'Kabus gördüm.' Umut un gülümsediğini gördüm.Piç.

'Gelmemi ister misin?'

'Sence ister miyim?' Bir süre ses çıkmayınca Umut bana daha sıkı sarıldı.Annem olacak kadının uzaklaşan ayak seslerini duyduğum zaman derin bir nefes aldım.

'Kaşın acıyor mu?' diye mırıldandım.

'Hayır.' bu yaptığımız son konuşma olmuştu.Sıcaklığını tenim de hissederken rahat bir uyku çektim.

Uyandığım da yanım da yoktu.

Onun hakkın da ne düşünmem gerektiğinden emin değilim.Onun yanındayken benliğimi bırakıyorum.Mutlu oluyorum ama yalnız kaldığım zaman düşüncelerim canımı acıtıyor.