That feeling

2

Na een paar uur rijden kwamen we eindelijk aan bij een mooi huis. Het was niet te groot en niet te klein. Aaron hielp ons met de spullen naar boven brengen.

Mijn kamer was mooi en eenvoudig, het leek net of ze wisten dat er een tiener mee zou komen. Alicia's kamer was net zo groot als die van mij. We hadden allebei geen hele grote kamer, maar het was perfect. Onze kamers waren ongeveer hetzelfde, maar de kleuren waren anders en die van Alicia was meer voor een meisje van 9.

Ik liep haar kamer binnen en zag dat ze zat te spelen met de knuffels op haar bed. Ze keek op toen ik binnen kwam, maar toen ze zag dat ik het was ging ze weer verder. Ik ging naast haar zitten en Alicia legde haar knuffels neer. Nu zijn we eindelijk echt familie, zei ze met een brede glimlach en waterige ogen. Dat was je altijd al Ally, zei ik terwijl ik haar een knuffel gaf.

Charlotte riep ons naar beneden en zei dat we morgen al zouden beginnen met school. Ow nee school, in het weeshuis hadden we les met je leeftijdsgenoten en aangezien ik de enige was die 17 was had ik altijd alleen les. Morgen zou ik echt naar een plek gaan met tieners.

In de jaren in het weeshuis heb ik snel volwassen moeten worden, want doordat ik de oudste was moest ik helpen met zorgen voor de jongere kinderen, maar met geen van de kinderen heb ik een band zoals ik die heb met Alicia.

Ik was 13 toen Alicia in het weeshuis terecht kwam. Ze was toen nog maar vijf jaar en vertrouwde niemand. Haar ouders hadden haar mishandelt en toen de politie daarachter kwam waren ze gevlucht. Alicia hebben ze achtergelaten in het weeshuis.

Toen ik haar voor het eerst zag wist ik gelijk dat ik haar zou beschermen met mijn leven. Het deed me zo'n pijn om haar zo gebroken te zien. In het weeshuis zei iedereen dat we zussen waren doordat we dezelfde kleur en vorm van ogen hebben en ons haar een tint van bruin is. Zelf heb ik dat ook een tijdje gedacht, maar ze hadden nergens bewijs van aangezien ik door iemand anoniem voor het weeshuis werd gelegd.

Toen ik 14 was wilde ik erachter komen wie ik was en waar ik vandaan kwam, maar het enige wat ik wist was dat ik Lilianna heet en dat ik 21 maart 1997 ben geboren. Verder stond er niks geen enkele naam van mijn een ouders.

Ik heb het opgegeven, maar nu ik hier ben met mijn nieuwe ouders die nu al veel om me geven en met Alicia wil ik weten wie ik nou werkelijk ben. Hoe het komt dat ik een gedaanteverwisselaar ben en hoe het kan dat Alicia op me lijkt. Ik ben er nu nog niet, maar ik wil het weten.

~~~~~~~~~~~~

De volgende ochtend moest ik er vroeg uit. Ik liep naar de kamer van Alicia om haar wakker te maken, maar blijkbaar was ze dat al.

Ik liep de badkamer in en begon me klaar te maken voor school. Ik deed een beetje mascara op en poetste mijn tanden. Daarna liep ik naar mijn kamer om me aan te kleden. Ik deed een jeans aan met een zwart shirtje en mij zwarte nep all stars die al helemaal vertrapt waren. Het waren mijn enige schoenen in het weeshuis dus ze hebben veel moeten doorstaan. Mijn haar deed ik ik een zij vlecht en deed de losse plukken vast met schuifspeldjes

Charlotte en Aaron waren al in de keuken. Aaron las de krant terwijl Charlotte pannenkoeken aan het maken was voor het ontbijt. Alicia kwam later beneden met een borstel en wat elastiekjes in haar hand. Ik kamde haar haar en maakte twee visgraat vlechten.

Toen we klaar waren met eten pakte ik mijn rugtas en mijn jas en liep naar de voordeur. Aaron zou ons naar school brengen tot ik mijn rijbewijs had gehaald.

We gingen eerst naar de school van Alicia en ik wachtte in de auto tot hij terug kwam. Daarna gingen we naar mijn school toe. De high school waar ik naar toe zou gaan was niet heel groot, maar had toch ongeveer 500 leerlingen. Het was een mooi gebouw met een sportcentrum ernaast waar we vast gym zouden hebben.

Aaron en ik liepen naar de administratie toe om me aan te melden. Hallo ik kom mijn dochter Lilianna Rivers aanmelden voor deze school, zei Aar- ik bedoel mijn vader. Dochter dat klonk in een keer raar. De vrouw van de receptie glimlachte naar me en overhandigde me mijn rooster, kluiscode en een plattegrond van de school. Je boeken zitten al in je kluisje, zei ze. Aaron moest nog wat invullen en ik kreeg een vragenlijst mee die ik na school moest inleveren.

We liepen samen het kantoortje uit. Veel plezier op school Lils en ik haal je vanmiddag op, zei hij terwijl hij me een kneepjes in mijn schouder gaf. Bedankt pap, zei ik zacht en ik zag dat zijn ogen begonnen te twinkelen toen ik dat zei. Hij gaf me nog een knuffel en liep het gebouw uit.

Nu hij weg was werd ik weer bang en bedacht ik me dat het handig was om mijn kluisje te zoeken.

Je weet wat ze zeggen: Here Goes Nothing