PRO ||Season One||

အပိုင္း ၁၉

Wake up Daddy. Daddy Wake up

သမီးေလး ပန္းေရာင္ျခယ္ထပ္မႏႈိးရခင္ေငါက္ကနဲ
ထထိုင္ရသည္။
Camping 2nd Day.
အရက္နာက သိပ္မက်။ ေခါင္းမႀကည္ရံုႏွင့္  နည္းနည္းေငါင္စီစီျဖစ္ေနတာကို ေရခ်ိဳးလိုက္ရင္ ေပ်ာက္သြားမွာ။

ေအာက္ထပ္ဆင္းလာသည့္တိုင္ ပဒိုင္းသီးမႏိုးထ
ႏိုင္ေသး။ မႏႈိးဘူး။ ကိုယ္အားလံုးျပီးမွ သူ႕ႏိုးလာ
လည္း မီတယ္။ သြားတိုက္ျပီး ေရခ်ိဳးဖို႕ျပင္ေန
စဥ္ Lockမခ်မိသည့္ တံခါးက ဝုန္းခနဲ
ပြင့္လာသည္။

အေပါက္တြင္ရပ္ေနပံုက ေငါင္စင္းစင္းႏွင့္ အရက္နာ က်ေနတာမသက္သာေသးပံု။
ရဲေနေသးေသာ ပါးေတြ၊ နားရြက္ေတြက မေန႔က
အရွိန္အကင္းမေသေသးေသာ လကၡဏာေတြပင္။
ကိုယ့္ကိုလည္း ျမင္ပံုမေပၚ။ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔
ဝင္လာျပီး ခြက္ထဲမွ သြားပြတ္တံကို စမ္းတဝါးဝါး စမ္းေနေသး၏။ လူက ေသးပါတယ္ဆိုမွ ေဘာင္း
ဘီတိုေတြ စြပ္က်ယ္ေတြနဲ႔ဆို ပို၍ ေသးေကြးေန
သည့္ပံု ေပါက္သည္။

"ခဏေလးေစာင့္ေပးပါလား ကိုယ္ေရခ်ိဳးတာ သိပ္မႀကာဘူး"

"မင္းဟာမင္းခ်ိဳးစရာရွိတာခ်ိဳး"

ေဘစင္ကို လက္ေထာက္ျပီးေခါင္းငိုက္စိုက္က်
ရင္း ျပန္ဘုေတာ ေတာ၏။ လူကျဖင့္ မထူႏိုင္
မထႏိုင္ေသးဘဲ။

ဒီေရခ်ိဳးခန္းက်ဥ္းထဲမွာ ကိုယ္ဘယ္လိုခ်ိဳးရမွာလဲ
ေရပန္းနဲ႔ ေဘစင္ႀကား ေရခ်ိဳးခန္းသံုး လိုက္ကာစ
အျပာပါးေတာ့ ရွိေနေပမယ့္ ကိုယ္မလံုဘူး။
အခုထိ ကိုယ့္တစ္ကိုယ္လံုး ျမင္ဖူးသူဆိုတာမရွိ
ဘူး။ အဘြားေတာင္ေနာက္ဆံုးျမင္ဖူးခဲ့တာ ကိုယ္
၃တန္းႏွစ္ပဲ။

ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့၍ ကိုယ္ပဲထြက္ေပး
လိုက္သည္။ သူ႕ရွက္ေနတယ္လို႕ ထင္ရင္လည္းမတတ္ႏိုင္။

အေဖနဲ႔ေတာင္ ေရကူးဖူးတာမဟုတ္ဘူး။

ျပန္ထြက္ေတာ့ ပုခံုးခ်င္းတမင္တိုက္လိုက္တာ
မဟုတ္ေပမယ့္ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲ နည္းနည္းေလး
ထိမိတာနဲ႔ ယိုင္သြားေသာ ကိုယ္ေသးေသးေကြး
ေကြး။ မေန႔ညကလို ဖင္ထိုင္မက်ေအာင္ ျပန္ဆြဲ
လိုက္ေတာ့...