I Love Friday

Chapter 20

Xymon Point of View:

"Hi babe.. Anong meron at nagyaya ka ng date?" Masigla niyang tanong. Hindi parin nawawala sa kaniya ang mga ngiting mala-anghel.. Inilapag ko sa kaniyang harapan ang isang brown envelope. "Babe! Para saan to?" Naguguluhan niyang tanong.

"Marunong kang magbasa hindi ba?" Sarcastic kong tugon.. Dinampot niya ito at isa isang binasa ang mga nakapaloob rito.."Bakit mo nagagawa ang lahat ng ito?" Hindi ko mapigilang maitanong. Tumingin siya sa akin saglit at umpisa na namang tinignan ang papel na hawak niya.. "T-this is fake.. Wala akong kinalaman sa lahat ng ito."

"The evidences is already in front of you Lina.. Kaya wag mo nang akusahan ang sarili mo as a Innocent." Mahal ko siya pero kailangan niya ring harapin ang pagkakamaling kaniyang ginawa.. "Because of you. For your stupid action.. May tao kang nasaktan.. You're to greedy Lina." I hate seeing her cry but I neet to.. Kailangan niyang panagutan ang kamaliang kaniyang ginawa.

"Hindi ako sangkot sa lahat ng ito.. Babe kilala mo ako at hinding hindi ko magagawa ang bagay na ito." Now she pled on me and askinh for forgiveness.. "I hate to say this but I already knew na matagal mo na akong niloloko.. Nag-bulag bulagan lang ako dahil ayokong saktan because I care for you not until you cheated on me.." Nanatili siyang nakaluhod.. Nakuha rin namin ang lahat ng atensyon sa loob nitong restaurant.. "M-mahal mo ba ako? No I mean.. Minahal mo ba ako ng tunay?" Napatayo siya at pinunasan ang kaniyang luha na tuloy tuloy sa pagpatak.. "Sa tingin mo ba pagaaksayahan kita ng luha kung hindi kita mahal." Umiling ako dahil ayoko ko nang magpalinlang sa mga salita niyang nakakalason.

"You're lying.. You're a good pretender Lina.. Ginagawa mo lang ito para maawa ako sa yo at para muli kong maitago ang lahat ng ito." Itinaas ko ang hawak kong ebidensya.. "X-xymon please forgive me."

"I don't think If I ready to forgive you Lina..You're such a liar tama nga sila makati ka.. " pinigilan niya ako pero tinabig ko lang ang kaniyang kamay.. Iniwan ko siyang pinagsukluban ng langit at lupa sa loob ng restaurant.. "Wag kang magalala Jemica mapapanagut na rin sila." I drove how fast i can hanggang makarating ako sa lugar kung nasan siya.. "Now I'm ready to face the consiquences that I made.." Patawad Lina.. Sinusunod ko lang kung ano ang sa tingin ko ay tama.. Patawad aking Carolina

Jemica Point of View:

"He's here." Bagamat nakatalikod ako sa taong tinutukoy niya dahan dahan akong humarap at laking gulat ko ng makilala ko kung sino ang tinutukoy niya.. Bakit siya nandito? "A-anong ginagawa dito ni Xymon,Marco?" Naguguluhan kong tanong.. Hinawakan ako sa kaliwang balikat ni Marco at tinapik tapik ito.."Siya ang magiging susi sa lahat.. Kaya kailangan mong magtiwala." Bulong nito bago lapitan si Xymon.

Bagamat naguguluhan ako..isinantabi ko na lamang ang lahat ng gumugulo sa aking isipan. "Here the evidences." Abot nito sa akin ng isang brown envelope.. Dali dali ko itong binuksan at tumambad sa akin ang iilang papel na tumutukoy sa iisang tao..

"Carolina Gregor Rogacion" Basa ko sa buong pangalang nakasulat sa papel na aking hawak.."She's the mastermind." Mapaklang wika ni Xymon.. "Sinasabi ko na nga ba..na siya ang may pakana ng lahat ng ito eh." Hindi ko maiwasang hindi magalit..

Matapos kong matuklasan ang lahat.. Kasalukuyan kong binabaybay ang buong Beresford National High School.. Lintek lang ang walang ganti Carolina..

Agad kong itinapal sa ulo ni Carolina ang hawak kong mud pie ng marating ko ang kinalalagyan nila.. Gulat na gulat sina Rachel,Joara at Katleen sa biglaan kong intrada.. "What the fuck! Shit ang bago kong repond na buhok.. Sino ang gumawa---" Hindi na niya naituloy ang balak niyang sabihin ng makita niya ako. "Welcome back to hell." Naiirita akong makita ang kaniyang ngiti ng bigkasin niya iyon..Matatalim na tingin lang ang pinukol ko sa kaniya kaya muli siyang nagsalita.. "Whaha.. Wooo wag mo nga akong tignan ng ganyan.. Your so creepy." Gaya ng dati..Mahinhin pa rin ito magsalita kaya lang hindi nawawala ang pagkamarte.

"Dapat ka lang matakot Carolina.. It is my time to shine dahil mula sa araw na ito ako ang magdadala sa hukay mo." Napaismid siya at napa-atras ng isang hakbang. "Huuwwaatt.. Comedy ba ito? Please hindi ako natatawa." Dahil sa inis ko.. Muli kong hinablot ang kaniyang buhok at iningungod sa soup na kinakain ni Katleen kanina.."G-gosh! May make-up.. Ikaw sumusobra kana ah." Singal nito sa akin.

"Sana kase naghanda ka para hindi ka magmukhang kawawa." Pagbibiro ko na siya namang ikinatawa ng lahat na narito sa cafeteria.. "A-argh.." Sinugod niya ako.. Nabigla ako kaya hindi ko napaghandaan ang bagay na iyon.. Nahablot niya ang buhok ko at nagpagulong gulong kami sa loob ng cafeteria.. Sinuntok ko ang kaniyang tiyan na siyang ikinangiwi niya..

At dahil nabitawan niya ako dali dali akong tumayo at pinagsisipa siya..Lalapit sina Rachel kaya binato ko sila ng bote na siya namang kinaatras nila..Pagulong gulong lang sa malamig na konkreto ang bruhildang si Carolina.. Hinawakan ko siya sa kaniyang buhok at itinayo napupumiglas siya pero sorry siya masyado siyang mahina.."Kahit kailanman hindi kayang talunin ng kasamaan ang kabutihan lalo't na sumasangayon sa akin ang kapalaran." Inihagis ko siya sa kung saan.. Bumagsak siya sa isang table at nakita ko kung paano ito nawasak.. Hingal na hingal kaming pareho. Handa na sana akong iwan siya tumalikod na ako at nagumpisang maglakad ng bigla akong nakaramdam ng matinding sakit mula sa likurang bahagi ng aking ulo..

"Our fight is not done yet." Nakangising si Carolina ang tumambad sa akin.. May hawak siyang bote na siyang ipinukpok marahil sa aking ulo.. Nahihilo ako pero kailangan kong tapusin ang labang ito.. Sinipa ko siyang sa abot ng aking makakaya.. Nang makita kong nasaktan siya agad kong kinuha ang retasong mula sa nawasak na lamesa..

Handa ko na itong iwasiwas kay Carolina ng may biglang humawak rito.."Tama na." Napatigil ako ng makita ko siyang muli.. Namiss ko ang kaniyang tinig.. Pero imbis na ako ang kaniyang daluhan.. Si Carolina ang dinulugan niya at inalalayan papuntang Clinic.. Nakangisi si Carolina ng dumaan sila sa aking harapan.. Habang si Josiah isang malamig na tingin lang ang kaniyang ipinukol sa akin.. Dali dali akong tumakbo palabas ng Cafeteria muli kong nakasalubong si Marco.. Niyakap ko siya at doon ako nagumpisang umiyak ng umiyak.