That feeling

12

~Caleb~

Toen we aankwamen bij het restaurant was haar geur verdwenen. In plaats daarvan hing er een andere geur. Een geur die me bekent voorkwam.

Pap is hier geweest, zei Violet. Ik begon te trillen en mijn zicht werd zwart. Hij heeft haar vast meegenomen doordat ze op ons teratorium is geweest. Kom we gaan terug naar huis, zei ik terwijl ik naar buiten richting de auto liep. Nu ik weet dat mijn vader haar vast houd moet ik ervoor zorgen dat ik op tijd terug ben. Hij heeft het namelijk niet zo op ongewenst bezoek.

Ik hoop maar dat we op tijd zijn.....

~Lilianna~

Ze hadden me in een van de gastkamers opgesloten. De kamer was klein met een slaapbank, een kast en een bureau. Verder niks niet eens een raam. Ontsnappen zou me niet lukken.

Waarom was ik nou zo dom geweest. Ik had nooit weg moeten gaan in eerste instantie. Ik had moeten blijven en mijn lot onder ogen moeten komen. Misschien had Caleb me dan wel geholpen. Lily je hebt het nu echt verpest, zei ik zuchtend. Ik hoorde een van mijn bewakers op de gang lachen en ik zuchte nog een keer. Ik heb wat met zuchten dacht ik terwijl ik op het bed ging zitten.

Uhm bewakerman, heb je misschien iets van een boek ofzo want ik verveel me nogal, vroeg ik aarzelend. Ik hoorde voetstappen weggaan en daarna weer terug komen. Daarna gerinkel van een sleutel en een hand met een boek kwam te voorschijn. Ik pakte het boek en las de titel: Percy Jackson de bliksemdief. Wauw wist niet dat ze hier zulk soort boeken hadden.

De tijd ging voorbij en net toen ik was bij het stuk waarin ze naar de onderwereld gingen, ging de deur van mijn kamer/gevangeniscel open. Ik keek op uit mijn boek en zag Aaron, Charlotte en Alicia staan. Ik rende op ze af en gaf ze een knuffel. Het spijt me zo, zei ik terwijl ik tranen in mijn ogen kreeg. Ik had niet weg moeten lopen, maar ik had jullie om hulp moeten vragen, vervolgde ik terwijl de tranen over mijn wangen liepen.

Het geeft niet lieverd, zei Charlotte terwijl ze over mijn rug wreef. Je voelde je bedreigd je wist niet beter, zei Aaron. Ik ben 17 ik had wel beter moeten weten, wierp ik hèm tegen.

Wat gaat er nu met me gebeuren, vroeg ik. Dat was de vraag die al de hele dag door mijn hoofd rondspookte. De ouderen zijn aan het overleggen maar ze moeten wachten tot de jongeren er zijn om op een besluit te komen, zei Aaron. De jongeren zaten namelijk bij je op school dus die weten of je een bedreiging gaat vormen, vulde Charlotte aan. Alicia had de hele tijd nog niks gezegd. Ze zat op de slaapbank stilletjes te huilen. Ik liep naar der toe en sloeg mijn armen om haar heen.

Ssssst stil maar Ally, het komt wel goed, zei ik, maar ik wist niet of ik mijn eigen woorden wel geloofde.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Hallo allemaal weer een nieuw hoofdstukje

Heel erg bedankt voor de stemmen, ik waardeer het echt.

Ik hoop dat jullie allemaal een leuke vakantie hebben of hebben gehad

en ik zorg ervoor dat er snel weer een nieuw hoofdstuk komt.

XxLily🌸