That feeling

14

~Caleb~

Nee, schreeuwde ik terwijl ik naar Lily toe sprintte. De soldaten stopten en keken me aan. Stop, zei ik dit keer. Caleb wat doe je, zei mijn vader terwijl hij mijn schouder pakte. Deze wolf heeft zich op ons teratorium begeven en zal daarvoor moeten straffen, vervolgde hij. Dat kun je niet maken pap, ze is nog maar 17 ze is nog jong, zei ik met tranen in mijn ogen. Ze is oud genoeg om te beseffen dat ze niet welkom is bij ons, zei hij boos.

Violet was ondertussen bij Lily, en ze controleerde haar pols. Ze leeft nog, maar ze zit op het randje, zei ze ongerust. Ik liep naar Lily toe en nam haar in mijn armen. Caleb bemoei je niet met zaken die je niks aangaan, zei mijn vader, zijn gezicht liep rood aan van de woede. Dit zijn mijn zaken pap, zei ik terwijl ik naar Lily keek die daar zo rustig in mijn armen lag. Ze leek veel jonger nu alle stress uit haar gezicht was en voor het eerst zag ik de sproetjes op haar neus zitten. Ik hoorde mijn vader grommen en ik keek op.

Als je haar vermoord, vermoord je mij, zei ik en ik keek weer terug naar Lily. Dan vermoord je mijn enige reden van bestaan,ik wilde je zeggen dat ik haar had gevonden, maar je luisterde nooit, vervolgde ik. Het enige waar je je mee bezig hield was Violet, de andere roedels en de ongewenste wolven hier.

Caleb ik- , zei Violet maar mijn vader hield zijn hand op. Ik liep met Lily in mijn armen de zaal uit. Ik hoorde voetstappen achter me en toen ik omdraaide zag ik dat mijn moeder me achterna liep. Kom we brengen haar naar de EHBO- kamer toe, zei ze. Samen liepen we in stilte verder tot we bij de kamer waren. Ik legde haar op het bed, pakte en stoel en ging naast haar zitten. Mijn moeder pakte haar dokters spullen erbij en verzorgde de wonden die de soldaten hadden veroorzaakt toen ze haar gevangen hadden genomen. Ze deed haar aan het infuus en aan zo'n apparaat die haar hartslag meet.

Nadat mijn moeder klaar was liet ze me alleen met Lily zeggend dat ze me over een uurtje wat te eten zou komen brengen.

Ik pakte haar kleine hand in de mijne en zei: alsjeblieft Lily laat me niet in de steek. Het maakt me niet uit dat je bent weggelopen. Alsjeblieft Lily, blijf bij me. Ik weet niet wat ik moet zonder jouw. Ik hou van je. Ik liet mijn tranen de vrije loop terwijl ik een kus op haar hand gaf. Ik kon haar niet kwijt raken nu ik haar net weer terug had.

~Lilianna~

Zwart, dat was het enige wat ik zag. Ik bleef maar lopen, maar ik zag niks. Tot op een gegeven moment een eind kwam aan deze tunnel. Ik liep de tunnel uit en zag een groen grasveld. De zon scheen en in de lucht was geen wolkje te bekennen. Ik liep het grasveld op en zag een vrouw staan. Ze had lang bruin haar en amberkleurige ogen haar witte tanden glinsterden in de zon toen ze me naar me lachte.

Wie ben jij, vroeg ik zacht. De vrouw liep op me af met een glimlach. Ik ben je moeder Lily, zei ze. Mijn wat? Je moeder, herhaalde ze. Hoe kan het dat je hier bent, vroeg ik. Toen je een jaar was kregen je vader en ik ruzie, ik was geen weerwolf zoals hij en was dus niet zijn zielsverwant. Hij had zijn zielsverwant gevonden en wilde weg gaan, maar hij wilde wel dat jij met hem mee ging. Ik weigerde en werd boos op hem. Hij werd woedend,veranderde en viel me aan, ik probeerde weg te rennen en kwam toen voor een vrachtwagen terecht. Je vader kon niet leven met zichzelf en heeft je toen naar het weeshuis gebracht. liep naar haar toe en liep in haar open armen. Ze sloeg haar armen om me heen. We stonden zo een tijdje Totdat me iets te binnen schoot.

Mam waar ben ik, zei ik en ik maakte me van haar los zodat ik goed om me heen kon kijken. Er waren een paar bomen, een riviertje, de grot waar ik uit was gekomen en een grote gouden poort. B-ben ik d-dood?, vroeg ik. Nee je bent nog niet dood, je kunt hier een keuze maken, zei ze. Je kunt of met mij mee naar achter de poort, naar de andere wereld of je kunt door de grot terug gaan naar je familie en vrienden. Het is jouw keuze lieverd, zei mijn moeder en ze gaf me een kus op mijn voorhoofd.

De wereld achter de poort leek aantrekkelijk. Ik zou geen indringer meer zijn. Ik zou bij mijn moeder kunnen zijn, maar ik kon het niet. Ik kon Alicia, Charlotte en Aaron niet achter laten, maar vooral wist ik dat ik deze kans nooit meer zou krijgen als ik nu dood ging.

Met deze keuze in mijn hoofd gaf ik mijn moeder een knuffel en keerde haar daarna de rug toe. Je hebt goed gekozen Lily, zei ze. Ik hou van je, hoorde ik een stem zeggen die veel op die van Caleb leek. Ik liep de grot in, de duisternis in. De trip was lang en eindelijk zag ik weer een licht.

Snakkend naar adem deed ik mijn ogen open en keek recht in de betraande ogen van Caleb.

Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en tranen in mijn ogen terwijl ik zijn hand op mijn wang voelde. Caleb boog zich naar voren en drukte zijn lippen zacht op de mijne en voor het eerst in mijn leven voelde ik me echt thuis

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nieuw hoofdstukje

Volgens mij heb ik sommige lezers een beetje laten schrikken met mijn vorige hoofdstuk. Ook kreeg ik veel te horen dat het een kort hoofdstuk was. Dat komt doordat het heel moeilijk was zo'n hoofdstuk te schrijven.

Bedankt voor de stemmen

XxLily🌸