Karanlik Hayat

Bölüm 12 Rüzgar'ın sevgilisi

Her şey çok güzel ilerliyordu. Hayatımın hayalini yaşıyor gibiydim, ama neyse ki her şey gerçekti. Okula gelmiş sınıfa geçmiştik. Tüm arkadaşlarımız bize mutlu bakarken Gamze çıldırmışcasına bakıyordu.

Bu kız en başından beri benim Rüzgar ile beraber olmamı istemiyordu. O yüzden Rüzgar ile aralarında ki diyaloğu anlatmıştı. Başarılı da olmuştu. Kendisine inanmıştım. Kendisine inanarak Rüzgar ile aramızdaki ilişkiyi bitirmiştim. Ama Rüzgar buna izin vermedi. İlişkimizin bitmesine izin verdi. İyi ki de vermemiş, yoksa şuan mutluluktan ölen ben değil sinirden ölürdüm. Bu da Gamze'nin zaferi olurdu?

Dün gece Gamze'yi , Güney'in yanında görmemle nasıl bir kız olduğunu hemen çözmüştüm. Gamze Rüzgar' ı sevmiş olamazdı?
Eğer Rüzgar'ı sevmiş olsaydı her şeye rağmen Rüzgar'ın düşmanıyla götüşmezdi.

Gamze her erkekle çıka bilen bir kadındı. Rüzgar ile beraber sıramıza geçip oturduk.

Rüzgar bana bakıp ve gülümseyerek " Rüya, sen horlar mısın?"

Bian da şaşıracak " efendim?" Diyip ani tepki verdim. Rüzgar bu ani tepkimin üzerine gülümsemesini gülmeye çevirdi.

Ben şaşırmış bir halde kendisine bakarken, aklımdan " ben dün akşam horladım mı?" Düşüncesine kapıldım. Ama ben hiç horlamam ki. Yani en azından bu güne kadar Annem hiç bahsetmemiş.
Rüzgar gözlerini bana dikmiş bakarken, ben ne cevap vereceğimi bile bilmiyordum. Dün akşam horlamışmıyım , onu bile bilmiyordum.

" bilmiyorum, bugüne kadar horladığımı sanmıyorum, yani en azından annem hiç bahsetmemiş"

" tamam" diyerek güldü.

Rüzgar'ın bu gülüşü beni utandırtmıştı. Kesin dün akşam horlamışım yoksa birden bire bu soru nerden çıktı. Allahım yerin dinine girmek istiyorum.

" Neden ? Bu soruyu sordun? Ben dün akşam horluyormuydum? " yüzüm kızarmış halde sordum.

Rüzgar bana cevap vermeyerek aksine gülümsemesini daha fazla ederek beni sinirlendirtmiş ti. Sinirden yumruğumu koluna vurarak önüme baktım.

Rüzgar gülmeyi hafifletim" hayır, horlamıyordun. Sadece sordum" elini vurduğum koluna götürerek ;

" amma güçlüymüsün ? Erkek sevgilim" . Bu sefer beraber güldük.

Rüzgar ' la beraber tekrardan gözlerimiz den kayboldu, lakin bu kaybolmak çok uzun sürmedi. Rüzgar gözlerini benden kaçırarak sınıfın kapısına kaçamak yaptı.

Neden? Gözlerini benden kaçırdığını merak ederek bende baktığı yöne baktım. Gözlerimin gördüğü kişi ile aklımdan " keşke bakmasaydım " düşüncesi geçirerek Yüzümdeki tebesüm gitmişti. Sınıf kapısının önündeki kişi? Güney di.

Yani bir nebi Rüzgar'ın suratının düşmesi onun suçu değil.

Güney sırf Rüzgar için sınıfa gelmiş olduğunu gösteriyordu. Gözlerini Rüzgar'a dikmiş " görüşelim" dercesine bakıyordu. Tabi Rüzgar'ı da eksik saymamak gerek, çünkü Güney'in gösterdiği tepkiyi kendisi de gösteriyordu.