Karanlik Hayat

bolum 19 Asansör Rüzgarlı

Karanlik hayatin yeni bolumuyle merhaba. Fazla konusmayi sevmem onun icin yeni bolumume geceyim

İyi bayramlar

Bölüm muzigi Murat boz şarkisi "özledim"

Emir olanlari anlatinca gozlerim dolmustu. Duyduklarim gercekten hayat acisindan zor seylerdi.

"Lütfen bunlarin hic birini Rüzgar'a anlatma". Emir bunu benden rica ederken ben ise sadece basimi evet dercesine sallamakla yetindim.

Eve gelmistim. Daireye dogru yurumeye basladim.

Emir" 10 gözlü köprusunde Rüzgar'i bulabilirsin."

Seher de aynisini demisti. Ben de o gunden sonra hep 10. Gozlu köprüye gidiyordum ama bir türlü Rüzgar'i orada görememistim.

Sabah gözümü actigimda cantami da alip evden ciktim. Bu gun okula gitmeyecektim. Taksi cevirip 10 gozlu köprüye gittim.

Bugunumu burda gecirmeye karar vermistim. Saatler geciyor , zaman ilerliyordu. Gelen ,giden olmus bana bakiyorlardi. Ama benim gözlerim Rüzgar'i ariyordu.

Gel zaman, git zaman, saat akşamin 21:45 idi. Ben tekrardan ümidimi kesip eve gidecektim ki, bir ses duydum. Kahkaha sesi.

Sesin geldigi yone bakinca sesin sahibi Güney di. Bana dogru geliyordu.

"Yirtici kuş... Ne yapiyorsun burda? Ve bu saate? Neden evde degilsin? Gec olmus ama"

Güney korkunc görunuyordu. En iyisi ses etmemekti. Ben yerim de geri, geri yuruyordum. Güney , geri geri yurudugumu fark edince;

"Aaa.. Neden benden uzaklasiyorsun?" diyip guldu. Ben bu gulme karsisinda korkup kosmaya basladim.
Güney de biraz yurudukten sonra o da ardima vererek kosmaya basladi.

Elimden geldikce hizli kosuyordum ve arada yardim cigliklari atiyordum.
Ne kadar kostum bilmiyorum ama arkama bakmaktan birine carpip yere dustum.

Nefes, nefeseydim. Kalkacak halim kalmamisti. Basimi kaldirip carptigim kisiye baktigimda ,Rüzgar beyaz teniyle ve kara gözleriyle bana bakiyordu.

Ve birden arkamdan gelen Güney'e kaydi bakislari. Beni arkasina alarak ;

Sert bakislariyla;
"Sana bu kizi rahat birakacaksin demistim ve karsiliginda ben kizin hayatindan cikip gorunmeyecem demistim. Neden iddaa uymadin?"

İnanamiyorum. Rüzgar benim hayatimin karsiliginda , kendinden , kendi hayatindan vazgecmisti.

Rüzgar'in kelimerine cevap vermektense sadece güldü Güney. Siktigimin cocugu neye gülüyorsa artik. Beynine sicayim senin diyerek icimden soyledim.

Rüzgar, Güney'in gülüşüne karşi sadece " pic kurusu, eben sikeyim senin" diye kufur atarak bana döndü.

Henuz yerdeydim, prensimin beni kaldirmasini bekler gibi bir prenses olmustum.

Rüzgar da çömelip kollarimdan hafifce tuttu ve kendisiyle beraber beni yerden kaldirdi.

Kara gözleri gece karanliginda bir ayın parlamasi gibi parlarken o sadece özlemişcesine yuzumu inceliyordu.

Kollarimda olan elleri yavasca ellerime kayarken biran olsun gözlerini benden kacirmiyordu. Sicacik elleri ellerimi bulmus avuclamisti. Sag elimi tutup ordan uzaklasmak icin caddeye dogru yurumeye basladik.

Ordan uzaklasmak icin yururken Güney arkadan bize yetisip kolumdan tuttu. Güney'in kolumu tutmasiyla , Rüzgar'in icindeki firtina eline yansiyip Güney'e yumruğunu yedirmisti. Afiyet olsun Güney.