I Love Friday

Chapter 27

Gwendolyn Point of View:

"Pan bilisin mo pa ng kunti." Usal ko kay Aljon na ngayon ay pinahaharutot ang kaniyang sasakyan sa maximum limit. On the way na kami sa sinasabing bodega ni Marco kung saan itinago ni Carolina si Jemica. Kanina pa ako aligaga sa aking kinatatayuan hindi ko alam ang rason kung bakit ako nagkakaganito..

Kasunod namin ang mga pulis incase na may naganap na hindi maganda.. Dali dali kung binuksan ang kotse at pumasok ako sa bodega.. Its look creepy pero hindi ko iyon binalewa dahil sa takot ko sa mangyayare. Tinatawag ako ni Aljon pero nagbingi bingihan ako dahil sa mga oras na ito gusto ko lang makita si Jemica.

* Bang * Bang *

Agad kong hinanap ang lugar na pinagmulan ng tunog ng bala. Una kong nakita ang nakatayong si Carolina hawak hawak ang dalawang baril na itinapon niya sa kaniyang tabi.. Lalapitan ko sana siya ng bigla kong narinig ang isang tinig.

"M-marco,J-josiah please wake up." Napatupalpal ako at nabigla sa aking nadatnan.."J-jemica." Nanginginig kong wika.. "G-gwen h-help t-them." Wika ni Jem sa pagitan ng pagiyak.. Dahan dahan akong lumapit at dun ko lang nakita ang buo nilang anyo.. Itinapal ko ang aking dalawang kamay sa aking bibig dahil sa pagkabigla. Napaluhod ako at pumalahaw ng iyak.."A-anong nangyare?" Tanong ko..

Josiah and Marco are both lying in their own blood.. Pareho silang naliligo sa sarili nilang mga dugo.

Nagsitabi ang lahat ng dali daling itinutulak papasok ng hospital ang pinaglagyan ng katawan nina Josiah at Marco.. Gusto pa sanang sumama ni Jem ng higitin ko ito.."G-gwen *hik* please *hik* kailangan nila ako." Naiintindihan kita.. "Kailangan munang linisin ang mga sugat na natamo mo." Nagpumigil siya pero kalaunan pumayag na rin dahil sinermunan siya ni Sam na kararating palang kasama si Lemuel.

"Anong nangyare kay Carolina?" Tanong ko sila kase ang sumama sa presinto matapos ang insidente. "Ayun still loka loka parin... Baka raw bukas idadala na nila sa facility may psychological problem daw kase." Kaawa awang Carolina.. "Yun si Jemica oh." Turo ko sa kinaroroonan ni Jemica..

Jemica Point of View:

"Panginoon sana po huwag niyo silang pababayaan.. Sila po ang mga kayamanan ko.. Wag niyo po silang kunin sakin."

Nandito ako ngayon sa mini chapel nitong Hospital.. Taimtim akong nakikipagusap sa Diyos kahit na alam kong hindi bumubuka ang kaniyang bibig pero naniniwala pa rin ako sa himalang taglay niya..

Code Blue Code Blue ICU Code Blue Code Blue ICU CODE BLUE. paulit ulit itong umaalingawngaw sa bawat sulok ng Hospital.. Dali dali kong pinapagulong ang aking wheelchair papuntang ICU kung saan naroon sila Marco at Josiah.. Sana hindi sila..Sana mali ang tumatakbo sa aking isipan.

Napatigil ako sa pagpapagulong ng aking wheelchair ng makita kong kausap ni Kim ang doctor. May sinabi ang Doctor na siyang kinaupo ni Kim sa sahig at tuluyang umiyak kaagad siyang nilapitan nina Ramil at ng iba pa.. A-ako patuloy na umaagos ang mga luha sa aking mata.. Bakit sa lahat ng pagkakataon kailangan pa mangyare ang bagay na ito.. Ipinihit ko pabalik ang aking wheelchair hindi ko yata kaya.. Hindi ko yata kayang masaksihan ang lahat ng ito.. Hindi ko kayang makita sila..Hindi ko kayang tanggapin na dahil sa isang pangyayare wala na sila.

3years Later

"Hi! Kamusta kayong dalawa rito? Ang daya daya niyo kase iniwan niyo kaagad ako." Inilapag ko ang dala kong bulaklak sa kanilang puntod.. Sinindihan ko rin ang dala kong kandila para sa kanila.."Masaya ako dahil nabawasan na ang sakit na mararasanan niyo sa mundong ito." Wika ko habang hinahaplos ang kanilang mga lapida.

Napatingin ako sa kaniya na prenteng prente kong maglakad. "Diba sabi ko dun kalang sa kotse." Singhal ko rito.. Lumapit ito sa aking kinauupuan at hinalikan ako sa labi.."Eh namiss kita eh."

'At isa pa gusto ko ring makapag-paalam sa kanila ng maayos bago man lang tayong umalis." Nakangiti nitong pahayag..

Ilang minuto muna kami naghintay sa sementeryo bago kami umuwi.. Bukas na bukas ang alis namin.. Tapos na kase ang graduation at sa pinagbigyan kami nilang magbakasyon sa ibang bansa upang makalimot sa mga bangungot na nangyare sa aking buhay pati narin sa kaniyang buhay.. "Bye pa! Bye Marco! Lagi niyo kaming gabayan ah." Paalam ko bago kami nagsimulang maglakad..

Papalubong na araw.. Hinawakan ni Josiah ang aking palad at ikinulong ito sa kaniyang palad.. Nakatitigan kami and then..

Dahan dahan naglalapit ang aming mga mukha hanggang sa nangyari ang bagay na iyon..Isang halik na puno ng pagmamahal at pagkasabik.. Na-miss ko ang kaniyang amoy..."I love you My Cara." Kinilabutan ako ng banggitin niya ang Cara dahil yun din ang sinabi sa akin ni Carolina noon.."I love you more My Agi." Kumunot ang noo niya.. "Agi? Ano yun?" Napatawa ako sa pagiging inosente niya kung magtanong.

"Agi its a korean word means baby." Wika ko habang ginagaya ang sinabi niya noon ng tinanong ko siya kung ano ang ibig sabihin ng Cara.. "Cara and Agi." Wika niya.. "Dear and Baby." Pangalawa ko.

Pimagbuksan niya ako ng sasakyan.. Panay ang pagtatalo namin ng makasakay kami sa kaniyang pinagmamalaking Mercedes.. Naka-holding hands kami habang pababa ng burol kung saan galing ang sementeryo.. Nakatitigan kami sa bawat titig niya I found something.

Mukhang kami talaga ang itinadhana sa isa't isa tanging naging instrumento lang si Marco at Carolina upang subukin ang aming pagmamahalan and now.. Wala nang hadlang sa bagay na iyon..

Napatingin ako sa labas ng bintana.."Your my truly boy bestfriend Marco,Hinding hindi kita malilimutan." All of his sacrifice hinding hindi ko malilimutan ang mga iyon.. Dahil itinaya niya mismo ang kaniyang sariling buhay para sa akin..Akala ko noon walang saysay ang buhay ko ng malaman ko ang nangyare pero nagkamali ako dahil ayon sa doctor one of patient died and the other one remain strong.. Josiah becomes comatose for almost 1year pero hindi ako umalis sa kaniyang tabi..

Alam ko ang dahilan kung bakit siya lumaban at ang dahilang iyon ay may kwento pa kaming dapat tapusin..

Viernes

Ang kaisa isang apilyedong laging rumerihistro sa aking isipan.. Alam niyo ba kung anong araw ngayon.. It was Friday..😂😂

"I LOVE FRIDAY talaga."

****
THE END