That feeling

1

Vandaag was het de dag. De dag waarop ieder kind in het weeshuis naar uitkijkt. Ieder kind behalve ik.

Vandaag komen er jonge mensen langs die kinderen willen adopteren. Meestal kiezen ze dan voor de jongste kinderen of de kinderen die het meest durven te zeggen, maar niet voor mij.

Ik liep door mijn kamer die ik deel met Alicia een meisje van 9 jaar. Alicia heeft licht bruin haar en schattige groen/bruine ogen die altijd twinkelen als ze iets doet wat niet mag. Ik liep naar de spiegel en bekeek mezelf. Ik zag er niet heel raar uit, met mijn donkerbruine stijle haar en mijn 1.60 kon je niet zien wat er mis was met mij. Ik bekeek mijn gezicht en eindigde bij mijn ogen. Mijn groene ogen. Ook aan mijn oog kleur kon je het niet zien.

Je kon het zien aan de blik in mijn ogen en aan het feit dat ze zwart werden als ik boos of verdrietig was. Ook kon je het zien aan het litteken op mijn rechterslaap dat mijn verleden anders is dan anderen.

Ik ben namelijk een gedaante verwisselaar. Ik kan veranderen in een donkerbruine wolf met witte poten en een witte snuit.

Maar dat is niet de reden dat ik niet geadopteerd wordt. Ik wordt niet geadopteerd, omdat ik niet veel zeg of helemaal niets zeg. Mensen merken mij niet op. Zelfs kinderen van het wees huis niet. Behalve Alicia en Miss Jones de leidster van het weeshuis.

Lily, kom je beneden de ouders zijn er, riep Miss Jones. Ik liep de trap af en zag daar een wat ouder stel staan.

Er kwamen nog meet stelletjes aan, maar die waren wat jonger.

De twee oudere mensen van ongeveer 40 jaar kwamen op me af lopen. De vrouw liep naar me toe en stak haar hand uit. Hallo ik ben Charlotte en dit is mijn man Aaron. Ik stak mijn hand uit en zei: Lilianna.

Ze vroegen me nog een paar dingen die ik op een fluistertoon beantwoorde. Net in een vraag kwam Alicia op me afrennen. Hè Lily ik heb nog helemaal geen papa of mama gezien, zei ze terwijl ze tranen in haar ogen kreeg. Ik sloeg mijn armen om haar heen en fluisterde geruststellende woorden in haar oor.

Charlotte en Aaron liepen naar Miss Jones toe en vroegen een paar dingen. Daarna vulden ze allebei een paar formulieren in.

Daarna liep Miss Jones naar ons toe en zei: Lily, jij en Alicia mogen boven beginnen met inpakken. Huh met wie gaat Ally dan mee, vroeg ik terwijl ik haar wat dichter tegen me aan drukte.

Jullie gaan mee met Charlotte en Aaron, zei Miss Jones. Ik keek Charlotte dankbaar aan terwijl ik Alicia mee naar boven nam.

Veel hadden we niet. Een paar setjes kleding, toiletspullen, boeken en wat spullen die we van het weeshuis hadden gekregen.

We liepen maar beneden, waar onze "ouders" op ons zaten te wachten. Aaron pakte onze tassen van ons over en met z'n vieren liepen we naar buiten.

Waar gaan we heen Lily, vroeg Alicia met een klein stemmetje. Ik keek haar aan en zei: We gaan eindelijk naar huis.