"ေက်းဇူးျပဳျပီး..."
ပိုက္ေတြျဖဳတ္ စက္ေတြပိတ္ရန္ ညႊန္ႀကားေန
ေသာဆရာဝန္ေတြလက္ကို ဆြဲတားေသာ္လည္း သူတို႕ မ်က္ဝန္းထဲ ကိုယ္ကေသျခင္းတရားကို
ထိပ္ဦးဆံုဖူး၍ ထိတ္လန္႕ ေျခာက္ျခားေနေသာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္
ထက္ ပိုမေန။
ဒါ ကိုယ့္ကမၻာရယ္ ပါလို႕ ေအာ္ဟစ္ခ်င္
ေပမယ့္ လံုးဝ အသံမထြက္ႏိုင္။
ကိုယ္ ပင္ပန္းေနျပီ ။ ဘာမွ မႀကာတဲ့ ခရီး
တစ္ခုကိုလာခဲ့ရေပမယ့္ မျဖစ္ပါေစနဲ႔ ဆိုတဲ့
ဆုေတာင္း ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ေရရြတ္လာတဲ့
ကိုယ့္ ကို ေဆာက္နဲ႔ထြင္းႀကိဳလိုက္သလိုပါပဲ။
ဆီးခ်ိဳေတြ ေဆာင့္တက္တာတဲ့...အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိတဲ့ အခ်ိန္တဲ့...နဂို ခြဲစိတ္ထားတဲ့
ႏွလံုးကလည္း ဒဏ္မခံႏိုင္လို႕တဲ့။
ကိုယ္တစ္ခုမွ မႀကားခ်င္ဘူး။ ကိုယ္ႀကားခ်င္တာ
"ဘြားေျမး ျပန္လာျပီလား" ဆိုသည့္ ဆီးႀကိဳသံ။
"ခဏ...ခဏေလာက္ေစာင့္ႀကည့္ရေအာင္...
ဘြား အသက္ရႈေနေသးတယ္...
ဒီမွာ ဒီမွာ အသက္ရွဴေနတာ မျမင္ဘူးလား!"
ကိုယ့္အသံနည္းနည္းမာလာေတာ့ Nurse က
ေနာက္ဆုတ္ေသာ္လည္း ဆရာဝန္ႀကီးကေတာ့
ေအးေအးသက္သာရွင္းျပသည္။
"သား မင္းအဘြားရဲ႕ အဆုပ္ထဲကို ေလမႈတ္သြင္း
ထားတာ...သူကိုယ္တိုင္ အသက္ရွဴေနတာ
မဟုတ္ဘူး။ ဒီပိုက္ေတြ ရွိေနလို႕ပါ ။ သားတို႕
မိသားစုက သားကို ေစာင့္ခ်င္တယ္ေတာင္းဆိုလို႕
လုပ္ေပးထားတာ။ အမွန္ေတာ့ အဘြားက သား
မလာခင္တည္းက..."
"မဟုတ္ဘူး!"
သံကုန္ျခစ္ေအာ္လိုက္ျပီး ေမ့ ေအာ္သံတစ္ခ်က္
သာႀကားလိုက္ရသည္။
>>>>>PRO<<<<<
"သက္သာလား သား?"
ကိုယ္မုန္းေသာ ပိုက္တန္းတစ္ခ်ိဳ႕ ကိုယ့္
လက္ခံုကို ထြင္းေဖာက္ထားသည္။ မ်က္လံုးထဲ
ထိုးႀကည့္ေနေသာ ဓာတ္မီးအလင္းေရာင္ကို
မခံႏိုင္၍ မ်က္ေတာင္ေတြခတ္မိေတာ့မွ
"ပံုမွန္ပါပဲ" ဟူေသာ မွတ္ခ်က္ကိုရသည္။
ေဘးတြင္ ေမ သာ ရွိသည္။
YOU ARE READING
PRO ||Season One||
RomanceBL Romance,Drama and other age limited feelings အခ်စ္ဆိုတာ PROဆန္စရာလည္းမလိုပါဘူး ေနာက္ျပီး ကိုယ့္အခ်စ္က ေကာင္းလွခ်ည္ရဲ႕ဆိုျပီး PROmotion ဆင္းျပီးခ်ခင္းျပစရာလည္း မလိုပါဘူး။ ဒါဆို တကယ္တမ္း ဘာလိုအပ္တာလဲ?
