That feeling

8

De volgende dag bracht pap me naar school. Oké Lils als er iets aan de hand is wil ik dat je me belt, ik heb vrij genomen van mijn werk dus dan haal ik je op. Je moet uit de buurt blijven van Violet, want zij is de Alpha van de jongere generatie, zei pap. Ik dacht dat alleen jongens Alpha konden worden, zei ik. Nee de oudste zoon of dochter van de oude Alpha word dat,zei pap. Oh ja en als laatste val niet op, vervolgde hij. Kun jij er niks aan doen pap? Vroeg ik. Nee helaas niet Lils, ik ben dan wel Beta van de oudere generatie, maar ik kan ze niet tegenhouden zonder toestemming van de Alpha. Ik zuchtte en stapte uit. Dag pap. Succes Lils.

Ik liep naar mijn kluisje toe en pakte mijn boeken eruit. In het spiegeltje in mijn kluisje zag ik dat mijn ogen zwart begonnen te worden. Niet van woede, maar van angst. Ja ook als we bang zijn kunnen we veranderen. Ik knipperde met mijn ogen en ze waren weer groen. Oké Lilianna je kunt het niet bang zijn gewoon lopen naar je klas en- hè Lils leuk haar, zei iemand en ik sprong op van de schrik waarbij ik mijn hoofd stootte tegen mijn kluisje. Ik vloekte binnenmonds en draaide met een geïrriteerde blik om.

En daar stond de persoon die ik juist probeerde te ontwijken. Ik staarde hem even aan, gooide mijn kluisje dicht en zette het op een lopen. Ik zigzagde door de leerlingen en liep snel het wiskunde lokaal in. Daar ging ik snel naast een meisje zitten die altijd alleen zit. Caleb kwam binnen keek van mij naar zijn plek en ging zitten met een droevige blik.

Drie dagen lang ging het zo door. Totdat het vrijdag was, De schooldag ging snel voorbij hierna zou het weekend zijn dus hoefde ik even niemand te ontwijken. Ik snelde naar de uitgang van school totdat ik werd tegengehouden door Ryder en Carter achter me stonden Cameron en Jeremy ik was ingesloten. Waarom ontwijk je ons Lilianna, zei Violet terwijl ze achter Cameron en Jeremy vandaan kwam. Ik bedoel we zijn toch je vrienden en vrienden doen dat soort dingen niet, zei ze terwijl ze op me af liep.

Lily, waarom doe je nu zo raar, zei Caleb terwijl hij samen met Lucy, Rhine, Shaelynn en Juliet kwam aanlopen. Oké nu zit ik echt in de val. Ik moest iets verzinnen, maar ik wist niks mijn creativiteit liet me vandaag in de steek, ook al bij tekenen. We weten dat jij het was gister, zei Violet. We weten dat jij de onbekende wolf bent, zei Caleb. Ik zei nog steeds niks. We weten dat jij weet dat wij het waren, zei Carter van achter me. En we weten dat jij dezelfde aantrekkingskracht tot Caleb voelt als jij voor hem aangezien jullie elkaars zielsverwanten zijn, zei Violet als laatste.

Ik kneep mijn ogen dicht en schudde mijn hoofd. Ryder en Cameron voegde zich bij de rest, omdat ze zagen dat ik toch niet weg zou lopen. Kom op we laten Caleb en Lily even alleen, zei Violet. Toen de groep weg was zei Caleb: ik weet dat jij het ook voelt Lils dat moet wel. Hij pakte mijn gezicht in zijn handen en drukte zijn lippen ruig op de mijne. Even kuste ik hem terug, maar ik kwam al snel over de schrik heen en duwde hem weg.Ik schudde mijn hoofd en zette een stap naar achteren. Kom op Lils, jij bent van mij, we horen bij elkaar, zei hij terwijl hij langzaam op me afliep. Ik keek in de bekende groene ogen en slikte. Zeg iets, alsjeblieft, smeekte hij. Ik schudde nogmaals mijn hoofd terwijl ik me omdraaide en wegliep.

Ik wist dat het hem pijn deed, maar ik had geen andere keuze.

~~~~~~~~~~

Nog een stuk omdat ik al heel lang uitkijk naar dit hoofdstuk.

Lily🌸