I Love Friday

Chapter 22

Josiah Point of View:

"B-bakit mo ginawa ang lahat ng ito? BAKIT CAROLINA." I was to angry when Xymon tell me all the details for what Carolina did. "N-nagawa k-ko y-yun k-kase mahal kita.. Mahal kita until now Josiah." Napayakap siya sa akin pero itulak ko lang siya palayo.. "You know what,Carolina.. I'm hurting the most. Dahil sayong ginawa nasaktan ko ang taong parte ng buhay ko.. I'm feel so incomplete without her pero pinilit ko iwasan siya dahil sa isang pagkakamali." My tears started to fall all over my face.. Pinagtitinginan kami ng mga tao pero wala akong pakialam.. Nasasaktan ako! Wala siyang ibang ginawa kundi ang umiyak ng umiyak.. I walk out and then pinaharurot ko ang aking sasakyan..

Lahat ng pangyayare,lahat ng pinagsamahan namin ay isa isang bumabalik sa aking isipan.. I really miss her presence.. I'm really sorry my Cara.

Kailangan kong makausap siya..kailangan kong makahingi ng tawad.. Kailangan kong ituwid ang aking pagkakamali.. "Narito ako Brienne ako nalang ang piliin mo and I will promise that you will be never hurt just like what Josiah did." Tumigil ako sa paghakbang ng marinig ko ang boses ni Marco.. Nahuli na ba ako?.

"O-oo Marco pumapayag na ako." Napaupo ako ng marinig ko ang mga katagang iyon.. Huli na ako.. Bumalik ako sa aking sasakyan at pinaharurot ulit ito... My vision became blurred because of the tears who was started to fall.. Agad kong pinunasan ang aking luha ng maramdaman kong dumaloy ito sa aking pisngi. And now I'm here.. Nandito ako sa lugar kong saan ko siya nakilala.. Ang lugar kung saan ko muling naramdaman ang pintig ng puso..

"I'm sorry My Cara.. I'm really really sorry." Maybe people think that I am a crazy.. Pero totoo naman.. Baliw na ako! Baliw na ako sa nangyayare.."You don't need to be apologize.. Tanggap ko na ang mga pangyayare Joss.. Alam kong siya ang pinili mo over me thats my I'm here to let you go." Agad akong napatayo ng makita siya.. Niyakap ko siyang mahigpit.. "Natauhan na ako Jemica.. Patawad! Pero handa akong magsakripisyo para sa ikakasiya mo.. I know Marco deserves your love.. Alam kong hindi ka niya pababayaan.." This is painful but i need to..Kailangan ko siyang palayin para makalaya rin siya sa lahat ng sakit na  ibinigay ko.."Thank you! Sana maging masaya ka sa piling niya.. Hanggang sa muli aking Agi."

"Ito na ba ang huli? Ito na ba ang huli nating paguusap?" Hindi ko maiwasang maitanong.. Hinaplos niya ang aking pisngi at pinahid niya ang luhang tumulo mula sa aking mga mata.."Wag ka ngang umiyak.. Nasasaktan rin ako."

"Natural satin ang umiyak kapag nasasaktan.. Crying is good for the soul sabi nga ni Katherine Bernardo sa palabas na Barcelona.. " hindi ko alam kong nabibiro siya pero napatawa ako.."I hope na maging masaya ka.. Kahit makita lang kitang nakangiti masaya na ako sa bagay na iyon.." Tumalikod na ako sa kaniya dahil hindi ko na kaya ang sakit na aking nararamdaman.."Maybe.. This is not the end." Itinaas ko lang ang aking kamay at sabay na iwinagayway...

Sana maging masaya ka sa piling niya.. Patawad muli aking Cara.. Sumakay na ako sa aking sasakyan at pinaharurot muli ito. And now hindi ko alam kong saan na ako patungo.. I'm lossing her love wala nang saysay ang buhay na meron ako..

Jemica Point of View:

"Bakit ako nasaktan nag makita siyang umiiyak?" Tanong ko kay Marco na kanina pa nagkukubli sa puno ng balete.."Nasaktan ka kase mahal mo pa rin siya..Pero kailangan mong gawin iyon Brienne para sa ikakasiya mo at para makawala ka sa mapapait na mga alaala." Niyakap ko si Marco.. Oo inaamin kong napakasakit makitang umiiyak ang mahal mo..

Masakit pero kailangan eh.. Paano na si Marco kung patuloy kong itutuon kay Josiah ang aking mga mata..It is the right time to choose him..To choose Marco ito ang alam kong mas nakabubuti. Gusto kong magsimula ng bago.."Nandito na tayo." Bumalik ako sa wisyo ng biglang nagsalita si Marco doon ko lang  napagalaman na kanina pa ako tulala.

"Alam kong pagod ka.. Magpahinga kana remember my bukas pang darating." I smiled and the I wave my hand.. Nag-goodbye kiss si Marco na siyang ikinangiti ko.."Tomorrow is Friday the day I like the most."

"You bitch! Because of you Josiah leave me like a unworthy mistress." Bunganga ni Carolina ang sumalubong sa akin sa parking area.."Thats not the real issue here Carolina.. Pwede ba wala ako sa mood para pagusapan ang bagay na yan despite na ikaw mismo ang gumawa ng mali para iwan ka." Napaismid siya at sabay na itinuro ako.."You! Bitch masyado ka talagang ilusyunada---" Sinampal ko siya na siyang hindi niya inaasahan.."Hindi ako B.I.T.C.H just like you.. Hindi rin ako ilusyunada kagaya mo.. Dahil hindi ako ang uri ng babaeng handang bumukaka sa harapan ng mga lalaki para magustuhan lang." Sinampal niya ako.. "Pak" napahawak ako sa aking pisngi..

"Pak Pak Ganern ganern." Dalawang sampal ang ibinigay ko sa kaniya at sumayaw pa ng nauusong Pak Ganern.  Nayamot si Carolina at kagaya ng ginawa ko ganun rin ang ginawa niya kaya lang tatlong beses.."Pak Pak Pak Ganern Ganern Ganern." Infairness masakit pero wala akong pakialam.. Sinampal kong muli siya.."Pak Pak Pak Pak Ganern Ganern Ganern Ganern." Apat na ulit.. Sasampalin niya muli sana ako ng hablutin ko ang kaniyang braso na sasampal sa akin.."Stop it! Masakit na.. " Sabay ko siyang itinulak buti  nalang napakapit siya sa isang kotse.. Bigla umalingawngaw ang kotse kaya umalis na ako..Muli ko siyang tinignan at gusto ko nang matawa.."I like your blush on..dear!" And then I smiled to her at iniwan siyang nagiisa..

"Makikita mo..Hindi pa tayo tapos." Sigaw niya.."Alam ko." Pahabol ko..

Hindi pa naman talaga kami tapos dahil naguumpisa palang ang totoong laban.. This is the time to shine.. Iba gumanti ang dating api.. Hindi ako mahina kagaya ng mga bida sa pelikula dahil ang mga mahihina ay walang lugar sa mundong ito..