~Lilianna~
Dus daar zat ik dan.
In een ronde zaal met allemaal wolven.
En daar zat ik in het midden op een stoel.
Sommigen wilden me vast en zeker dood hebben.
Anderen wilden dat ze me vrij lieten.
Die anderen waren over duidelijk Charlotte, Aaron en Alicia.
De jongeren zoals ze de jonge wolven noemen waren net aangekomen en we zaten te wachten tot ze klaar waren met het bespreken.
Een paar van mijn "vrienden" waren er al gaan zitten. De enigen die nog mistten waren Caleb en Violet. En eerlijk gezegd was ik daar blij om. De woorden van Charlotte en Aaron bleven door mijn hoofd gaan. " Ze willen weten of je een bedreiging gaat vormen". Ik wist niet hoe ik een bedreiging zou kunnen vormen. Ik bedoel ik heb mijn hele leven in een weeshuis gewoond.
Caleb, Violet en Mnr. Paisley kwamen binnen en elke wolf ging rechter op zitten. Het geroezemoes van net hield op terwijl iedereen de Alpha verwachtingsvol aankeek. Ik keek naar mijn schoenen en speelde met mijn vingers zodat ik niemand aan hoefde te kijken. Ik voelde de blik van Caleb over me heen glijden, maar ik wilde niet in zijn ogen kijken. Ik wilde niet zien hoe erg hij mij verachte nadat ik hem in de steek had gelaten.
Welkom allemaal, begon de Alpha. Ik probeerde zijn speech te negeren terwijl ik iedereens blik op me voelde.
~Caleb~
Ik keek naar Lily die helemaal ineen gedoken op de stoel zat. Het liefste had ik haar in mijn armen genomen en haar weg gehaald van hier.
Violet zag dat ik begon te trillen en legde een hand op mijn schouder. Doe niks anders maak je het alleen maar erger, fluisterde ze terwijl ze naar Lily keek met medelijden.
Mijn vader bleef doorgaan over dingen die ze helemaal niet had en de "jury" ging stemmen wat er met haar ging gebeuren.
Wie stemt er voor vrijlating, vroeg hij. De handen van haar familie en van mijn vrienden gingen omhoog, maar we waren in de minderheid. Dat betekende dus een ding.
Twee van de soldaten liepen naar haar toe. Een pakte haar bij haar nek beet en de andere deed haar armen achter haar rug.
Haar ogen zochten de mijne en ik zag haar mond de woorden, het spijt me, vormen.
~Lilianna~
Ik keek nog een keer naar Caleb terwijl mijn einde naderde. Ik voelde de druk op mijn nek erger worden en zag de wereld voor mijn ogen zwart worden.
Dit kan niet het einde zijn......
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Weer een nieuw hoofdstukje
XxLily🌸

JE LEEST
That feeling
WilkołakiAl bijna acht jaar zit ik in het verzorgings tehuis. En nu ben ik eindelijk geadopteerd door een familie uit de USA. Hier begint mijn verhaal 03~04~2014 - 24~12~2014