That feeling

7

Ik begon harder te rennen terwijl een van de twee wolven begon te huilen. Er kwamen steeds meer wolven achter me aan en ik moest nog sneller rennen om ze te kunnen ontwijken. Ik keek even achterom en zag dat Violet en Caleb zich ook bij de wolven voegde.

Ik moest hier weg, maar ik begon vermoeid te raken. Ik wist dat als ik zo zou blijven rennen ik bij een Cliff zou komen.Er was maar 1 ding dat ik kon doen. Ik moest er vanaf springen. Ik begon nog sneller te rennen en sprong.

Ik kwam met een klap in het water en het was koud. Met mijn grote poten begon ik te zwemmen naar een paar rotsen. Ik klom erop en veranderde terug. Ik maakte mijn tas open, gelukkig was hij waterdicht en deed mijn kleren aan. De wolven waren me niet achterna gesprongen en daar had ik geluk mee, maar ik had wel een snee opgelopen die ernstig bloedde. De snee was vanaf mijn wenkbrauw tot aan mijn wang en nog best wel diep. Dus scheurde ik een stuk van mijn shirt af en bond die over mijn rechteroog heen. Daarna dook ik in het water en zwom richting de kant. Op de kant trok ik mijn vest aan en deed mijn capuchon op zodat niemand het kon zien.

Gelukkig waren de wolven weg, ik denk dat ze dachten dat ik het niet overleeft had. Toen ik zeker wist dat er niemand was begon ik mijn weg naar huis. Tot mijn opluchting was er niemand thuis dus pakte ik de verband doos en rende naar mijn kamer. Daar ging ik de wond schoon maken en plakte hem dicht met zwaluwstaartjes. Dit zou een litteken worden ondanks dat mijn wonden snel helen.

Ik kleedde me om en ging naar beneden om televisie te kijken. Om vier uur kwam Mam thuis samen met Alicia. Toen ze mijn gezicht zag schrok ze. Je moet naar de dokter Lily, zei ze terwijl ze mijn wond bekeek. Ik schudde mijn hoofd. Dat hoeft niet binnen een week is er alleen nog maar een litteken, zei ik.

Een half uur later zat ik samen met mam en Alicia in de auto op weg naar de kapper. Daar liet ik een schuine pony knippen om mijn wond te verbergen. Ik begrijp wel waarom je dat doet, zei de kapster terwijl ze me aan het knippen was. Ik zou namelijk ook niet willen dat mensen het de hele tijd zouden zien en vooral niet op jouw leeftijd, ging ze verder. Even hoorde je alleen en het geknip van de schaar. Klaar zij ze terwijl ze me omdraaide naar de spiegel. Mijn haar verborg de plek, alleen had ik liever gehad dat het niet hoefde. Alicia haar haar werd ook nog geknipt en daarna gingen we weer terug naar huis.

Thuis zat papa al op ons te wachten met het eten. Na het eten vroeg hij aan Alicia of ze naar boven wilde gaan en vroeg aan mij of we even konden gaan praten. Lils, ik begrijp dat je soms moet veranderen, maar ik wil je vragen of je dat nu een tijdje niet meer wil doen,zei pap.

De pack is naar je opzoek en zal niet rusten tot ze je hebben gevonden, vervolgde hij. En als ze me vinden, vroeg ik. Dan weet ik niet of je het zal overleven, zei pap met tranen in zijn ogen.

~~~~~~~~~~~

Nog een stukje, omdat ik zo lang niet heb geschreven.

Xxxxx Lily 🌸