That feeling

6

De volgende dag brak aan en ik wist dat ik ze onder ogen moest komen. Ik deed een kort broekje aan met een t-shirt en daarover heen een vestje. Het was warm maar het regende. Mijn vader was weer weg met zijn pack dus moest ik weer lopend naar school met Alicia. Toen Alicia op haar school was deed ik mijn oordopjes in mijn oren en liep met mijn muziek aan verder.

In mijn ooghoeken zag ik de auto van Caleb en Violet aankomen, maar ik deed net of ik ze niet zag. Ik kan ze nu nog niet onder ogen komen. Ik weet dat het raar klinkt voor iemand die zelf ook een weerwolf is, maar ik was bang voor ze. Ik hoorde hier niet. Maar ik wist dat Caleb en Violet me niet met rust zouden laten, dus toen ze toeterden was ik ook niet verrast.

Ik bleef stug doorlopen met de auto op mijn hielen en was opgelucht toen ik op school aankwam. Ik rende naar binnen en liep naar mijn kluisje om mijn boeken die ik voor de pauze niet nodig er in te doen. Daarna liep ik naar mijn eerste les een blokuur wiskunde, wat ik met Caleb had. Echt geweldig, zie het sarcasme.

Toen ik het lokaal binnen kwam was er nog niemand aangezien het nog 15 minuten duurde tot de les zou beginnen, dus ging ik zitten bij een plek bij het raam. Ik legde al mijn spullen op het tafeltje en pakte een leesboek en begon met lezen. Na een minuut of tien begon het lokaal vol te stromen. Ik schrok op uit mijn boek toen de stoel naast me over de grond schraapte. Ik keek op vanuit mijn boek en zag dat Caleb naast me ging zitten ik vloekte binnensmonds en ging weer terug naar mijn boek.

Lily.. Lilllly... Lileeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee- WAT, riep ik terwijl ik met een ruk opkeek uit mijn boek. Ehm hoi, zei Caleb met een grijns. Ik keek hem even aan en deed mijn boek toen in mijn tas. Ik deed mijn wiskunde boeken open en bleef naar het bord staren totdat de leraar kwam. Ik maakte mijn aantekeningen en deed mijn huiswerk zonder iemand ook maar aandacht te schenken. Toen de bel ging pakte ik mijn boeken en ging het lokaal uit.

Mijn tweede les vandaag was een blokuur tekenen en aangezien niemand anders dat had was ik gelukkig alleen. Toen de bel ging, liep ik naar buiten,De regen was opgehouden, klom in een boom die op het schoolterrein stond en ging op een tak zitten. Ik pakte mijn boek en een appel en las verder. Helaas voor mij kwam de rest ook naar buiten. Ze hadden me niet opgemerkt, maar dat zou niet lang meer duren, want als ze allemaal weerwolven zijn zouden ze mijn geur zo kunnen vinden.

Ik had gelijk, want even later kwamen ze allemaal naar mijn boom toe. Ik bleef gewoon rustig doorlezen, totdat er iemand mijn naam riep. Lily, wat doe je daar zo alleen, vroeg Lucy. Ik haalde mijn schouders op en ging door met lezen. Lily, waarom negeer je ons wij zijn je vrienden, zei Carter even later. Weer haalde ik mijn schouders op. Het was stil totdat iemand me opeens aan mijn been naar beneden trok. De persoon ving me op en zette me op de grond na mijn boek te hebben afgepakt.

Caleb. Geef. Mijn. Boek. Terug, zei ik terwijl mijn ogen zwart werden. Ik knipperde even totdat het weg was en ging daarna verder met mijn dodelijke blik geven aan hem. Niet totdat jij zegt waarom je ons ontwijkt Lils, zei Violet terwijl ze een hand op Calebs schouder lag. Het gaat jullie niks aan waarom ik dat doe, zei ik terwijl ik mijn ogen nog steeds op mijn boek gericht had. Lilianna zeg het NU, zei Violet met een soort rare trilling door haar stem heen. Die trilling betekent dus dat ze een Alpha is. Dus ze denkt dat ze me zo aan het praten kan krijgen. Weet je wat hou mijn boek maar ik heb hem toch al een keer gelezen, zei ik en ik klom weer in de boom alleen een stukje hoger dan eerst.

Ik hoorde iemand zuchten en de groep liep weer terug naar binnen. Na schooltijd zorgen we ervoor dat ze ons verteld wat er aan de hand is, zei Violet. Ze zei het zo zacht dat alleen wolven het konden horen. Ze wisten dus nog niet wat ik was.

Ik pakte mijn tas en liep naar het bos. Ik kon het niet riskeren om naar school te gaan. Ik deed mijn tas om mij heen nadat ik het koort wat groter had gemaakt zodat hij niet zou knappen en begon me uit te kleden en deed de kleren in mijn tas. Ik begon te veranderen en al snel stond ik op vier poten. Ik begon naar huis te rennen toen er twee wolven me gingen achtervolgen.